 |
Rincon
- Kralendijk - Boca Pamper |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
Even dit: Bonaire behoort
tot de ABC eilanden van de kleine Antillen. Bonaire is, na Curaçao, het
grootste eiland van de Nederlandse Antillen*. De oppervlakte is 288km²,
het eiland is 40km lang en 5 tot 12km breed. Bijzonder! Op
Bonaire leeft een van ’s werelds vier overgebleven kolonies roze
flamingo’s. In een beschermd gebied leven in alle rust zo’n 15.000 van
deze prachtige vogels. |
|
|
5 november
2009 Daar zijn we dan!
Al volledig geïnstalleerd in ons huisje; Kas Contentu in het plaatsje
Belnem. Belnem ligt vlak bij het vliegveld en is een zeer rustig
plaatsje. Na een vlucht van
nog geen 9 uur met de KLM landden we vanuit een fris en regenachtig
Nederland op een tropisch warm Bonaire! |
| Dit keer zijn we niet zo lang van
huis, in totaal vertoeven we 8 dagen op Bonaire. We moeten immers
rekening houden met onze vrije dagen zo op het eind van het jaar.
Zoals afgesproken staat Samuel de taxichauffeur ons al op te wachten op Flamingo Airport. Het laat zich niet raden waarom dit |
| vliegveld zo heet, het is namelijk
geheel roze geverfd! Samuel stelt zich voor en we worden hartelijk
welkom geheten op Bonaire! De rit van het vliegveld naar Belnem duurt vijf minuten, we realiseren ons nu pas goed dat Bonaire echt heel klein is! Tijdens de korte rit verteld Samuel het e.e.a. over Bonaire en laat hij ons het kantoor van Coco Palm Garden zien waar we over een paar uurtjes terecht kunnen om de laatste administratieve dingen af te handelen. Coco Palm heeft diverse woningen in geheel Belnem, en wij hebben gekozen voor het huisje Kas Contentu. Het is een heerlijk huis met een grote tuin, porch en veel privacy. Het huis is geschilderd in de vrolijke kleuren blauw, okergeel en groen en is |
|
| ontzettend leuk ingericht met
bontgekleurde meubeltjes, schilderijtjes en leuke spulletjes, we voelen ons er direct
thuis. Waar we van balen zijn de muggen! Niet een mug hier en daar maar
echt overal! Dus gelijk smeren! We spreken met Samuel af dat hij ons om 11.00 uur komt ophalen en naar Kralendijk brengt voor de eerste boodschappen. |
|
|
Nu eerst; korte broek aan en koffie
zetten! Van slapen komt niets meer, we blijven gewoon op, het is veel te
nieuw en spannend allemaal!
We zien de zon dus
voor de eerste opkomen op Bonaire en om 08.00 uur gaan we het restbedrag
betalen bij de receptie van Coco Palm. Ook hier een hartelijk welkom, we
krijgen uitleg en nuttige tips. |
| Winkeltjes met mooie gevels aan de
hoofdstraat die uitnodigen om toch vooral binnen te komen kijken. Hier
en daar een restaurantje. Voor het uitgaansleven moet je niet naar Bonaire, daar is het echt te rustig voor. Komt mooi uit want daar komen wij niet voor. |
|
In de tijd dat wij boodschappen doen gaat Samuel een auto voor ons regelen, die halen we morgenvroeg op. Aan het eind van
de middag lopen we vanuit ons huisje richting zee, wauw! Die is blauw!
Echt prachtig! Aan de rand van de zee staan diverse luxueuze villa’s
waaronder die van de architect P. Boon. 6 november 2009. Zout en slavenhuisjes |
|
| Vroeg op vandaag! Al met al hebben
we wel zo’n 12 uur geslapen, zijn we helemaal uitgerust en kan ons
Bonaire avontuur beginnen. Om 09.00 uur na ons ontbijtje hebben we de
auto opgehaald. De auto is zo geregeld (Samuel heeft voorbereidingen getroffen) en we zijn nu de trotse bezitters van een heuse Mazda pick up! |
|
|
Even snel terug naar Kas Contentu,
spullen inladen en we kunnen op weg! We kiezen ervoor eerst richting het zuiden te rijden, de weg loopt pal naast de zee en het is zo ontzettend mooi. Aan de linkse kant zien we de helderwitte zoutpiramides van Bonaire met een fantastisch roze gekleurd meer er omheen, de kleur veranderd, door de zonneschijn, continu van lichtroze naar dieppaars. Het is een bijzonder gezicht, aan de ene kant van de weg de uitnodigende turquoise zee en aan de andere kant het paarse meer. Onze eerste stop is bij Pink beach. De snorkel- en duiklocaties worden aangegeven door een geel geverfde kei langs de kant van de weg. Een eenvoudige maar geweldige aanduiding, geen gezoek naar bordjes en wegwijzers, de keien zijn makkelijk te lokaliseren. Onze eerste snorkelervaring op Bonaire is geweldig, wat een |
| onderwaterwereld, veel diversiteit
aan vissen en koraal. We zien zelfs dolfijnen! We vervolgen onze route en komen langs de eerste slavenhuisjes bij de “Witte Pan”. Omstreeks 1850 werden de slaven ingezet in de zouthandel, zwaar werk! De onderkomens voor de slaven oftewel de slavenhuisjes zijn klein en hebben aan de voor- en achterkant een opening, zodat de wind van zee voor verkoeling kon zorgen. We kunnen ons niet voorstellen dat mensen in deze kleine ruimtes moesten vertoeven. |
|
| Een eindje verderop vinden we nog meer slavenhuisjes bij de “Rode Pan” en hier staat ook een gedenkteken, tevens zien we hier een rode Obelisk aan de kust. Deze Obelisken dienden om schepen naar de juiste zoutpan te leiden aan de hand van de |
|
|
kleur. Voor we het weten staan we op de uiterste zuidpunt van het eiland. We zien de eerste wilde ezeltjes en in de verte flamingo’s! We rijden door naar Sorobon beach waar we heerlijk relaxen op een klein zandstrandje. Een gedeelte van het zuiden van Bonaire is kaal en rotsachtig met een ruwe zee, veel golven en dus niet geschikt om te snorkelen. Tegen 13.00 uur rijden we terug naar Belnem. ’s Middags gaan we nog even boodschappen doen in Kralendijk (niet omdat het moet maar gewoon omdat het leuk is!) ’s Avonds genieten we van een koud pilsje onder onze porch! We stippelen zo’n beetje een route uit voor de volgende dag en de rest van de avond is het lekker lui een boekje lezen en op tijd naar ons bed. |
| 7 november 2009. Cactussen en
1000 steps Om 05.20 uur zijn we weer op, we kunnen het niet laten om vroeg op te staan! Heerlijk rustig eerst een kopje koffie, ontbijtje, spullen pakken en op weg! Vandaag rijden we richting het noorden. Dus eerst richting Kralendijk en vanaf daar een ontzettend |
| mooie route pal langs de kust.
Constant zicht op
zee aan de ene kant, aan de andere kant veel rotsen, veel groen en
vooral veel, heel veel cactussen. |
|
|
Het is weer een warme dag! We rijden door naar het Goto meer. En vanaf de laatste heuvel hebben we prachtig uitzicht op het meer. Het meer ligt in een dal en is omringd door bergen. Op een picknick plek genieten we van onze lunch, met voortreffelijk |
|
|
uitzicht. Diverse vogels in allerlei denkbare kleuren brengen ons een bezoekje en hopen op wat broodkruimels, uiteraard krijgen ze die van ons. Bij het Goto meer aangekomen zien we flamingo’s van heel dichtbij. Wat een elegante vogels met hun lange poten en sierlijke hals. Via de plaats Rincon, de oudste nederzetting van Bonaire, rijden we verder naar het noorden, we “verdwalen” en komen per toeval uit bij rotstekeningen gemaakt door Indianen. We zien veel wilde geitjes en ezeltjes in een rotsachtige omgeving en wederom heel veel cactussen. De omgeving past zo in een Wild West film. Verder richting zee is de omgeving weer kaal met stekelige rotsen en waait er een stevige wind die het föhneffect bij ons oproept. Via Rincon rijden we terug naar Kralendijk en besluiten onze dag af te sluiten op “ons” strandje Pink beach. Snorkelen, boekje lezen en van de zon genieten. |
|
Eind van de middag keren we terug naar Kas Contentu. De huiskat Ali staat ons al op te wachten bij zijn inmiddels lege voerbakjes. 8 november 2009. Safari en flamingo’s |
| Voor ons doen laat op vandaag,
06.15 uur (met een vette knipoog). Vandaag brengen we een bezoek aan het Washington Slagbaai nationaal Park. Het is goed te houden in de auto op de vroege morgen dus de airco kan uitblijven. We zijn allebei al aan het snotteren vandaar. De route gaat via Kralendijk en Rincon. Even voordat we het Nationaal Park bereiken zien we een ezeltje langs de kant van de weg met een stuk cactus op zijn neus geprikt, het ziet er pijnlijk uit maar zodra de ezel de auto ziet en hoort rent ie weg. Zo zielig en we kunnen niets doen! Het ezeltje is nog zo klein! We zien niet veel meer van het diertje dan het stofwolkje dat ie achterlaat. We balen er behoorlijk van. Bij het nationaal park aangekomen betalen we 35 gulden en vanaf dat moment |
|
| mogen we overal op het eiland legaal snorkelen, dat deden we overigens al drie dagen illegaal blijkt nu! Het park overtreft onze verwachtingen. Diverse “hobbel de hobbel” paden van rood zand voeren ons naar de mooiste plekjes van het park. Rotsforma- ties en mooie baaien zijn volop aanwezig. We volgen de lange route (er is dus ook een korte route) en nemen er de tijd voor, we |
|
|
willen niets missen! We hebben bij de
ingang een routekaart gekregen en op deze kaart staat precies wat een bepaalde
plek inhoudt of hoe e.e.a. is ontstaan.
We komen langs Salina Matijs maar het
meer staat zelfs nu, in de regentijd, geheel droog, anders hadden we hier
flamingo’s en watervogels kunnen zien. |
| Eerlijk
is eerlijk hij (of zij) krijgt een klein gedeelte van onze lunch maar wij zoeken
toch liever een andere plek. Bij Seru Bentana zien we in een rots het venster (Bentana)
wat is gevormd door vele jaren van erosie. In Malmok, het meest noordelijk punt van Bonaire, treffen we de ruïnes aan van een vuurtoren en een onderzoekcentrum in een |
|
verder kale rotsachtige
omgeving. Via diverse mooie duik- en
snorkelplekken komen we om ± 13.00 uur aan bij Boka Slagbaai, een oude haven,
met aan de ene kant een prachtig zoutmeer met flamingo’s en aan de andere kant
de zee. |
|
|
Na een kop koffie eerst naar Kralendijk om boodschappen te doen. De aanmaakblokjes en kolen niet vergeten, vanavond gaat de BBQ aan! Veel soorten vlees en vis in de supermarkt dus dat komt helemaal goed. Groente en fruit zijn overigens vrij duur op |
|
|
Bonaire. Na de boodschappen eerst op ons gemakkie een ontbijtje en tijdens het ontbijt zoeken we een snorkellocatie op de kaart voor vandaag. De “snorkelkaart” begint er al aardig beduimeld uit te zien! Om 10.00 uur rijden we richting het zuiden en besluiten ons te installeren aan “Margate Bay”. Geweldige plek met zelfs een stukje zandstrand tussen het koraal. Het snorkelen is weer super, maar is dit nog nieuws? Tegen de middag vallen er wat regendruppels maar daar trekken we ons niets van aan. Pas als om 15.00 uur een echte bui boven ons hangt besluiten we om ons boeltje in te pakken. De rest van de middag zijn we echt lui, lezen wat en treffen de voorbereidingen voor de BBQ. De BBQ is een succes, heerlijk gegeten en uiteraard is er wat over voor Ali, die erg kieskeurig blijkt te zijn. |
|
Veeel te laat op, flink getreuzel, extra kopje koffie, veeel te laat op pad voor ons doen! In de morgen is het flink bewolkt en het ziet er naar uit dat een regenbui niet uitblijft. Achteraf valt er de hele dag geen druppel. |
| Hoe vaak hebben we al tegen elkaar
gezegd “het is echt heet vandaag” want ondanks de bewolking blijft het broeierig
heet.
Vandaag rijden we langs de kust richting het noorden (deze route blijft mooi, ook voor een tweede keer). We stoppen bij diverse snorkelplekken en besluiten door te rijden naar Frans Baai. De route er naar toe gaat over onverharde wegen wederom echt safari. We komen in deze omgeving helemaal niemand meer tegen. Na een bezoek aan Frans Baai rijden we via het inmiddels zeer bekende Rincon naar Margate bay richting het zuiden. Behoorlijke tijd gereden vandaag en weer veel moois gezien. De middag brengen we door met snorkelen, lezen en luieren! Om 16.30 uur is het mooi geweest en rijden we terug naar Kas Contentu. |
|
|
Ali komt tegen de avond nog even
op bezoek, checkt of alles in orde is en geniet op het muurtje van de tuin van
de laatste zonnestralen van deze dag. |
|
|
11 november 2009. Ezels….. en nog veel meer ezels! Na onze “vaste
ritueeltjes” gaan we eerst shoppen in Kralendijk. We hebben nog geen ontbijt op
en besluiten bij restaurant Papagayo een ontbijtje te bestellen. |
| Op Bonaire leven nog zo’n 110 ezels
in het wild. Nadat de ezels zwaar werk hadden verricht in vroeger jaren
werden ze in de jaren ‘60 aan hun lot overgelaten, ze moesten zichzelf
maar zien te redden. Veel (let op: ik zeg dus niet allemaal!) inwoners van Bonaire geven niets om de ezels en behandelen ze uiterst slecht. Zo is er het verhaal van een paar weken oud ezeltje die als speeltje diende voor enkele honden! Naar aangereden ezels kijkt bijna niemand om! Als er al een melding wordt gemaakt gebeurt dit meestal door een toerist! Een Nederlandse vrouw heeft zich het lot aangetrokken van deze dieren en een opvangtehuis opgericht. In deze opvang leven zo’n 400 ezels die met hart en ziel worden verzorgd. Er wordt grandioos werk verricht door medewerkers en vrijwilligers! Bekijk absoluut eens de website: http://www.donkeysanctuary.org |
|
| Bij de opvang worden we vriendelijk te woord gestaan en wordt er tekst en uitleg gegeven. Op al onze vragen krijgen we een uitgebreid antwoord. En op de vraag van de medewerkster of ik graag de fles wil geven aan een ezeltje ga ik graag in! |
|
|
Wat een geweldig
lieve dieren, en erg nieuwsgierig! |
| We gaan snorkelen bij Windsock,
een snorkel- en duikplek nabij het vliegveld. We spotten diverse bontgekleurde
vissen, een joekel van een roofvis en twee pijlinktvisjes.
12 november 2009. Wayaka II en een Angel fish |
| Vandaag staat in het teken
van, hoe kan het anders, snorkelen! Gisteravond hebben we besloten om nogmaals naar het Washington Slagbaai nationaal park te rijden. De vorige keer hebben we hier een prachtige snorkelplek gezien; Wayaka II (ja, er zijn ook een I en III, maar snorkelen is het mooist bij II). Het was echter bij Wayaka II zo druk de vorige keer dat we toen besloten door te rijden. Vandaag dus nog maar eens een poging wagen. Het park gaat om 08.00 uur open en wie rijden er als eerste naar binnen? Juist! Dit keer rijden we de korte route, en zijn we lekker vroeg bij Wayaka. We hebben het rijk voor ons alleen. Via een steile trap naar beneden bereiken we de rotsen van Wayaka II, hier is net voldoende ruimte op en tussen de rotsen om onze spullen neer te zetten. Wayaka II is veruit de mooiste snorkelplek die we gezien hebben! |
|
| Zo ontzettend veel verschillende soorten vissen, grote scholen in allerlei kleuren. Vanaf de kant kunnen we ze met de digitale camera op de foto zetten, zo dichtbij komen de vissen. We voeren een French Angel Fish uit onze hand! We zien oa. Koffervissen, hele scholen Doktervissen en Snappers, trompetvissen en de Grote papegaaivis! |
|
|
Deze laatste is echt erg groot,
zwart met helderblauwe vlekken. Prachtig om te zien.
Als onze ruggen en billen
toch behoorlijk warm beginnen aan te voelen en rood beginnen aan te lopen
ontdekken we dat het al 14.00 uur is! Het is mooi geweest voor vandaag. De tijd
is voorbij gevlogen. |
| Na het douchen rijden we nog wat rond. In Kralendijk ligt een enorm cruise schip aan wal. Aangezien er in Kralendijk geen hoogbouw is torent dit schip boven de gehele stad uit. Bizar om te zien! In de stad is het super druk met alle mensen die van boord komen, tevens staan er overal stalletjes met souvenirs die we anders niet zien. |
|
13 november 2009. Snorkelen en wilde ezeltjes Vandaag onze laatste volle
dag op Bonaire. Om 09.00 uur lopen we eerst naar de receptie van Coco Palm
Garden om ons alvast in te checken voor de vlucht van morgen en plaatsen te
reserveren, dan is dat alvast geregeld.
Tegen de middag rijden we terug naar Belnem en halen onze snorkelspullen op. Via Sorobon rijden we langs de kust naar Windsock, een omweg die bijna het halve eiland omvat! We hopen onderweg nog wat ezeltjes te zien om ons laatste brood uit te delen. Helaas geen ezeltjes op de route maar wel flamingo’s. |
|
En eigenlijk vinden we het ook wel
erg leuk om op Bonaire rond te rijden! We brengen de middag door op het
strand in de schaduw van een diviboom. Snorkelen, boekje lezen,
snorkelen. Tegen 17.00 uur is het mooi geweest. John stelt voor nog
“even” richting Rincon te rijden, daar zijn
altijd wel ezeltjes te vinden. Goed idee!
|
| door een medewerker van het verhuurbedrijf. Op het vliegveld valt niet veel te beleven, dus is het wachten tot we door de douane mogen. Ons laatste kleingeld gaat in de box voor de ezelopvang. Eenmaal door de douane zijn er nog enkele winkeltjes waar |
| we wat rond kunnen kijken. De vlucht vertrekt mooi op tijd en de service van KLM is weer uitstekend. We proberen wat te slapen en dommelen af en toe in. Eigenlijk gaat de tijd super snel en voor we het weten staan we weer op Nederlandse bodem. Eenmaal het vliegtuig uit, voelen we de kou al weer! Oja! Zo voelde dat! Maar….toch weer fijn om thuis te zijn, zoals altijd! Bonaire heeft ons verrast!
We gingen voor de onderwaterwereld, die fantastisch is, maar ook boven water is
er van alles te ondernemen. |
|
|
|
Pasca |
|
|
|
||
