Homepage |
Eilanden in de Bismarck Archipel |
|
|
||
|
||
|
|
|
|
|
Lorengau op Manus Island, Tong Island (Hornos Island group). Om 08u15 worden we aan wal gebracht voor een bezoek aan Lorengau, hoofdplaats van de provincie Manus. Er is een postkantoor, een bank en een toerismebureau. Verder zijn er enkele winkels. Vandaag is het marktdag, alle goederen liggen uitgestald op tafels of op de grond onder de overdekte galerijen. |
|
De plaatselijke supermarkt is de volgende halte. Ik maak een praatje met Patrick die elke dag 20 kilometer te voet aflegt om hier te komen werken. Patrick zit aan de balie waar je tijdens het winkelen je rugzak kan afgeven. Hier in Lorengau worden toeristen vriendelijk onthaald, ze hebben vertrouwen in de Christelijke manier van omgaan met vreemdelingen en ze vinden de onderlinge communicatie zeer leerrijk. We bezoeken nog het Harbourside hotel, waar ik een interessant boekje vind over Antarctica. |
Markt te Lorengau |
We zetten onze weg verder en varen naar
het prachtige Tong eiland.
We varen de dorpelingen achterna die ons met hun kanootjes verwelkomen. Verbazingwekkend mooi is dit, de zee getooid in alle tinten blauw en contrasterend de lagune in alle tinten groen. Schitterend!
Witte stranden wisselen af met door kokosschelpen bedekte oevers, allen
omzoomd door hoge palmbomen. We gaan aan wal via een houten loopbrug,
wandelen door het palmenwoud en bereiken het schooltje. Nadien varen we
een eindje terug naar een paar houten huisjes waar eilanders bezig zijn
met de dagelijkse bezigheden. |
|
Helder water bij de Tong Island |
Eens terug aan boord vertrekken we richting provincie New Ireland, een eilandengroep met als provinciehoofdplaats Kavieng. Op weg daarheen gaan we naar Tsoi Island en passeren we New Hannover. Over dit eiland doet een grappig verhaal de ronde. |
|
Op het einde van de jaren zestig, toen
er sprake was van een verenigd land ‘Papua’, onafhankelijk van Australië, waren
de inwoners van New Hannover niet onverdeeld gelukkig met die plannen. |
Ondertussen zijn we al een eind gevorderd, en zagen ‘en passant’ de aangekondigde passage van een satelliet, hoog tussen de sterren. Tsoi Islands, Kavieng op New Ireland.
Wakker om 05u30 om mijn dagboek bij te
werken. Mijn schrift ligt op de vensterbank en liggend en buiten kijkend pen ik
mijn schrijfsels neer. Plots zie ik net naast mijn venster op nog geen drie
meter van mij een dolfijn
opduiken!!
Een paar keer na elkaar.
Het duurt enkele seconden voor het tot me
doordringt wat ik nu precies heb gezien.
Vlug gris ik mijn camera mee en loop
naar het dek. Maar jammer genoeg is het te laat. |
|
Om 08u15 vertrekken we richting de Tsoi eilanden. Zoals de meeste exotische eilanden hier is dit terug een adembenemend plekje onder de tropische zon (en een hevig onweer!). We varen tussen de twee eilanden door om op het strand vóór de Mansava Guesthouse aan wal te gaan.
De ligging is schilderachtig mooi met paalwoningen en houten
veranda, voeten in het zand. Om van Kavieng naar hier te varen duurt het
ongeveer 90 minuten voor de prijs van 160 kina (ongeveer 40 euro). Ter plaatse
kun je snorkelen, duiken, zwemmen, bushwalking of excursies doen. De guesthouse
kost 80 kina
per nacht (20 euro)overnachting en 3 maaltijden inbegrepen (internet opzoeking leert me
vandaag dat de prijs nu 65 euro bedraagt). |
|
sombere dag op Tsoi Island |
en nog regen ook op Tsoi Island |
We voelen hun hart als we ze op de
palm van onze hand houden. |
Om 11u30 zet de boot koers naar
Kavieng
waar we rond 14u15 aanmeren aan de kade van de kleine haven waar we zullen
bijtanken. |
|
Haven van Kavieng |
Gisteren waren ze op Tsoi voor een duik aan het
silvertip
(of Valerie’s) reef.
Dé plaats om van heel dichtbij silvertip haaien te bewonderen.
Rond 21u30 gaan we terug aan boord.
Jammer, ik was graag nog wat gebleven. Maar ja, geen muziek en geen ambiance, we
gingen dus verder drinken aan boord. Maar dat was buiten de waard gerekend, die
was namelijk ook aan wal en dus bleef de
Zoals iedere dag, ben ik rond 06u aan
dek, dat noem ik ten volle genieten van alle aspecten van deze prachtige reis.
|
|
auto zitten. |
wassende vrouwen in Tissao |
Er is een glijbaan, een modderig stuk langs de oever, een springplank en twee ‘tarzankoorden’. Een woordje uitleg: dit zijn dikke touwen die aan een stevige tak gebonden zijn, hoog boven het water. Je klimt in de boom, pakt een touw beet en slingert je tot |
halverwege boven de rivier, waar je je vervolgens in het frisse water laat
neervallen. Na 20 keer ben ik een volleerde slingeraar en laat me al duikend
neervallen. Groot applaus, aanmoedigend gejoel en 10 op 10 van de lokale jeugd.
Meer heb ik niet nodig om mij kostelijk te amuseren.
Terug aan het hotel verkiezen Celine en ik
nog wat aan het strand te genieten van de ondergaande zon. Het licht is nu
ideaal om enkele glamourfoto’s te maken, je weet wel, in allerlei sexy poses en
met hagelwit zand tegen de gebronsde
huid gekleefd
J.
|
|
De schrijfster
van dit avontuur |
Nog een tijd lang sta ik na te genieten. Dan sluit ik de dag af met een bezoek aan de brug, we gaan weer op weg. |
Mioko één van de Duke of York islands, Rabaul op West New Britan en Kokopo We naderen de Duke of York eilanden, waar een snorkelpartijtje gepland is. Aan de andere zijde zien we Rabaul liggen, voormalige hoofdstad van de provincie West New Britan. |
|
Op de voorgrond zien we de
vulkaan Tuvurvur
(of tavurvur) die ongeveer iedere 10 minuten een basalten aswolk
uitbraakt. Een vreemd, voor ons erg ongewoon zicht en bepaald
indrukwekkend! We verlaten de dienst en wandelen naar het maagdelijk witte strand. Zelfs met zonnebril is het hier bijna onmogelijk rondkijken, zodanig weerkaatst de loodrechte zon op het hagelwitte zand. James vaart ons naar een koraalrif even verderop. |
Tuvurvur vulkaan bij Rabaul |
Gekneld tussen twee eilanden staat hier een sterke stroming, onze zwemvliezen zijn geen overbodige luxe! De sprookjesachtige blauwe zeesterren, veelkleurige vissen en gigantische clamshells liggen onder ons te blinken in het heldere water. |
Om twaalf
uur moeten we jammer genoeg terug op weg. |
|
Mioko |
|
We varen ons laatste stuk en komen aan in de nieuwe provinciehoofdplaats Kokopo. Hier aan de kade aangemeerd, zullen we onze laatste nacht aan boord doorbrengen. Tijdens de middag heb ik op vraag van Herman een toespraak voorbereid voor Janet en de medereizigers. Later op de avond beslist Herman dat ik hem beter zelf voordraag. Ondertussen haalt de hele bemanning het ruim leeg waar onze gekochte artifacts zijn opgeborgen. Alles wordt uitgestald op het achterdek. Er wordt smakelijk gelachen met alle vreemde dingen die we kochten, en we vergelijken en bepalen wie zich het meest heeft aangeschaft.
Nu moet alles nog worden ingevuld
op de shipping forms
om te kunnen verschepen naar Antwerpen. Ik sta borg voor alle goederen en zal de
verscheping, de ontvangst in Antwerpen, de verdeling van de goederen alsook de
betaling in goede banen leiden. Zij met haar glas champagne en ik met de rest van de fles rode wijn. James komt met een flesje ontsmettingsalcohol en een grote pleister mijn enkel verzorgen. Wat een klein onschuldig muggenbeetje was is uitgegroeid tot een zwerende wonde ter grootte van een 20 frank stuk (of 50 cent als je wil), die weigert te genezen |
Ieder verzamelt zijn primitieve kunst |
.Celine heeft duidelijk teveel gedronken en brengt James door
haar insinuaties in verlegenheid. Shame on her! Nadien genieten we voor de laatste keer van de frisse lucht op het bovendek. Niets is eeuwig . |
|
Kristine |
||
|
251.14.07.07 |