| Homepage |
|
|
|
|
||
|
|
||
| Net
als twee jaar geleden staat August te glunderen in de aankomsthal van
Kilimanjaro International Airport. De
gladgeschoren schedel heeft hij ingeruild voor een kroezelkopje en
is ook wat overtollige kilo’s kwijt maar straalt nog als voorheen.
Dit is een verwarmend terugzien. Op de parking wacht een nieuwe Landcruiser van Toyota waarmee we de komende week zullen rondtoeren. |
|
|
Weer zo’n uitgelengd model, typisch
voor safarilanden, met ruimte voor zes à zeven personen maar nu voor ons
alleen. Het grote voordeel van een privésafari. Deze terreinwagen zit in elk
geval heel wat comfortabeler dan de aftandse Landrover van
weleer.
Omtrent
Hofland
Expeditions, Arusha
en The Outpost
Lodge ga ik hier niet in detail treden.
Alles hierover kan je lezen in het verslag
Tanzania 2007. |
| Serengeti echter te lang is brengen we eerst een bezoek aan het Tarangire National Park. Dit kleinere reservaat ligt even ten zuiden van Lake Manyara op 120 km van Arusha,ongeveer 2 uur rijden. Het bedraagt 2600 km². Het is een heuvelachtig gebied in de lengte doorsneden door de Tarangire rivier waar altijd water in staat. Vandaar dat de meeste dieren er dan ook blijven,zelfs tijdens het droge seizoen. Tarangire kent een vrij grote olifantenpopulatie , veel elanden,antilopen, gnoes,giraffen en buffels maar ook rovers zoals jachtluipaarden,hyena’s en leeuwen. Bovendien zijn er ruim 550 vogelsoorten te spotten. |
| Qua vegetatie zie je er enorme baobab’s
en gele acasia’s in het noorden. In de midden is
er een eerder dorre grasvlakte die men hier ook wel eens “
Little Serengeti
“noemt. Het zuidelijk gedeelte bestaat dan weer uit kleine moerassen en palmbomen. Dit is uiteraard het gebied waar de meeste reptielen te vinden zijn zoals de boomklimmende python. Over het algemeen is Tarangire minder populair bij de toeristen dan de andere parken in het noorden van Tanzania. Onterecht ,want het is er heel wat rustiger en dus aangenamer! Ook tref je er de grootste concentratie wild buiten het Serengeti ecosysteem en zeker de grootste olifantenconcentratie van Noord-Tanzania, ver boven die van Serengeti en de Ngorongoro krater. Om nog maar eens met getallen te |
|
| goochelen: 30.000 zebra's, 25.000 gnoes,5.000 buffels, 3.000 olifanten,2.500 giraffen en 1.000 gemsbokken. Wat ons zeker zal bijblijven zijn de olifantenfamilies die dagelijks naar de rivier trekken om te drinken en modderbaden te nemen. Vooral de moederlijke zorg om de baby-olifantjes is aandoenlijk en meer dan de observatie waard. |
|
|
Te meer dat de matriarchen het
blijkbaar niet zo erg vinden dat we vaak heel nabij willen komen. Aan de oevers van de rivier zagen we ook onze eerste “kill”. Een arend rijgt in de vlucht een rabbit of wild konijn aan zijn klauwen en wil er mee naar zijn nest vliegen. Deze keer waren de ogen van de roofvogel echter groter dan zijn nochtans sterke grijpers. Had hij al last bij het vangen van zijn prooi ,bij het opstijgen gaat het ook niet niet erg vlot om uiteindelijk op respectabele hoogte zijn te zware vracht te laten vallen. Na Tarangire met zijn prachtige vergezichten ,dat dus best meeviel ,gaat het nu richting Karatu, de laatste grote nederzetting vóór de Ngorongoro Conservation Area. We komen voorbij Lake Manyara waarvan het meer bijna droog ligt ! |
| Overnachten doen we in het Ngorongoro Farm House. Dit is een prachtrealisatie midden een oude koffieplantage. De 50 individuele kamers liggen verspreid over het ganse domein in een prachtige tuin. Centraal staat de oude hoeve met receptie en restaurant en een groot terras met panoramisch uitzicht over de wijdse plantage. Nog steeds wordt er koffie geteeld en gebrand |
|
op de farm. En
die is bijzonder lekker. Veruit de beste
lodge die we ooit hadden
De steile klim naar en over de
Ngorongoro kraterrand is bangelijk vanwege de
dikke mist. Boven op de Rim zelf is geen spoor
te zien van de krater. |
|
| Ze stappen nu al bijna 20 uren en zijn lang nog niet eens halverwege. Sterk maar koppig ras. Zo merken we dat het meestal jongeren ,zelfs kinderen zijn die het vee hoeden. Schoollopen zit er voor hen dus niet in.Tradities moeten immers overleven ! |
|
|
Ondertussen zitten de volwassen mannen hele dagen aan de rand
van de weg naar de wegeniswerken te kijken. Op die enige weg naar het westen
is het na twee jaar nog even hard bonken en dobberen over de rotsblokken.
Iedere steen die men hier met handenharbeid
verplaatst spoelt na elk regenseizoen weer weg. Wegeniswerken ? Puzzelen
noem ik zoiets ! Na een korte strek-de-benen-stop in Naabi Hill Gate,waar de parkvergunningen dienen geregeld te worden, gaat het in hoger tempo naar de eigenlijke Serengeti Plains. Een arcade over de piste heet ons welkom “ Karibu in Serengeti”. Dit is het eindpunt van de Conservation Area waar mens en dier mogen samenleven maar waar de jacht verboden is. Enkele Masaivrouwen hebben hier post gevat en willen op de foto tegen betaling van 1dollar per hoofd. Daar doen we uiteraard niet aan mee. |
| Eindelijk zijn we waar we wilden zijn " The middle of nowhere ” Which animal didn’t you see last time “ vraagt August. Ik antwoord dat we noch de luipaard noch de jachtluipaard gezien hebben waarop hij replikeert “ don’t worry you will see “.Echt geloven doe |
| ik hem niet maar de hoop is wel
levendig. Het is meteen genieten van de vergezichten, de diverse soorten antilopen en giraffen langs de weg. Bij de eerste gelegenheid verlaten we de hoofdweg en volgen een ‘ voor ons onzichtbare’ track. Mij is het nog steeds een mysterie hoe die kleppers hun weg vinden in deze uitgestrekte grasvlaktes zonder indicaties,zonder gps. Bovendien hebben zij de capaciteit om rijdend de omgeving af te scannen. August heeft ook zo’n merkwaardig scherp zicht. Net alsof hij verrekijkers in zijn hoofd heeft ingeplant zitten. Zonder moeite telt hij een aantal leeuwen, honderden meters verderop die wij nauwelijks met de kijker kunnen waarnemen. Soms werkt het frustrerend en ontlokt bij mij de spontane reactie “ verdomme wat heeft ie nu weer gezien “. |
|
| En wees maar gerust hij heeft het gezien !Zo houdt hij halt en wijst ons op een jachtpartij die aan de gang is. Twee jakhalzen hebben inderdaad de jacht geopend op een kleine antlilope of rabbit. Duidelijk is het niet maar feit is dat het kleine dier geen schijn van kans heeft. Na enkele nutteloze schijnbewegingen valt het ten prooi van de predatoren die ongenadig toeslaan. |
|
|
Onze tweede”
kill “ is een feit. Voor ons is het nu al
duidelijk dat dit geen safari wordt als alle
voorgaanden.
Even later heeft August een leeuw gespot en
parkeert de landcruiser vlakbij het dier dat
zich niets aantrekt van onze aanwezigheid. “
Let’s see
what we have in the lunchbox”,zegt de
driver. |
| komen. Fascinerend die trage bewegingen en dat benaderen van zijn mogelijke prooi. Het lijkt wel een vertraagde film. Dan de jacht zelf: eerst traag op gang komen om dan op volle kracht toe te schieten. Gazellen zijn kwetsbaar maar oh zo lenig en |
| behendig. Met hun schijnbewegingen en plotse
zijdelingse sprongen matten ze de belager af. De cheetah geeft het op en slentert dan traag terug naar een termietenheuvel waar hij eerst wat moet bekomen van de spurt en daarna het bespieden van de gazellengroep hervat. Onverwacht schiet hij weer uit de startblokken, nu op volle snelheid. De gazellengroep spat uiteen. Eén gazelle spurt naast de belager weg en leidt aldus de aanvaller af van de groep. Verrast door het manoeuvre maakt de cheetah de verkeerde keuze en geraakt gauw uitgeput. Verdwaast druipt hij af en gaat weer liggen. Die lekkere maaltijd zal voor later zijn. Geen “ kill “deze keer maar toch echt de moeite om zoiets eens live mee te maken.” cheetah may be very fast but gazelle is very smart “ voegt August er filosofisch aan toe. Onze dag kan alvast niet meer stuk. |
|
| Op weg naar onze uitvalsbasis Sopa Lodge zien we nog een leeuwenpaar dat,na een hevige stoei- en vrijpartij in een diepe slaap sukkelt. Het levert wel leuke plaatjes op. Serengeti Sopa Lodge is ingekapseld tegen een steile heuvelflank en biedt een prachtig panoramisch uitzicht over de savanne. Elke kamer heeft trouwens zijn eigen balkon. |
|
|
Echt een plek om tot rust te komen na een
bewogen gamedrive. Sopa
Lodges is een Indische hotelgroep en dat is te merken aan de
stijl. Donkere terra gekleurde muren en heel veel
niveauverschillen,dus trappen. Absoluut onvriendelijk voor de mindervalide. Jammer ! De kamers daarentegen zijn prima en uiterst comfortabel en nodigen tot een verkwikkende nachtrust. Het grote voordeel van zo’n centraal gelegen uitvalsbasis is dat je na één km rijden al meteen midden het wild zit in de savanne In de morgen is deze heel levendig en kleurrijk. Het is gewoon genieten. Na het begroeten van heel wat klein wild zoals impala, mongoolse , baboon,vervet monkey komen we in minder begroeid gebied. Gauw stuiten we op een enorme kudde buffels. Het zijn er honderden. |
|
Machtige,prachtige dieren die traag naast ons voorbij trekken. Steeds blijven er enkelen staan als hielden ze de wacht. Buffels zijn één van de gevaarlijkste dieren omdat ze precies in groep ageren. Wanneer ze aanvallen houdt niets ze nog tegen. |
|
Gestadig trekt de kudde voorbij wanneer August opmerkt dat één
buffelkalf is achtergebleven aan de overkant van de
piste. Vermoedelijk een verzwakt of ziek dier.”Something is
going to happen” verduidelijkt hij en we zie hoe
het kalf gevolgd word door een hyena. De motor van onze terreinwagen is nu afgezet. Dit kan spannend worden. Je voelt dat zo aan. Weer heeft onze gids het bij het rechte eind. De hyena begint het kalf in de billen te bijten. Het slachtoffer uit angstige kreten. De hyena hapt nu hele stukken vlees levend uit het jonge dier. Dit is een verschrikking. Het arme kalf kreunt maar blijft overeind zelfs wanneer de ingewanden uit zijn nu fel bloedende karkas worden gerukt. Is het door de kreten of door de geur van bloed maar uit alle windstreken komen hyena’s aangestormd om deel te nemen aan deze meedogenloze slachting. |
|
| Het buffeljong wordt levend verscheurd door de horde gemene doders. Ook de aasgieren komen aangevlogen om hun deel van het festijn op te eisen. Het is een verschrikkelijk tafereel. Intussen hebben enkele wagens ons vervoegd. Iedereen volgt met ontzetting dit wrede tafereel. We hebben met z’n allen al menig documentaire gezien over dergelijke zaken, maar het in het echt |
|
|
beleven is toch nog iets anders, geloof me!
Letterlijk uiteengereten stoot het kalf een laatste doodsrochel
uit. De doodstrijd heeft ruim een kwartier
geduurd. We zijn er even stil van
geworden. Conclusie,hyenas
zijn gemene killers. Richting Masai kopjes komen we eerst voorbij een kleine hippo pool. De zon schijnt niet te hard zodoende dat de nijlpaarden kunnen genieten, van een zonnebad op het droge. Dit niettegenstaande hun uiterst gevoelige huid. Verderop aan de overkant van het water komt weer een familie olifanten aangewandeld om zich te laven. Een eenzame mannetjesleeuw loopt een eind mee langs de piste. Eerst onverschillig maar wanneer August hem een beetje gaat jennen door hem de pas af te snijden verkiest de leeuw de rots op te zoeken en zich neer te vleien. The Lion King troont weer over de savanne. Inmiddels hangen enkele donkere wolken over Serengeti. |
| Er vallen enkele druppels maar in de verte zien we dat het hard regent. Droog seizoen ?Lunchen doen we nabij de airstrip van Seronera waar een picknick plaats is. Dan gaat het verder naar de eigenlijke Masai kopjes. We worden er verwelkomt door een drietal schattig leeuwenwelpen die boven op de rotsblokken liggen. ”Let’s look for the mother” zegt August. |
| We rijden heel langzaam rond en vinden de
leeuwin slapend op een rotsplateau. Volgens de gids heeft ze gans de nacht gejaagd en heeft ze haar prooi tot hierboven gesleept waar ze veilig kan eten met haar kroost om zo terug op krachten te komen. Nu is ze nog te uitgeput. En Inderdaad een paar meter lager ligt een Grant gazelle. Weer wordt de motor afgezet. Net op tijd. De leeuwin ontwaakt en gaat onmiddellijk naar haar prooi toe. Met forse bewegingen trekt ze het kadaver tot op de plek waar ze lag te slapen en begint dan aan haar maaltijd. We horen de beenderen kraken. De leeuwin neemt een hele achterpoot voor haar rekening en peuzelt die op tot op het bot. Het gekraak lokt de kleintjes naar het smulfestijn al blijft het bij oplikken van wat bloeddruppels omdat ze,volgens August, al eerder gegeten hebben. Toch weer een moment om te koesteren. |
|
leeuwin start maaltijd| De dag is al een stuk gevorderd als we in de verte een groep terreinwagens zien staan. Dus erheen. Er is een luipaard gespot in de bomen ! Zou het dan toch eens lukken dat ik die te zien krijg. Verrekijkers en telelenzen worden bovengehaald maar de |
|
|
luipaard blijft
onzichtbaar. Waar men ook wijst,ik zie
enkel een stuk gazelle die de luipaard hoog in de boom heeft
gesleurd. Van de luipaard zou enkel de staart te zien zijn doch niet voor mij. Er nadert een groep olifanten. Als die de aanwezigheid van de luipaard waarnemen is de kans groot dat ze hem zullen verjagen uit hun territorium,aldus onze |
|
| August,die het gedrag van de beesten door en door kent door zijn jarenlange ervaring. Een van de olifanten komt nu vlakbij de boom. Hij ruikt de luipaard maar ziet hem niet. Toch begint hij vervaarlijk te trompetten om de indringer te verjagen. |
|
|
De luipaard,koning van de camouflage,blijft echter
onbeweeglijk. Wanneer de olifant zich verwijdert
weet ik dat de kans om de luipaard te fotograferen,spijts een uur wachten,
toch niet voor vandaag zal zijn !V.. domme, we waren er zo dicht
bij. Al bij al was het weer een fantastische
game-drive . |
| zien rijden we naar een moerasgebied. We moeten een rivier oversteken en dat lukt nog net alhoewel het waterpeil erg hoog staat. De motor kreunt en grolt onder de inspanning. De krokodil krijgen we nog te zien ook. Bij het volgen van een nieuwe |
| track gaat de
terreinwagen erg aan het slingeren. Deze
uitgelengde modellen mogen wel heel krachtig
zijn maar op glad terrein zijn ze niet meer onder controle te
houden. Laverend van links naar rechts vorderen
we nog nauwelijks.”Wrong decision”,roept August
en maakt rechtsomkeer. Er zit niets anders op dan
de hele weg terug te rijden. Zonde van de verloren tijd. Als het in de komende drie weken nog een paar keer hevig regent zal de “Grote Migratie” veel vroeger op gang komen dan andere jaren en zullen anderhalf miljoen gnoes,zebras en buffels terugkeren uit Masai Mara in Kenia en weer de Serengeti Plains gaan vullen,aldus August. Groot is onze verrassing wanneer we na een halfuur gamedriven weer op de plek komen waar gisteren de luipaard werd gespot. We komen nu wel uit een andere richting. En,wat dacht je, de luipaard ligt sierlijk op de onderste tak en is deze keer |
|
| duidelijk zichtbaar. Ik kan het niet nalaten een spontane “Yes” te brullen. Tweeëndertig jaar en menige safari in diverse landen heb ik hierop moeten wachten. Eindelijk is het me gelukt. De camera’s hebben werk,veel werk. Dit is genieten,bijna een uur lang. Nu is het duidelijk dat deze safari en deze vakantie niet meer stuk kan. Na dit treffen rijden we noordwaarts naar de Retima |
|
|
Hippo Pool. Hier
waren we twee jaar geleden ook al. Toen was de
stank niet te harden. Nu zijn er mogelijks minder
rottende kadavers in de pool en kunnen we iets langer de tientallen
nijlpaarden observeren. Het blijft hoe dan ook een indrukwekkend schouwspel. Iets verderop is een picknick zone waar de lunchbox kan aangesproken worden. Merkwaardig hier zijn de blauwzwarte doeken die het terrein afbakenen. Zij dienen om de tseetseevliegen aan te trekken en aldus de mensen te beschermen. Na de lunch gaat het richting Seronera, hartje Serengeti. We nemen nog een noordelijke lus en stuiten op een paar terreinwagens langs de piste. Naar verluid zou een Cheetah zich schuilhouden in het hoge gras. We vinden hem niet. Als de andere wagen vertrekken laat August zijn motor even grollen. |
| Met resultaat want de kop van de jachtluipaard komt even boven het gras piepen. Nu we weten waar hij zit,probeert August de wagen wat dichterbij te brengen. Hij opent zijn portier en maakt enkele bizarre geluiden in pure Tazan-stijl. De cheetah reageert en staat nu rechtop Blijkbaar gestoord en verveeld met onze aanwezigheid, zoekt hij beschutting in de schaduw onder de |
| struiken waar hij
nagenoeg onzichtbaar is. Toch weer mooi
meegenomen. Krokodil,luipaard,cheetah
en nijlpaarden op één dag.’t Is mooi geweest. We keren voldaan terug naar Sopa Lodge waar we nog wat nagenieten in de late zon op het terras. De laatste safaridag is aangebroken. We moeten de hele weg terug naar Arusha. Hoe het komt weet ik niet,maar na één uur rijden heb ik nog geen beest gezien. Zo sereen is de vroege morgen. August vraagt wat de verwachtingen zijn voor vandaag ,waarop we reageren dat het al een grote verrassing zou zijn indien we nog iets merkwaardigs te zien zouden krijgen, we kregen al zoveel. ”Let’s go for the suprise”,klonk het dan. Op ons pad enkele dorstige baboons die met hun jongen zich komen laven in de door de regen volgelopen bandensporen. Verder worden we opgehouden door een grote troep gazellen |
|
| die de weg willen oversteken en kwispelstaartend voor ons blijven uitlopen en defileren. Heel koddig al die wiebelende staartjes. Iets later zien we een eenzame leeuwin op jacht naar voedsel. Onverstoorbaar en met de blik op oneindig verdwijnt ze in de open vlakte. Niet veel later legt August de motor stil en wijst op een donkere stip voor ons.”Cheetah is coming our way !”. |
|
|
Inderdaad een prachtexemplaar van een jachtluipaard komt recht op ons
af.” He’s coming to shake hands “verduidelijkt
hij. Wat een prachtdier is dit toch. Sierlijk wandelt hij de wagen voorbij en gaat post vatten op de rotsblokjes achter ons. Daar neemt hij diverse poses aan en gaat uiteindelijk languit liggen om de vlakte te bespieden,uitkijkend naar een mogelijke prooi. Ook dit levert unieke plaatjes op. Dank u meneer de jachtluipaard. Na dit extraatje vervoegen we de hoofdweg. Net voor Simba Kopjes neemt onze gids nog een laatste zijtrack recht op de kopjes af. We zien nog een leeuwin liggen bovenop een rots. Als we om de rotsen heen rijden kunnen we nauwelijks onze ogen geloven. Een troep van vijfentwintig leeuwen op één hoop: 1 zelfverzekerd mannetje, 4 fiere vrouwtjes en 20 schattige welpen ! |
|
En dat op Simba Kopjes! What’s in a name ? We komen ogen tekort ! Van een apotheose gesproken. Dit zijn beelden om nooit meer te vergeten,bijna ontroerend mooi en vredig. Deze keer weten we dat het echt voorbij is. De enkele giraffen langs de weg die ons uitwuiven kunnen ons niet meer boeien. Uiteraard houden we nog even halt boven op de Ngorongoro Rim voor enkele |
| foto’s van de krater die ligt
te baden in de zon en waarvan we merken hoe droog het meer er bij ligt.
Aan de overkant het prachtige panoramische zicht over de Rift Valley. En daarna,full speed naar Arusha waar alles in ’t lang en in ’t breed nog eens werd naverteld in de Outpost Lodge. Morgen vliegen we met Air Tanzanianaar Zanzibar voor een weekje strand en rust in Mchanga Beach :Lodge,een kleinschalige maar prachtige lodge van Thomas en Gloria Zimmerman , 45 km ten noordoosten van Stone Town .Een absolute aanrader voor wie de rust en de kalmte weet te waarderen. Hier spreken de foto’s voor zichzelf. Niets kon laten vermoeden dat ik enkele dagen na de terugkeer uit Tanzania zelf tegen de grond zou gaan als een neergemepte Tseetseevlieg. |
|
| Een verwoestende
virale infectie met hartfalen tot gevolg zou me nog meerdere weken aan
diverse ziekenhuisbedden vastkluisteren. Om het
echter optimistisch te houden zou ik stellen dat ik weer een stuk van mijn
hart aan Afrika verloren heb. Serengeti was zonder twijfel mijn allermooiste safari ooit, maar wellicht ook mijn laatste ! Kwa Heri ! |
|
|
|
|
Dirk |
|
|
|
||
|
482.06.11 |