Uruguay
Tekst en foto's: Ton Kersbergen
Reistijd: 2004

De reis door Uruguay

De vaartijd van Buenos Aires naar Colonia is 2 uur en drie kwartier.

Er is verder keuze om onder andere vanuit Buenos Aires rechtstreeks naar Montevideo te gaan of eerst naar Colonia.

Zowel in als dichtbij dit laatste stadje zijn enkele bezienswaardigheden.

Vertrek uit Buenos Aires

Kleine straatjes met mooie huisjes.
Er zijn flink wat musea en ook staan er oude auto’s in de straten. Je waant je in een andere tijd.

Je kunt een vuurtoren op zodat je een flink deel van de buurt en de rivier vanaf hoogte kunt bekijken. In de avond is het heerlijk zitten op een van de terrassen aan de rivieroever.
Het stadje zelf is niet zo groot en het verdient een wandeling.
 

Colonia

Het is per bus, vertrekkend van het busstation dat naast de haven ligt, te bereiken. Duur drie kwartier.

Wat ook per bus te bereiken is Carmelo met zijn oude huisjes.
De duur een uurtje. De bus naar Montevideo doet er een kleine drie uur over en komt daar aan op het busstation Terminal Tres Cruces.

Portugese kolonie

Wanneer je je bestemmingsplaats weet en dit de chauffeur laat weten houdt deze je in de gaten en geeft je een seintje als je er bent.

Mocht je een overnachtingplaats zoeken dan raad ik aan om naar de Albergue Juvenil, Canelones 935 te gaan.
Niet alleen enthousiaste mensen maar ook een mooi koloniaal gebouw en wat een prachtige stalen trappen. Verder is het een prettig verblijf. Het ligt in het centrum. Aanrader.

Montevideo zelf leent zich voor een mooie wandeling die je voor de helft langs de Rio de la Plata kunt doen.

Montevideo

Verder veel huizen in verval, maar tonen toch hun schoonheid van weleer. In de Mercado Centra kun je, je tegoed doen aan een asado o pesca (geroosterd vlees of vis).

Wat eveneens de moeite loont is het oude spoorwegstation bezoeken.
De officiële naam is Estacion Central General Artigas en ligt tussen Rio Negro en Paraguay.
Geweldig en wat een gebouw.

Montevideo

Piriapólis is een kleine badplaats. Een mooi strand en er is een haventje. Er is minder grandeur dan in Punta del Este.
Het belangrijkste gebouw is het Argentino Punta Hotel.
En als je wat wilt klimmen kun je de Cerro del Inglés op.
Er was bijna niemand in de straten of op het strand. Feitelijk was het een een leeg dorp. Een kleine twee jaar is de Argentijnse peso, die evenveel waard was als de Amerikaanse dollar, in waarde gedaald tot ruim een derde van voorheen!
Daarmee konden de Argentijnen die gewend waren om hun vakanties door te brengen in Uruguay niet meer naar Uruguay komen. Gevolg: een

Piriapólis

Punta del Este
De bus doet er een klein uur over.
Via Maldonado, een klein plaatsje met de Catedral de Maldonado en een paar musea heeft recht op een wandeling.

Vanuit deze badplaats naar de Chuy, dat aan de grens ligt, neemt vier uur in beslag. Je gaat door een landschap dat licht glooiend is, waar een hoog soort gras groeit.
Verder zijn er vele palmbomen, die in het veld verspreid staan. Onderweg stappen er mensen in die een kaartje kopen.
Dit in tegenstelling tot de vele kinderen in hun tunica’s (strik, witte overjas en donkerblauwe rok/ broek) die in stappen en een plaatsje zoeken of

Punta del Este

Chuy
Chuy, een klein plaatsje dat de grens deelt met Brazilië. De grens is een plantsoen in het midden met aan weerszijden een weg.

Chuy

Om verder te reizen naar Tacuarembó is er vanuit “33” een vreemd tijdrooster. Namelijk 1.00 uur P.M. en 16.45 uur P.M.
Gelukkig was er nog een andere busmaatschappij die op een normaal tijdstip vertrok: 7.55 uur A.M. Deze bus vertrekt naar Melo.
Maar er zijn dan (nog) geen winkels open om een broodje te kopen of om thee te drinken, ja daar is het nog veel te vroeg voor...

naar Treinta y Tres

De rit duurt anderhalf uur. Melo is niet onaardig maar wat vreemd was dat er slechts één restaurant was en dat was dicht. Dat betekende eten aan een karretje op de hoek van een straat.
Ook in dit stadje waren er veel kinderen die je naar school zag gaan. Ja en dat die niet weten waar Nederland ligt kun je ze niet kwalijk nemen maar ze waren prettig nieuwsgierig en kwamen al ras met vragen.
Je treft hier immers niet altijd een gringo.
Vanuit Melo gaat er één maatschappij naar Tacuarembó. Twee keer per dag (6.45 A.M.en 14.30 P.M.).

Melo

Neen, niet de noordelijkste plaats want dat is Artigas en Bella Union.
Veel van het landschap heb ik niet gezien vanwege de mist.
Maar neem maar van me aan: glooiend, palmbomen en hoog gras. Tacuarembó.
De stad is bekend om het feit dat Carlos Cardel hier gewoond heeft. Nou en dat liet de eigenaar van mijn hostal ook weten.
Zeg niet dat je er niets van weet dat is minstens zo erg als wanneer je zou zeggen er veel van te weten want dan gaat hij je overhoren.
Nu ik kon ontsnappen.
De kamer was picco bello.
Later op de dag toen ik aan het wassen was liet de man tamelijk duidelijk weten dat water duur is en dat verder op een wasserette is.
“sí, sí “ dan een heerlijk twee letter woord.

Wat is  het  Spaanse  woordje

Min of meer in het midden tot zuiden van het land waar hopelijk een kruispunt is om van daaruit naar het oosten, de grens, te gaan.
Er is hierover niets te vinden in de Lonely Planet.

Tacuarembo

Om 15.30 uur P.M. kom ik in Duranzo, een klein stationnetje in een even zo klein dorp. Er is een heus toeristenbureau in het busstation.
En er gaan bussen naar de westkant van het land. Dit voorkomt dat ik eerst naar Montevideo moet om vandaar naar het noorden te kunnen gaan.
Vertrek van de bus om 16.00 uur naar Paysandú die er drie en een half uur over doet. Dat betekent een aankomst in het donker.

Paysandú

Vanuit deze stad ga ik naar Salto, de plaats waar de rivier ook de grens is. Hoe en hoe laat de bussen naar Argentinië gaan is pas te achterhalen in de stad zelf.
Ik vertrek vanuit Paysandú op zondag en het is stil en er zijn nauwelijks mensen op straat. Dat was gisteravond wel even anders.
Maar zo langzamerhand komen er steeds meer mensen in de bus. Allemaal naar Salto? Neen! Op drie kwart van de rit stapte bijna

Paysandú

Salto
De aankomst in Salto is op een modern busstation en voor een groot deel ingericht op Argentinië.

Salto. Hotel Concordia

De aansluiting met Argentinië is eenvoudig.
Op het (nieuwe) busstation – waar je Argentijnse Peso’s kunt krijgen neem je een kaartje naar Concordia (neen niet het hotel maar de stad), stapt in en in “no tiempo”, oké na een één uur durende rit, ben je in Concordia.
De bus die van daaruit naar Posadas (Argentinië) / Encarnacion (Paraguay) of zelfs naar Iguazo gaat, vertrekt om 17.30 P.M. en laat in de avond (23.50 P.M.). Geen "overdag-bus".
In een klein winkeltje tegenover de ingang van het busstation wisselt de eigenaar je Uruguayaanse peso’s voor Argentijnse peso; wel zo makkelijk.

Salto

Nabeschouwing
Wanneer je op een spannende vakantie uit bent lijkt Uruguay mij geen land om dat daar te zoeken. Ook voor grote, indrukwekkende bergen is het geen land. Om naar het strand te gaan is het een goede keus maar eigenlijk zijn daar ook andere plaatsen voor. Ik moet een beetje denken aan die Paraguayaan, die zei dat er niets te zien was. Ik ben het daar niet mee eens want er is wel degelijk iets te zien. Het is maar net wat je verwacht en zou ik anders geweten hebben hoe Uruguay er uit zou zien? Neen, dus een eenvoudige kennismaking met een klein land met weinig afwisseling en aardige mensen die duidelijk in een ander tijd leven dan in de tijd dat de Argentijnen hun Pesos royaal uitgaven.

Uruguay:

3,4 miljoen inwoners

5,7 x België

 4,2  x Nederland

Verder naar Paraguay