Homepage |
Alaska - Omgeving Anchorache |
|
|
||
|
||
SPARTELENDE ZALM Er heerst een opgewekte stemming aan boord. We zijn op weg naar de Columbia Glacier; de grootste gletsjer van Alaska. |
We passeren een vissersboot die op het punt staat zijn netten binnen te
halen. We zien zee-otters; relaxed drijvend op hun rug en met opgeheven koppie. Een grappig gezicht. Ook de zeeleeuwen die op een boei hangen vormen een komische attractie. Grote groepen zeeleeuwen liggen op de rotsige kust. Papegaaiduikers dobberen op het water. |
|
Het eerste deel van de trip is veelbelovend... Dichte mist. |
||||
|
||||
|
||||
|
||||
|
Het blijft nog steeds spannend, maar Jeroen rijdt die grote bak vakkundig over de balken heen. De weg wordt ruiger dus wordt het 4x4 rijden en na nog ’n klein bruggetje zijn we er dan toch. In een klein, muf kantoortje krijgen we
een formulier toegeschoven. Of we even willen tekenen. Het gaat
erom dat niemand aansprakelijk kan worden gesteld in het geval van een
ongeluk. Met gemengde gevoelens zet ik mijn krabbel in de hoop dat dit een bijzondere ervaring wordt waar ik zonder kleerscheuren vanaf kom. |
|
Diepe scheuren. De gletsjer heeft veel puin en modder voortgestuwd. Daar klauteren we eerst overheen. |
|
Daarna ontdekken we dat we niet langer op het puin lopen, maar dat onder het laagje modder en stenen ijs ligt. We lopen op de gletsjer! Overal om ons heen smelten grote brokstukken ijs; de vallende druppels klinken als een bijzonder concert. Langs mijn schoenen sijpelen kleine stroompjes water. Soms breekt er een stuk ijs af en doorbreekt de stilte met een
doffe klap. Voorzichtig lopen we verder; hier en daar is de modder verdwenen en
is het verrekte glad. |
Er zitten diepe scheuren in het ijs. Onder de oppervlakte hoor ik het water stromen. Het klinkt als een rivier. Dat geeft me het gevoel dat ik er ieder moment doorheen kan zakken. Het is mooi geweest en we draaien om. De terugweg ligt uitdagend op ons te wachten |
Sonja en Jeroen |
||
|
385.30.08.08 |