Alaska - Omgeving Anchorache
Tekst: Sonja Tiggelman - Foto's: Jeroen Tiggelman
Reistijd: juli 2004

We passeren een vissersboot die op het punt staat zijn netten binnen te halen.
We cirkelen er net zo lang omheen totdat de trofee langzaam zichtbaar wordt; duizenden spartelende zalmen komen uit het water tevoorschijn.

We zien zee-otters; relaxed drijvend op hun rug en met opgeheven koppie. Een grappig gezicht. Ook de zeeleeuwen die op een boei hangen vormen een komische attractie.

Grote groepen zeeleeuwen liggen op de rotsige kust. Papegaaiduikers dobberen op het water.

Het eerste deel van de trip is veelbelovend...

Dichte mist.
Het weer wordt slechter. Als we de ‘arm’ binnen varen waar de gletsjer ligt, belemmerd regen en mist ons zicht. De kapitein doet nog een poging om dichterbij te komen en vaart tussen enorme ijsschotsen door.
Spectaculair, maar met een hoog Titanic-gehalte! Slik.
Het wordt onverantwoord om verder te varen en we keren om.

Netten worden ingehaald

Op weg naar Columbia Glacier

WANDELEN OP DE GLETSJER
We ontbijten op ons gemak èn binnen; buiten is het nog maar 12 graden. Daarna zetten we koers naar de Matanuska-gletsjer. Da’s gemakkelijker gezegd dan gedaan; we stuiten op een woest kolkende rivier en een houten bruggetje. Geen gelukkige combinatie voor onze ‘vier-tonner’.

Er staat een bordje bij met ‘max. 60.000 LBS’. Klinkt als veel, maar we hebben geen flauw idee wat LBS is.
We nemen het risico niet en rijden terug in de hoop iemand tegen te komen die het ons kan vertellen.

De vrouw die we aanklampen komt hier vaker en weet ons te overtuigen dat het geen probleem is. Al kan ook zij ons niet vertellen wat LBS is.

Het blijft nog steeds spannend, maar Jeroen rijdt die grote bak vakkundig over de balken heen. De weg wordt ruiger dus wordt het 4x4 rijden en na nog ’n klein bruggetje zijn we er dan toch.

In een klein, muf kantoortje krijgen we een formulier toegeschoven. Of we even willen tekenen. Het gaat erom dat niemand aansprakelijk kan worden gesteld in het geval van een ongeluk.
Alle mogelijke ellende die me zou kunnen overkomen wordt in detail beschreven. Nou, ik krijg er al helemaal zin in!

Met gemengde gevoelens zet ik mijn krabbel in de hoop dat dit een bijzondere ervaring wordt waar ik zonder kleerscheuren vanaf kom.

Matanuska Glacier

Diepe scheuren. De gletsjer heeft veel puin en modder voortgestuwd. Daar klauteren we eerst overheen.

Verraderlijke scheuren in het ijs

Daarna ontdekken we dat we niet langer op het puin lopen, maar dat onder het laagje modder en stenen ijs ligt. We lopen op de gletsjer! 

Overal om ons heen smelten grote brokstukken ijs; de vallende druppels klinken als een bijzonder concert. Langs mijn schoenen sijpelen kleine stroompjes water.

Soms breekt er een stuk ijs af en doorbreekt de stilte met een doffe klap. Voorzichtig lopen we verder; hier en daar is de modder verdwenen en is het verrekte glad.
Ik ga bijna onderuit, maar weet me nog net in balans te houden. Oppassen hier!

Een stuk verderop kraakt het ijs onder onze voeten; hier is de modder geheel verdwenen en lopen we echt over het ijs zelf.
Het is nu wat ruwer van structuur en daardoor minder glad.

Homer - Katmai NP - Denali NP