Homepage

Botswana - Chobe en Savuti
Tekst en foto's: Kristine Hannon
Reistijd: november - december 2007

 

 

1.Victoria Falls & Zambezi

2.Chobe & Savuti

3.Moremi

4.Okavango

5.Nxai & Mena a Kwena


Dag 6: 27 november: naar ons eerste park, Chobe
Vandaag slapen we een beetje uit en genieten van de luxe die de Matetsi Lodge ons biedt. We worden om 9 uur verwacht voor een uitgebreid ontbijt met vers geperst fruitsap, eitjes met spek en verse ananas. Nog een beetje koffie madam?


Out of Africa in Kasane

Rond 10u30 vertrekken we richting meeting point waar Tuli ons zal oppikken en naar de luchthaven van Kasane brengen, deze keer mag hij dat van mij. Daar worden we vervolgens opgepikt door onze gids en chauffeur voor de volgende 9 dagen: Morgan.
Onze eerst stop is Kasane waar we een uitgebreide lunch nemen in de Chobe safari Lodge. Ondertussen gaat Morgan inkopen doen voor de komende dagen  in de plaatselijke Spar.


Onze keuken

Op zijn vraag wat we willen  drinken de volgende dagen hebben we volmondig 'wijn' geantwoord! Na de inkopen schepen we in op onze privaat cruise op de Chobe rivier. Privaat is het correcte woord want we zijn de enige gasten op deze 10-daagse safari. Dat heeft als voordeel dat wij bepalen waar we heen gaan en hoelang we stoppen. In 't kort: we zijn onze eigen baas!


Impala's

De wijn, chips en biltong staan al klaar als we in de gietende regen vertrekken voor een drie uur durende tocht op het water. En het begint goed: we zien twee olifanten die op hun gemakje de rivier overzwemmen.

Er zijn ook massa's nijlpaarden die vredig staan te grazen op de oevers van de rivier. Tot ze ons in de gaten krijgen: telkens we een kudde naderen gaan ze te water en vallen ze ons aan. Ze zijn uitermate agressief door het feit dat ze met jongen zitten. Verschillende malen moet Morgan gas geven om een chargerende nijlpaardmoeder te ontwijken.

Meerdere keren versperren ze ons de weg waardoor we niet verder kunnen en noodgedwongen moeten wachten.
Na drie uur leggen we aan langs de oever waar onze 4x4 met onze bagage wacht om ons naar het kamp te brengen. Na een half uur rijden ontwaren we tussen de bush de lichtjes van onze nieuwe thuis. Er is wel wat overbevolking hier, niet in de vorm van menselijke aanwezigheid maar het lijkt alsof duizenden duizendpoten bezit van dit terrein hebben genomen.
Cathy houdt zich kranig al is het verschil met vorige nacht wel erg groot. Twee man is ter plaatse, ze hebben de tent rechtgezet, een shelter en kookplaats gebouwd en een lekker potje voor ons gekookt. We krijgen soep, hoofdgerecht en dessert in een schitterend decor van gaslantaarns en flikkerend kampvuur.

We voelen ons als pioniers en echte Afrika genieters. Met drie man personeel voor twee gasten is dit echt een luxe bush ervaring!
Na het diner worden we gebrieft over het verdere verloop en de plannen voor onze 10-daagse.
Ik blijf nog wat zitten terwijl Cathy een boek leest in de tent. Druk bezig met mijn dagboek en foto's let ik niet op het feit dat Morgan de hele tijd aan de andere kant van de tafel zit


Onze eerste avond in de bush

en mij in de gaten houdt. Als ik op zeker moment de insecten van mij en mijn laptopje afsla en hem hoor giechelen, besef ik dat hij daar de ganse tijd heeft gezeten, wakend over mijn veiligheid. Ik besluit dan ook maar onze tent op te zoeken en hem zijn

nachtrust te gunnen. 's Nachts wordt ik wakker van het gehuil van de hyena's die rondlopen in het kamp, en inderdaad in de morgen ontdekt Morgan sporen van hun passage.

Dag 7: 28 november: game drives in Chobe

De wekdienst - = Morgan - maakt ons om 5 uur wakker. Bruce en Michael vullen onze bush-lavabo's met warm water en te midden de brousse en onder het waakzame oog van de drie mannen, kunnen we onze wasbeurt starten.

Een stevig ontbijt en een bezoek aan onze echte WC met spoelbak en al, en we zijn klaar voor onze eerste echte gamedrive.

Van 6 uur tot 10u30 rijden we kriskras door het Serondella gedeelte van Chobe NP. We ontmoeten veeeeel impala's, een nest jonge jakhalzen rustend in de ochtendzon, verschillende vogelsoorten, mangoesten, bavianen en vooral enkele leeuwen.


Jakhalzen

Maar van de meer dan honderdduizend olifanten die dit park rijk is, geen enkel spoor... Alhoewel dat eigenlijk niet waar is: sporen genoeg in feite maar dan wel onder de vorm van ontelbare, overal aanwezige, grote, droge en stroachtige olifantendrollen. Nooit in mijn leven zag ik zoveel stront samen!

Rond 11u zijn we terug in ons kamp voor de lunch: heerlijke bush pizza, tonijnschotel, worstjes en sla.
De douche wordt in gereedheid gebracht en ieder om beurt genieten we van een wasbeurt in de vrije natuur, onder een waterzak bungeld aan een stevige tak van één van de vele teakbomen hier .

Tijdens de siësta wordt ik opgeschrikt door een luid gekrijs en kijk even door het muskietennet van de tent. Op enkele meters afstand passeert een gigantische baviaan op zoek naar voedsel. Hij stevent recht op het kookgedeelte af en snuffelt in de potten en pannen. Ondertussen passeert zijn hele familie - een stuk of 30 bavianen - ons kamp.

Ook Velvet aapjes bezoeken onze stek: ze stoten de lavabo's omver en laten stinkende drollen achter.

Na de "afternoon tea' - very British - vertrekken we terug voor de namiddag drive. Morgan wil terug naar de plaats waar we de leeuwen gezien hebben. Hij vermoedt dat ze tegen deze tijd terug op pad gaan en er veel kans is ze beter te kunnen zien.

Hij heeft gelijk! We treffen ze ongeveer op dezelfde plaats aan maar nu veel beter zichtbaar. Drie van hen liggen rustig te dutten op een 10-tal meter afstand. Als ze even later verder trekken, rijdt Morgan vlug de andere kant op om hen opnieuw te kunnen kruisen.


Een troep leeuwen

En we hebben geluk: de troep van acht slentert al spelende de weg over waar wij van verbazing aan onze stoel genageld zitten!
Op de terugweg pikken we nog een schitterende zonsondergang mee terwijl we genieten van een aperitief met chips langs het strand van de Chobe rivier. Ons klaptafeltje wordt uitgeladen, het geblokte tafelkleedje wordt gedrapeerd en de gekoelde wijn wordt uit de frigo-box gevist. Zijn er beter manieren om een fantastische dag af te sluiten? 
Evenals de tea-time stop 's morgens zal het de ganse safari één van de vele onvergetelijke momenten van deze reis worden.

Dag 8: 29 november: van Chobe naar Savuti.
Vandaag terug om 5u opstaan. Terwijl we ontbijten breekt de crew het kamp op - dat door onze voorgangers heel toepasselijk 'Kamp duizendpoot' werd gedoopt - om daarna door te reizen naar onze nieuwe kampplaats in het Savuti gedeelte van het park.


Op bezoek bij Morgan's familie

Met enige vertraging gaan we op weg voor een lange en vermoeiende rit van 8 uur op de meest erbarmelijke 'wegen'. Een kort stuk asfalt buiten beschouwing gelaten, reizen we zo'n 130 langs grindwegen en zandwegen en we zijn naderhand dan ook behoorlijk door elkaar geschud..

Het eerste stuk leidt ons naar een soort hoofdweg die ons buiten het park zal brengen. Daar langs de weg zien we onze eerste groep olifanten! Vervolgens zetten we onze weg verder langs een grindweg die ons door kleine dorpjes brengt en we worden uitgenodigd door Morgan om zijn huis en familie te bezoeken.
We ontmoeten zijn dochtertje en zijn zus en zien hoe hij eigenlijk instaat voor het onderhoud van zijn hele familie, zo'n 20 man groot.
Veeteelt is hun belangrijkste - en na Morgan's gidsenwerk - ook enige bron van inkomsten.

Via een totaal verlaten brandcorridor die vermijdt dat bij bosbranden het vuur overslaat van het ene gedeelte van het park naar het andere, komen we op de weg naar Savuti. Ik zou Botswana kunnen omschrijven als het verbrandde land: geen enkele van de door ons bezochte gebieden is gespaard gebleven van grote en verwoestende bosbranden.

Ook hier zien we dat alle grote bomen zwartgeblakerd en kaal zijn en er een nieuwe, jonge generatie planten is ontstaan. Het is er toch ook verrassend groen: niet zo'n uitgedroogd en verdord land zoals velen zich Afrika voorstellen maar aangenaam groen. Maar daar zullen de eerste zomerregens wel verantwoordelijk zijn.

Voor het spotten van wild is dit natuurlijk minder goed nieuws, dieren kunnen zich tussen het ontluikende struikgewas makkelijker verborgen houden maar het landschap wordt er alleen maar mooier op.

Plots worden we tot stilstaan gebracht door een gigantische mannetjesolifant die midden op de weg zijn dorst aan het lessen is uit de plassen die door regenval gevormd zijn. Het is eventjes spannend want hij is helemaal niet opgezet met onze bezoek. Tot twee maal toe chargeert hij onder luid getrompetter, flapperend met zijn gigantische


Onweer op komst

oren en blazend in het opstuivende zand. We reizen verder en komen zo terug het park binnen. Alle verdwenen olifanten uit Chobe zijn blijkbaar verhuisd naar dit gedeelte van het park. Tot onze grote spijt zijn het niet alleen levende olifanten die we ontmoeten: langs de kant van een drinkplaats ligt het kadaver van een jonge mannetjesolifant die klaarblijkelijk enkele dagen geleden is omgekomen. Hij is overal aangevreten en zijn slurf - het zachtste deel van zij lichaam - is helemaal opgepeuzeld.


Versperde weg

Overal zitten marabous en gieren op de uitkijk.

Morgen zullen de parkrangers het door vogels bescheten karkas verbranden uit veiligheid om ziektes te vermijden want het is duidelijk dat dit dier niet gestorven is door een aanval van roofdieren.

Zo komen we uiteindelijk in ons nieuwe kamp terecht waar ons een geurend kopje koffie wacht.


Dode olifant

Een namiddag drive voert ons langs nog een olifantenkadaver, waar terug een massa aaseters op zijn afgekomen. Deze olifant heeft een vreselijke doodstrijd geleverd, getuige zijn bloedende knieën en gevilde poten. Wat een zielige, trieste aanblik, zo'n     

reusachtig dier ligt hier verschrompelend in de hete zon, een mastodont geveld... ik krijg er kippenvel van..Verder zien we nog een troep agressieve olifanten. Ze zijn zoals de nijlpaarden in de Chobe rivier: ze moeten ons niet en jagen ons letterlijk weg. Een kudde zebra's zijn al wat vredelievender en laten zich door ons ten volle bewonderen.

Wanneer we 's avonds aan het diner aanschuiven horen we het gebrul van de leeuwen die enkele honderd meters verder zich tegoed doen aan het kadaver van de olifanten.

Jammer dat je hier nergens night drives mag doen, anders hadden we ze zeker met hun nachtelijk maal bezig gezien. Maar misschien is het maar beter zo...Als we later onze tent opzoeken, horen we ze nog steeds ruziën.


Baviaan tussen de kookpotten


Dag 9: 30 november: game drives Savuti.
De nacht was gevuld met leeuwengebrul: tot 4 uur deze morgen heb ik ze gehoord, dit is dus het 'Leeuwenkamp'... Om vijf uur is het wektijd en wordt er een kattenwasje gedaan. Ik moet nog steeds een beetje wennen aan het feit dat wij hier open en bloot voor ons mannenvolk 's morgens voor de tent ons aan ons lavabootje wassen. De douche is gereserveerd voor de namiddag,
als we een paar uur siësta houden.
Na een stevig ontbijt vertrekken we om 6 uur, op zoek naar jachtluipaarden, luipaarden en giraffes.

Het landschap is hier helemaal anders dan in Chobe. Waar het daar vooral teakbomen en struiken waren heb je hier vooral mopanebomen en droge savanne.

Als we op de open vlakte komen is er niets te zien. Je vraagt je af hoe dat mogelijk is: helemaal niets.
We rijden twee uur rond en gaan vruchteloos op zoek naar enig wild van betekenis. Als we daarna verhuizen naar een gebied met wat meer begroeiing en vooral gras, lijken we wel in de tuin van eden belandt.  
De gebruikelijke impala's vertoeven er in grote getale maar


Close up

we zien ook kuddes olifanten, zebra's, gnoes, een enkele tsessebe (een antilopesoort), zwartrug jackhalzen, verscheidene vogelsoorten en 'n 30-tal giraffes. Het lijkt wel de dierentuin in het kwadraat!Maar tot onze grote spijt geen luipaard of cheeta's.
's Middags tijdens de lunch lacht Michael met me als ik hem vertel dat we die voor de namiddag hebben gereserveerd.


Luipaard in zicht

Een frisse douche in de buitenlucht en een paar uurtjes siësta later, zijn we weer op weg voor een volgende game drive. We zien niet zo bijster veel, maar het landschap en de dreigende wolkenlucht is gewoonweg fascinerend.

Morgan doet flink zijn best om toch maar een luipaard te vinden maar het ziet er naar uit alsof we van een kale reis thuis zullen komen. We rijden iedere heuvel rond omdat luipaarden veelal tussen de rotsen komen uitrusten en schaduw zoeken tijdens de dag.

Ik heb het al opgegeven, het is inmiddels al zes uur en we moeten voor zeven terug zijn in het kamp. Plots roept Morgan 'Leopard!', ik denk eerst dat hij een grapje maakt maar dan zie ik hem tussen de rotsen lopen.

Wat een toevalstreffer van formaat, want het gebeurt zeker niet zoveel dat mensen hem inderdaad te zien krijgen.
Na onze gebruikelijke aperitief - ditmaal tussen de olifanten en zebra's en onder een gigantische baobab - met een spectaculaire zonsondergang keren we fier terug naar onze stek waar we Michael al van ver het blijde nieuws toeroepen!


Ons aperitief onder een Boabab

Tijdens ons avondmaal arriveren terug de leeuwen die we vorige nacht dicht bij het kamp hebben gehoord. Zo te horen zijn ze met meer, zitten ze dichter en langs twee verschillende kanten! Spannend!

Als ik 's avonds op de laptop mijn foto's en dagboek bijwerk, blijft Morgan stil en ongemerkt bij me zitten tot ik naar mijn tent ga. Hij is er blijkbaar niet helemaal gerust in.


Erg dichtbij en niet tevreden

's Nachts wordt ik terug wakker van het gebrul van de leeuwentroep. Als ik door het muskietenraampje van de tent kijk, zie ik iemand met een zaklamp schijnen in de richting vanwaar het gebrul komt. Het is nu wel erg dichtbij en ik vermoed dat de leeuwen het kamp zijn overgestoken.

Verder naar Moremi

Kristine

printversie

374.30.07.08