Chili - Puerto Aguirre en Golfo Perez

Homepage	Chili - Puerto Aguirre - Golfo Perez Tekst en foto's: Kristine Hannon Reistijd: december 2005



Zonsondergang in de Chileense fjorden

Dag 17: donderdag 8 december 2005: Navigatie – Puerto Aguirre – Cinco Hermanos
De boot ontwaakt in een idyllische, zonovergoten, door wouden omringde baai, Puerto Bonito (mooi) genaamd. Na het ontbijt wordt het anker gelicht, en zetten we koers naar Puerto Aguirre, een vissersdorpje afgesneden van de bewoonde wereld. We passeren het eilandje Mairapu en varen het Costa kanaal in. Er zijn ontelbare kanalen en baaien in de Golfo Perez, die allemaal

tussen de 100 en de 300 meter diep zijn. Het zijn restanten van de laatste ijstijd en ze werden gevormd door de vele gletsjers die hier langzaam de bodem hebben uitgesleten.
Honderden kleine en grote eilandjes liggen hier uitgestrooid, allemaal volledig bedekt met bossen. Groene stippen in het kalme water. Hongerige meeuwen volgen het schip en zweven heen en weer aan de achtersteven. Ze zijn de gekrompen versie van de reusachtige albatrossen die ons in de tijd vergezelden richting Antarctica. Met een snelheid van 10 knopen glijdt de boot tussen de smaragdgroene omgeving.
Het Costa Kanaal ligt bezaaid met wapperende vlaggetjes die aangeven waar de plaatselijke vissers hun netten hebben bevestigd.
Na drie uur navigeren, passeren we Isla Elena en peninsula Elisa en tijdens het middagmaal naderen we langzaam Puerto Aguirre.We meren aan in het vier uur varen van de bewoonde wereld liggende Puerto Aguirre. Uiteraard is dit een vissersdorp en we worden

Puerto Bonito, vroeg in de ochtend

uitbundig begroet door de dorpskinderen. Ze bieden hun diensten aan als 'gids' in dit godvergeten oord en leiden je rond in hun wereld. Samen met het Australische koppel aan boord, word ik rondgeleid door Cynthia (8), Belen (9) en Pablo (6).

We bezoeken hun school, de plaatselijke bakker, de kerk en eindigen op de top van een heuvel waar we een 180 graden zicht hebben op deze met honderden eilandjes gezegende baai.
Tegen 17 uur wordt de vaart hervat, en varen we tussen de door een wolkendeken bedekte eilandjes met voortdurend veranderend licht. Nu eens zon, dan weer regen en als de twee samenkomen ontstaan er schitterende regenbogen .

We passeren los Cinco Hermanos ( de vijf broers), een eilandengroepje, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes die verhuld zijn in wolkenplukken.
Hier, bij Puerto Perez, zullen we de nacht doorbrengen.
Zodra de waterdiepte minder is dan 50 meter, wordt het anker uitgegooid, en wordt het stil op de brug. Tijd dus om me klaar te maken voor de Captains Diner vanavond.
Allé, nog meer alcohol. 't Zal proper zijn vanavond.

Winkel in Puerto Aguirre

Stipt om 21 uur verschijn ik benedendeks als eerste in het restaurant, volledige opgetut met lang kleed en de nodige tralalala. Het is immers de Captains Diner en dan wordt er verondersteld dat je in groot ornaat verschijnt....dat dacht ik toch.

Allereerst de reactie van de bemanning vind ik al een beetje vreemd. 'Muy bonito!! '
( zo mooi) klinkt het van alle kanten. Hebben ze hier nog nooit een vrouw in 't lang gezien ? Het is toch iedere cruise Captains Diner?
Langzaam, met het toestromen van de andere passagiers, word mij inderdaad duidelijk dat ik misschien een beetje overdressed ben, want buiten nog twee andere dames in 't lang en een paar heren in kostuum is iedereen in zijn jeans of zoiets.
't Kan me niet schelen, 'k heb dat kleed nu meegebracht en ik doe het nu aan ook !

En ook, het doet deugd om aantrek te hebben van iedereen en dan vooral de mannelijke medemens, voila dat is nu eens eerlijk en ik laat het mij welgevallen!
Ge moogt gerust zijn !!!
Na de obligate speech van onze kapitein ( 'k weet niet eens diene mens zijn naam en 'k heb er uren mee op de brug gestaan, erg hé ) kan het galadiner van start gaan. 't Is een gezellige boel en ik moet zeggen

Benzinestation in Puerto Aguirre

Vissersboten in Puerto Aguirre

dat ik van deze cruise genoten heb. Niet alleen door het feit dat we fantastische dingen heb gezien, maar ook omdat dit de eerste plek is waar er echt sociaal contact is. Mijn verblijf op de andere plaatsen was telkens van te korte duur om kennis te maken met anderen. Het wordt dus inderdaad een leuke boel en al dansend, drinkend en lachend ga ik mijn laatste nacht aan boord tegemoet. Hoera voor de Captains Diner, supergezellig

dag 18: vrijdag 9 december 2005: Puerto Chacabuco – Balmaceda – Santiago – Calama – San Pedro de Atacama.
Vroeg uit de veren vandaag! Om 7 uur ontbijt, want om 8 uur vertrekt de bus richting Coyhaique. Een laatste blik op de brug, mijn favoriete stek de voorbije dagen, en ik neem afscheid van de bemanning ( ‘la tripulacion’ in het Spaans, zot woord hé ).
Ik vind het toch spijtig dat het voorbij is want ik heb mij hier thuis gevoeld. Alles was tot in de puntjes verzorgd en iedereen was

super vriendelijk en attent.
Eenmaal in Coyhaique spoed ik mij naar het eerste internetcafé waar ik toch een beetje bezig ben met het updaten van mijn verhalen. Verder nog wat filmrolletjes kopen voor Atacama. Het schijnt daar ook erg mooi te zijn, dus een mens die zijn voorzorgen neemt is er twee waard ( of is het een ander gezegde ...) Enfin, doet er niet toe. Ook nog wat Chileense peso’s inslaan en ik ben klaar voor de woestijn !!!

Maar natuurlijk eerst nog een busreis naar Balmaceda, daarna een vliegreis naar Santiago en verder naar Calama en tenslotte nog een anderhalf uur durende busreis naar San Pedro de Atacama. ' t Is een hele verhuizing!
Ondertussen zit ik op mijn vierde binnenlandse Chileens vlucht, absoluut de leukste vlucht ooit! Het halve vliegtuig heeft hier de slappe lach door de verborgen cameraclips op de vliegtuigvideo.

Regenbogen in de Fjorden

Dat is veel beter entertainment dan de gebruikelijke film. De twee uur durende vlucht gaat deels over het Andesgebergte (dat volgt mij toch overal hé) en de woestijn. Buiten kleurt de hemel rozig en lila tijdens het zakken van de zon.

Het moet gezegd, LanChile, de Chileense luchtvaartmaatschappij die al mijn nationale vluchten verzorgt, is steeds stipt, heeft een uitstekende en vriendelijke service en comfortabele, ruime stoelen.

Nog iets: voor al diegenen die zich afvragen hoe dat nu zit met zonsopgang en - ondergang in het zuidelijke halfrond, dit is het enige juiste antwoord.
In het zuidelijke halfrond komt de zon op in het oosten en gaat onder in het westen, net als bij ons. Er is wel één groot verschil: op het middaguur staat ze niet in het zuiden zoals bij ons, maar wel in het noorden. Voila, jullie hebben weeral iets bijgeleerd vandaag!!

Aangekomen in Calama, staat een knappe Chileen (ja, die bestaan ook ) mij op te wachten in de luchthaven.
De adonis is van Desert Adventure (klink interessant hé...) en zal mij naar het hotel brengen ( krijg het al warm...). Onderweg naar San Pedro
( 1 uur rijden ) val ik toch wel in slaap zeker !!
Dat is ook niet echt een goed begin, 'k zal het dus maar vergeten en netjes zoals een braaf meiske in mijn dozeke kruipen.

Morgen is het namelijk vroeg dag want de Adonis zal morgen mijn gids zijn voor de Altiplanic Lagoons excursie. Who knows?!

	Verder naar Calama en Atacama	Kristine

318.02.02.08


	Europa	Azië	Afrika	Amerika	Oceanië	Links	Info