Afrika - Egypte - Hurghada

Hurghada
Tekst en foto's: Joyce Frey
Reistijd: februari 2010

Egypte

 

     
 

Mijn voorplezier was reuzegroot toen ik bibberend van de kou in het vliegtuig stapte. Met vertraging, omdat de startbaan en het vliegtuig ontijst moesten worden, vlogen we af. In de vroege avond landden we in Hurghada, waar een aangename warmte me tegemoet kwam. Twintig minuten later stapte ik in het hotel, dat de volgende twee weken mijn “thuis“ zou zijn.
 


Hotelcomplex

Eerst ging ik mijn knorrende maag bevredigen en daarna liet ik het me in de bar goed gaan.

Toen ik 's morgens vroeg op mijn balkon stond, was de verrassing groot. Groen gras onder me, een hoop palmen, voor me een wooncomplex en daarachter de zee. Het water was zo blauw als de hemel er boven.Ook de zon liet zich al goed zien.


Hurghada stad


Na het ontbijt nam ik een ligbed aan het strand en genoot even van de zon. Dan wandelde ik een stuk langs de zee. Het strand buiten het hotel leek een vuilnisbelt te zijn. Maar het water is kristalhelder. Vissen zijn hier niet te zien.
 


Oude haven

Later werd ik me er van bewust, dat ongeveer 80% van de gasten Russisch spreken.

In die tijd dat ik daar was is het me nooit opgevallen dat een van hen zich opvallend gedroeg. Ik heb zelfs eens boggia met ze gespeeld. Met woorden konden we ons niet uitdrukken. Maar gebaren deden het ook, en het was best leuk geweest.


Max, de strandkameel


Tegen de avond ging ik op verkenning uit.  Het Sofitelhotel, dat nu Mercure heet, heeft voor iedereen wat te bieden. Voor jong en oud. Sport, spel. en rust. In de avond maakte ik een wandeling buiten het hotel. Daar kan je alleen maar de straat op, waar auto's toeterend voorbij razen.
 


Rustig strand

Een paar dagen bracht ik op het strand door om lui in de zon te liggen en te zwemmen in de zee.

Daarna werd het de hoogste tijd om iets anders te zien. Met de shutlebus van het hotel liet ik me naar Hurghada rijden.

In de Cheratonstraat was het eindpunt. Daar slenterde ik langs de vele winkels.


Hurghada

Ook hier heerst druk verkeer. Aan het einde van de straat staat een grote moskee die nog in aanbouw is. Verder naar links, kwam ik bij een haven. Hier lagen enkele toeristenboten, een grote vissersboot en een paar wrakken  Toen moest ik terug, omdat de bus weer naar het hotel zou gaan.
 


Vismarkt

De volgende dagen genoot ik aan het strand. Uitstapjes naar Cairo, Luxor of een jeepsafari hoefde ik niet meer te maken. Dat had ik vroeger al gedaan.

Een andere ochtend liep ik naar de straat om met een verzameltaxi (die erg goedkoop zijn) naar de stad te gaan. Daar wandelde ik kris, kras door de straatjes, maar niets interesseerde me.


Nieuwe haven

Tenslotte stond ik weer bij de haven waar alles nog het zelfde was. Toen ik terug wilde gaan, vroeg een man me, of ik de nieuwe haven zocht. Ik zei “Ja” hoewel ik niet eens wist dat er een andere haven was. De man wees naar de moskee in aanbouw, een stukje verder is een markt en nog een beetje verder de nieuwe haven. Ik bedankte hem en liep de weg terug.
 


Nieuwe haven

 Dat de markt in de buurt was, was al te ruiken. Een vislucht steeg op in mijn neus.

Daar het bijna middag was, waren de meeste marktkramen al leeg en de vissers waren bezig op te ruimen.

Een klein stukje verder was de haven. Hier lagen grote moderne boten.


Stad


Aan de oever waren een hoop winkels en gezellige terrasjes. Hier beviel het me direct. Jammer genoeg lag de haven 12 kilometer van mijn hotel. Anders kon het nog mijn lievelingsplaatsje worden.
 


Onderwaterwereld

Op de warmste dag ging ik met een paar Russen en Arabieren met een glasbodem-boot een eind de zee in. We gleden over koraalriffen, waar vissen in alle kleuren zwommen.

Later konden we gaan zwemmen en zelfs in het water lopen, omdat een zandbank onder ons was.
Avondstemming


Zo vervlogen die twee weken. Hoewel ik nog nooit zo lui geweest was. Maar ook een luie vakantie kan heel fijn zijn.

 


 
Joyce