| Homepage |
Filippijnen
- Zuid Leyte |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
Na onze dol-fijne
ervaring zijn we doorgevaren naar de 2e duikstek van de dag. En daarna
door naar ons resort op Zuid-Leyte, bij het plaatsje Padre
Burgos.
9 april |
|
|
Langzaam ga ik ook steeds meer andere
dingen onder water waarnemen. Kleine diertjes zie je immers niet zo snel met
mijn geringe duikervaring.
Na de duik zijn we
naar een plekje gevaren waar we met elkaar hebben gebarbequed. De plek was
lekker rustig en we keken uit over de zee. Verder waren er een soort hutjes, waar we gezellig in konden zitten en relaxen. Van hieruit doorgevaren naar de 2e duikstek, waar ik zelf heerlijk aan boord ben gebleven en lekker heb genoten van alles om me heen. Rond half 4 waren we terug
bij ons resort. En dit keer geen ‘hinay hinay’ (wat zoiets betekent als
‘rustig aan’ in het Tagalog) want om kwart over 4 werden we opgehaald om naar het
kinderdorp te gaan. Dus even snel opfrissen en omkleden en klaar in de
startblokken om weg te gaan. |
| waren) met de bus van het dorp ophalen. Met zijn allen achterin en gezellig naar het dorp. Het was een kort ritje van ca. 10 minuten. We hadden het eigenlijk makkelijk kunnen lopen, maar ach, gemak dient de mens moeten we maar denken. |
|
Het kinderdorp ligt
iets hoger gelegen in Padre Burgos en is omringd door een hek . Het ziet er van
buitenaf erg verzorgd uit, een soort resort-achtige indruk. Op dit moment wonen
er 91 kinderen. Naast de
opvang zorgt de stichting ‘Kinderhilfe Philippinen e.v.’ ook voor de bouw van
scholen, ziekenhuizen en kinderopvang. Daarnaast probeert de stichting operaties
voor de kansarmen te bekostigen. |
|
| Het was duidelijk dat hij met hart en ziel probeert te zorgen voor ‘zijn’ kinderen en de omgeving, waar zij zich in bevinden. Een bewonderenswaardige man! Na de uitleg en rondleiding door het dorp was iedereen van de groep behoorlijk onder de indruk |
| en stil (wat best wel genoemd mag
worden, omdat wij een aardige praatgrage groep zijn). Het was leuk te
merken, dat de kinderen er tevreden, gezond en gelukkig uit zagen. Ik ben blij, dat ik dit project met eigen ogen heb mogen zien en een steentje heb mogen bijdragen. Een druppel op de gloeiende plaat, maar het is en blijft wel een druppel waar iets mee gedaan kan worden! |
|
|||||
|
|
|||||
| Omdat het
gebied waar we vandaag hebben gedoken een reservaat is, dienden we te
betalen aan de beheerder. Op deze manier wil men de riffen en hun natuur
beschermen. Dit kan geen kwaad, want in het verleden werd er veel gevist met dynamiet. |
||||||
| De 2e duik was in Napantal. In eerste instantie hadden we de stroming mee, maar later kwam er een down-current. Deze had ik iets te laat in de gaten, waardoor ik wat traag reageerde op de aanwijzingen van Eric. Dus wat sneller door mijn lucht heen vanwege het gepeddel en getrap ;) |
|
|
11
april
De duik op weg naar Dinagat ging lekker
en ook hier weer veel koraal en visjes. Misschien me toch maar eens
verdiepen hoe het e.e.a. heet. Na de duik heerlijk gerelaxed met een
boek en natuurlijk, hoe kan het ook anders, in slaap gevallen. Dit
laatste lijkt wel een groepshobby te worden; we vechten elkaar nog net
niet van de bankjes af ;) |
|
Vervolgens zijn we op weg gegaan naar een plaatsje, waar iets van een accommodatie te vinden was. Uiteindelijk zijn we
aangekomen in Tolero. Hier heeft het merendeel van de groep geslapen in het
wijkcentrum.
|
|
Hij heeft nl. een soort van eethuisje
aan zijn woning. Een alleraardigste man, welke een soort van gezag uitstraalde
op een natuurlijke manier.
Zoals gewoonlijk bestond het eten
uit rijst, vis en kip. En aan niks zit een smaak. Groenten kennen ze in
de Filippijnen nauwelijks, wat best jammer is. Als toetje kregen we een
jonge kokosnoot. Heerlijk! Er wordt trouwens van jonge kokosnoten gezegd
(en het zou ook bewezen zijn door onderzoek), dat zij het verouderingsproces tegen gaan. Daar zullen we
er dus veel van moeten eten … ga ik er straks weer jong en strak uitzien ;) |
|
| En daar lagen we, totaal
afgesloten in onze Auping. Ik was in elk geval blij, dat we niet op de boot sliepen (enkelen van de groep wel), want het regende behoorlijk. |
|
Nu lagen we toch aardig droog (sommige plekken vertoonden wat lekkage) en beschut en werd er de wacht over ons gehouden. Een mooie ervaring, welke ik zo weer over zou doen.
12 april |
|
|
gaan lezen. Naar buiten gaan was geen optie,
want dan zou er een rolluik omhoog moeten en was iedereen wakker
geweest. Alleen René heeft zich niet laten weerhouden en is via het raam en een richel naar beneden gesprongen, om zo toch even rustig zijn ochtendwandelingetje te gaan doen. Nadat iedereen wakker was en klaar voor vertrek hebben we |
|
| afscheid genomen van onze security,
de dames, welke de bedden e.d.
verzorgd hadden en natuurlijk de Barangay-chief. Door onze boot werden we opgepikt bij de haven van Tolero en zijn we op weggegaan naar de 1ste duikstek voor vandaag. Op deze duik ook weer veel koraal, maar weinig grote vissen. Nog steeds hopen we op whalesharks en manta’s. |
|
|
Alhoewel we het gevoel krijgen, deze niet te
gaan spotten tijdens onze trip. Maar hoop doet leven, zeggen ze toch? ’s Avonds hebben we geslapen in een dorpje, genaamd Libio. We sliepen hier in een pension; een gang met kleine kamertjes, gezamenlijke douche en toilet, een soort eetzaal en we hadden zelfs een balkon, die uitkeek over de zee en de haven. Met zijn allen in een eettentje aan de straat gegeten. Dit is een soort van verlengde woonkamer van de mensen en kun je uit verschillende pannen gerechten bestellen. Op kleine bordjes worden deze gerechten dan naast je |
| bord gezet en met een pan rijst op tafel kun je beginnen
met eten. Ook hier vond ik het eten niet echt smaakvol, weinig kruiden en soms
moest ik het met bier wegspoelen. Wat het eten betreft kan ik de Filippijnse
keuken niet aanbevelen. Geef me dan toch maar de Indonesische. Maar het sfeertje en alles eromheen gaf wel een prettig gevoel.
13 april |
|
Ondanks dat het zondag is, wordt er hier en daar wel gewerkt in dit voornamelijk katholieke land.
Om half 9 zijn we aan boord gegaan van de
Barracuda 5 en vertrokken we richting Padre Burgos op Zuid-Leyte. De eerste duik
hebben we gemaakt op de 2e duikstek van gisteren. |
|
| gobi’s en razorfishes. Deze laatste zou ik zelf echt totaal over het hoofd gezien hebben; ze lijken zo op blaadjes. Het wemelde er ook van de zeesterren en zee-egels. Ook hebben we nog een decorated crab gezien. Al met al een leerzame duik. |
|
|
Ook deze avond met de bemanning gegeten, maar
dit keer bij het highway restaurant. Het licht viel alleen uit en we hebben dus
zeer romantisch bij kaarslicht gegeten. En toen we klaar waren … floep… het
licht weer aan. Alsof ze het erom deden ;) Met een lokaal busje zijn we naar ons resort gereden, want het huis en het resort van de eerste paar nachten op Padre Burgos zaten vol. Dit resort is vrij luxe in aanleg en ziet er verzorgd uit. Hier deelden Bart, Grardy, Bram en ik een kamer. Terwijl zij zich nestelden, ben ik nog even een biertje gaan drinken met Dylan en René. Hoe meer je elkaar gaat kennen, hoe diepgaander soms ook gesprekken kunnen worden op bepaalde momenten. Daar kan ik dan ook best wel van genieten, omdat je meer te zien krijgt van elkaar dan alleen die buitenkant. Uiteindelijk was het ‘eventjes een pintje pakken’ wat langer geworden dan gedacht en lag ik rond middernacht in bed. |
|
|
Reni |
|
|
|
||
| 454.02.07097 |