 |
Vinci |
|
|
|
||
|
|
||
          |
|
Leonardo da Vinci Wie had dat gedacht. Komt de man uit dit plaatsje, Vinci! Omdat het toch een uiterst bijzondere man is geweest, lokt het ons wel om in die plaats een kijkje te nemen. In twintig minuten rijden komen we in Empoli, dat een zeer rommelige indruk achterlaat. De wegen zijn uitstekend, alleen is het de kunst om de juiste van die wegen te vinden, want de bewegwijzering is een beetje op z'n Belgs (sorry, maar als halve Belg spreek ik uit ervaring). We weten in ieder geval dat we in de richting van de bergen moeten en op goed geluk rijden we op de goede weg. Vinci staat opeens aangegeven. Het is nog maar 6 kilometer. In de blakende zon zien we het plaatsje even later liggen. We gaan wat omhoog, het ligt al aardig in de heuvels. Het is onmogelijk verkeerd te rijden want het is een en al Leonardo wat de klok slaat. Ook de naam van het café in de buurt van de musea. Er zijn er twee. Musea bedoel ik. Je hebt het kasteel dat hoog boven het stadje uittorent. Daar vinden we in hoofdzaak de schetsen van Leonardo en de modellen die later aan de hand van die schetsen zijn gemaakt. Min of meer onder het kasteel, niet ver van de bibliotheek, is er nog een museum dat heel wat van zijn schilderwerken bevat en andere rariteiten die hij helemaal of half ontworpen heeft. |
|
|
We besluiten met een klim naar het 13e eeuwse kasteel te gaan, dat geheel gerenoveerd is om de briljante geest van hun zoon onderdak te verlenen. Ook de torens worden benut als expositieruimte van allerlei - vèr z'n tijd vooruit zijnde - ontwerpen. |
||
|
|
Rechts op de foto de
cirkelvormige afbeelding van de ideale maten van de perfect in elkaar
zittende mens. Het museum staat bol van de zaken die hij in de vijftiende eeuw ontworpen heeft en pas vele eeuwen later tot ontwikkeling zijn gekomen. Sommige dingen vind ik echt indrukwekkend. Zoals de fiets. Eeuwen heeft de mens moeten wachten voordat men met de loopfiets op de proppen kwam. Leonardo had allang een fiets met trappers ontworpen. De aandrijving bestond uit een leren riem. Zelfs een sluizencomplex is te zien. Pantservoertuigen spraken kennelijk ook tot zijn verbeelding, evenals ander oorlogstuig. In Denemarken is onlangs een brug gebouwd op basis van Leonardo's ontwerpen. In dit museum zijn vele tientallen, misschien wel honderden ontwerpen van hem te zien. Wat te denken van een duikerpak? En waterski's, waarmee je over water kan lopen? |
|
|
Diezelfde dingen zie je wel eens in gebruik bij wilde waterspelletjes op tv, waarbij de deelnemers op anderhalf meter lange klompen, over water, de strijd met anderen moeten aanbinden. Een doorsnede van een raderboot. Hoe krijgt hij het verzonnen! Intussen zeshonderd jaar geleden. Allerlei voertuigen die zo ingewikkeld waren dat ik er niets van begreep. Wel ja, ook nog een versnellingsbak. Dan hebben we het nog niet over luchttransport gehad. De parachute, vleugels om aan te hangen... Alles wat daar is, komt bekend voor en iedere keer komt de vraag op: "Waarom heeft het zo lang geduurd voordat al die zaken herontdekt werden?" |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Ontwerp fiets | Ontwerp waterski? | Ontwerp raderboot |
|
|
|
|
|
De gemaakte modellen in het museum te Vinci |
||
|
|
|
|
Ontwerp versnellingsbak |
Ontwerp parachute |
|
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Denk niet dat uitsluitend techniek zijn denk-terrein was. Nee, over alles wist hij wel iets. En dan hebben we het nog niet eens over zijn schilderkunst. Wereldberoemd is zijn Mona Lisa. Nu een van de trekpleisters van het Louvre in Parijs. Tussendoor glippen we ook wel eens naar buiten om even van de verbazing te bekomen. Je hebt vanaf het hoge kasteel een heerlijk uitzicht over de heuvels en de achterliggende bergen. De verschillende afdelingen van dit museum zijn met allerlei luchtige doorgangen met elkaar verweven, dus je komt nog al eens in de buitenlucht. Zo is er ook een vrij hoge brug aangelegd naar een van de torens. Deze brug is van metaal, een soort rooster. Je kan er heerlijk door naar beneden kijken. Sommige mensen hebben daar best wel een beetje moeite mee. Na deze hindernis genomen te hebben, komen we bij de ontwerpen voor het luchtruim. De hele zoldering wordt in beslag genomen door enorme vleugels, die de voorloper geweest kunnen zijn van die deltavlieg-gevallen. Misschien ook wel van het vliegtuig. Rond het kasteel is voldoende gelegenheid voor een consumptie en daarna dalen we verder af en komen bij de bibliotheek. We kijken even rond, maar ik heb er op dat moment niets te zoeken. Pas enkele dagen later besefte ik wat voor 'n genie die man geweest moet zijn. Als je eenmaal in Vinci bent en er is nog een museum over Leonardo te bezoeken, dan doe je dat. En dat deden we ook. Vraag me niet wat er allemaal te zien was, ik weet het niet meer. Heel wat schilderijen die me echt niet aanspraken en nog wat andere werktuigen. Binnen een half uurtje waren we weer vertrokken. Het zal aan ons gelegen hebben, maar het kon ons niet boeien. De fanatiekeling kan het geboortehuis, verderop in de bergen nog bezoeken. Maar het is zeer ongewis of hij daar wel echt geboren is. Ook de tegenover het museum gelegen kerk kan men bezoeken, want daar is hij naar het schijnt gedoopt. |
|
|
Vreemd !!! |
|
Pas later, terug in België, beseffen we dat op nog geen 15 KM afstand een enorm groot doek hangt dat gemaakt is door een van de leerlingen van Leonardo, Andrea di Bartoli Solario. Het is een replica van de muurschildering die Leonardo maakte in het klooster Santa Maria delle Grazie in Milaan. Het gaat om "Het laatste avondmaal" waar Judas een vervelend spelletje speelde. Volgens de informatie die ik gekregen heb zou deze op jute geschilderde replica bijna gelijktijdig gemaakt moeten zijn. Dus eind 1400. |
|
|
|
|
|
Het doek is te bezichtigen in de Abdij van Tongerlo
in België.
Men heeft hier om het schilderwerk een museum gebouwd. Met als
belangrijkste object het doek van 460 x 880 cm. |
|
|
|
|
Charles sr. |
|
|
||
