Kameroen
Tekst en foto's: Peter Jongkind
Reistijd: oktober - november 2005

Chefferie

De eerste dag van Schiphol naar Casablanca in Marokko.
 

en we hebben daar ook een lange strandwandeling gemaakt aan de Middelandse zee. We hebben lekker gelopen en we zijn wezen eten in een restaurantje dat overigens goed was.

's Avonds naar het vliegveld om weer op het vliegtuig te stappen die ons naar Douala zal brengen. Gelukkig was er in het vliegtuig voldoende plek om languit te kunnen slapen.

Het aanvliegen naar het vliegveld is een apart gezicht en het lijkt wel of je in een moeras terecht komt, je landt letterlijk tussen de meertjes en de graslanden die overstroomd zijn door de riviertjes.
Vanuit het vliegtuig gaan we even naar een hotelletje om ons te verfrissen en even uit te rusten.

We worden opgehaald door een klein busje om naar Yoaunde gebracht te worden om daar op de trein te stappen.

Het zijn drukke stationnetjes, vaak niet meer dan een vlak stuk waar geen bomen staan.

Met 3 a 4 uur vertraging in Ngaondere aangekomen

Hiervandaan gaan we naar het Transcam hotel waar we zullen overnachten.

vriendelijk zijn en het echte Afrika gevoel weer helemaal terug is.

16 Okt. Dag 4 Ngaoundere - Maroua .

De eerste lange reis voor de boeg, zo'n 12 uur in de bus, maar het kan ook wel langer duren (Afrikaanse tijden??). Het is wel een afwisselend tripje, van semi-regenwoud tot het droge gebied, dat kan je ook merken aan de temp. Van 32 °C tot 40°C in het dorre gedeelte. Dus dat wordt wel veel drinken, ruim 3 liter, maar veel een pee stop, ho maar, we zweten veel uit.

Totaal is de reis zo'n 15 uur, wat goed te doen was. Alleen is Rini een beetje wagenziek geweest, hoewel ze zich snel weer goed voelde.
In Maroua hebben we de bagage uitgeladen om in het Tcherno hotel te overnachten.
Het licht in de wc deed het niet, dus meldden we dit aan de eigenaar, deze zou een mannetje sturen, na gekeken te hebben werd er ergens anders een tl-buis vandaan gehaald, toen een starter en daarna hebben we ze niet gezien, en wij maar in het donker zitten!.

Foufou met groenten

Vandaag een ieder wat wil dagje. Rond tien uur naar de wekelijkse markt, uit de omgeving komen dan de handelaren hun koopwaar zoals vlees, heel veel vis, kleding, slippers groenten en specerijen aan de man brengen.

Daarna zijn we de woonwijk ingelopen om even een indruk te krijgen van het allerdaagse leven in Maroua.
Overal krijgen we het vriendelijke Narara te horen, of bonjour. 's Avonds in een ander hotel gegeten: een Afrikaanse pizza.
Daarna zijn we de weg terug gelopen waar we halverwege een kopje thee hebben gedronken.

Rond negen uur het busje in om naar een ijzersmederij te gaan.
Daar konden we zien hoe ze met erg primitieve middelen ijzer weer re-cycelden. Er werd daar van alles gemaakt: landbouwgereedschap, messen, zeisen, beitels enz..
Ook worden er jongeren opgeleid tot ijzersmid zodat ze niet op de straat gaan zwerven maar een vak kunnen leren.
Na het bezoek naar de leerlooiers, waar we verbaasd keken naar het zware en vooral vieze werk dat ze deden.

Eerst word het overtollig vet eraf geschraapt, dan werden de huiden 3 dagen in een kuil geweekt, geroerd en gekookt.

Na dit proces worden de restanten eraf geschraapt.

Na dit alles aanschouwd te hebben op naar de brouwerij!! Helaas was deze gesloten.

's Middags met Dinie de wijk ingelopen om weer het Afrika gevoel mee te maken.
Daar hebben we heerlijk kunnen struinen en hebben we met wat lokale mensen kunnen praten, hoewel dat Frans van mij niets voorstelt, maar met handen en voeten gaat het ook.

's Avonds naar het Port Mayo restaurant geweest om te eten
Terug in het Tcherno Hotel was het nog even warm en benauwd, we spraken al over het Tchernobyl hotel, dit vooral door de gebrekkige service en airco.

Na een drietal dagen je eigen tempo een beetje te kunnen bepalen nu weer een lange rit voor de boeg. Zo af en toe stopten we bij een marktje of voor een foto. De rit zelf was afwisselend, van de bergen naar het drogere heuvellandschap met kopjes.

Je zweette je wel een ongans daar in die hutten, wat wel erg bijzonder was daar de hutten rond en hoog waren en er een kalf in 1 van die hutten stond die nooit het daglicht zou zien, want als deze oud genoeg is, word deze geofferd

Daarna doorgereden naar Centre Artisinalom daar te eten en te slapen Helaas werd ik bij de eerste hap heerlijke kip zo misselijk dat ik me toch maar uit de voeten maakte om alles er maar uit te gooien.

20 Okt. Dag 8 Oudjilla/ Djinjilla - Rhumsiki .

 Ook vandaag weer een lange dag tegemoet, en zie ik dit niet zo zitten, daar ik me niet zo denderend voel.

Tijdens de tocht kwamen we wel vast te zitten met de bus, zodat iedereen eruit moest, zo ook ik. Zodra ik de bus uit kwam werd het toch wel erg zwart voor mijn ogen en ging ik bijna van mijn stokje.
Na wat ORS en vitaminepillen geslikt te hebben ging het weer wat beter, ik denk dat het door de zware anti-biotica komt.
Wat het precies is weet ik niet, een combinatie van veel zon, vermoeidheid, eten, warmte, indrukken, medicijnen of zo: het blijft een raadsel.
Wel lekker gegeten, en toen vroeg naar bed om de volgende dag mee te kunnen lopen.

In de middag heerlijk gegeten: salade met brood, vleesspies, gebakken banaan(plantain) en foulerai.

Na een dagje lopen was het toch zwaar aan het worden, vooral de warmte brak me af en toe op.

's Avonds de slaapzak uitgerold en vroeg naar bed, wel heb ik nog gehoord dat de kinderen spontaan gingen zingen, heerlijk om zo in slaap te vallen.

Heerlijk in de buitenlucht geslapen, waarna we lekker hebben gegeten en de spullen hebben gepakt die we nodig hebben voor de trekking. De trekking is een fijne verandering voor de busritten. Door dorpjes, akkers met foularai, aardnoten en het

Bij de lunch spaghetti met saus, brood en sweet patatoes gegeten!! een koningsmaal.
Daarna even in het gras uitgebuikt, en wat denk je??
Wordt ik gebeten door een teek!!! ze zijn wel erg groot, vergeleken met die in Nederland.
Het is niet te geloven, genoeg mensen om me heen en ik wordt gebeten, gelukkig had het beestje geen kans om zich onder de huid te kruipen en misschien weer Lyme op te lopen.

Maar goed, al met al een heerlijke dag en voel me steeds beter.
's Avonds in een omheinde Chefferie geslapen tussen de kippen en de hanen, waardoor ze om half vijf begonnen te tokken en te kraaien, wel eens een leuke manier om wakker te worden! +/- 15 km gelopen.

Een korte wandeling vandaag ongeveer 6 km. te gaan naar Rhumsiki. Dit omdat we nog naar de local market wilden en naar de krabbeman om de toekomst te voorspellen. Bij de krabbeman aangekomen vroegen we of Nederland zal winnen tijdens de WK. Hij antwoorde niet direkt: Als Nederland in de finale komt, dan winnen we...... haha.
Ook stelden we de vraag wie er de top van de Mount Cameroon zou halen, maar hij antwoordde alleen dat 3 mensen het zouden proberen.

De weg naar Maga is mooi maar niet echt afwisselend, aan de ene kant het Maga Canal, en aan de andere kant veel riet, dorpjes en moeras.

's Middags met de boot het Maga meer op.
Dit was een leuke afwisseling en 's avonds naar de padden, kevers, sprinkhanen en de muggen gekeken die bij een lamp op zoek waren naar voedsel.
Er zaten genoeg mooie lelijkerds tussen!!.

25 Okt. Dag 13. Maga - Pouss - Maroua.
 

Ook zijn we nog op bezoek geweest bij de Sultan, waar we een 'onderhoud' hadden met hem en zijn wijzen.
Wij konden hem vragen stellen over zijn stam, waar hij vandaan kwam en wat hij deed in de regio. Een leuk bezoek aan een zeer lange man!

Daarna terug gereden naar Maroua, waar we eindelijk na 4 hotels in Palace hotel konden overnachten.

's Avonds karper op, maar dat was niet echt een succes

Vandaag op ons gemak naar Waza om daar te gaan game-driven!! Toen we in ons kampement aankwamen kregen we leuke kleine huisjes rondom een klein pleintje.
Na de spullen uitgeladen te hebben even lekker gelezen en daarna op zoek naar het wild.
Heerlijk op het dak van de bus kijkend naar alles wat leeft. Helaas geen Giraffen, Olifanten, Buffels, en Apen gezien.
Wel heel veel Topi's en vogels, van grote roofvogels tot kleine met lange staarten.

Morgen weer en dan maar hopen op een betere tocht, ik kijk er naar uit!! Heerlijk gegeten: spaghetti met tomatensaus. Na het eten de klamboe buiten opgehangen en naar de sterren gekeken. In tijden niet zo lekker geslapen.

27 Okt. Dag 15 Waza N.P. - Maroua.

28 Okt. Dag 16. Maroua - Garoua.

De Hippo fluisteraar.

Er was eens een groep reizigers die een bijzondere man wilde ontmoeten.
Deze man staat bekend als de hippo fluisteraar, een man die alles met een nijlpaard kan doen.

Erg mooi om dit te mogen zien. Hier hebben we ook geluncht.

Helaas vandaag een lange rit voor de boeg, maar we zijn eerst nog gestopt bij een marktje om de benen te strekken.
 

30 Okt. Dag 18 Ngaundere.

Een ieder wat wil dagje, eerst even eten en toen de stad in om te internetten. Verder lekker gelopen en daarna mijn boek verder gelezen. Een lekkere maar tamme dag.
Een lange rit vandaag, ruim 10 uren in het busje waarvan de weg erg slecht moet zijn.

In Tibati aangekomen gaan we slapen in een missie post.
Het onderkomen is erg luxe. Een woonkamer met keuken, slaapvertrekken en een douche.

Buiten zijn veel vogels, grote torren en wat al dan niet meer.

De missie post wordt geleid door een Noorse non, zij vertelt ons dat dit het laatste jaar is dat de post open is.
Hierna gaat zij in de stad werken en is er niemand die de post open wil houden.

Al met al een mooie dag.

Dit stuk van 300km is erg slecht waardoor het niet opschiet.

We worden hartelijk verwelkomd door de bewoners.
Na het lekkere eten barst er toch een onweersbui los, de inslagen zijn heel erg dichtbij en het regent ontzettend hard.
Een wolkbreuk zoals je dat kan hebben in het regenwoud!!..
Volgens Tineke kan dit wel eens de laatste bui zijn want ook hier is het regenseizoen ten einde.

Om 9.00 weg om naar het Sultanaat te gaan, dit doen we lopend vanaf de missiepost.

Ze zijn erg blij, niet alleen dat het suikerfeest er is maar ook het einde van hun vasten.

In Nederland hoeven ze niet te klagen, want hier zouden we zonder veel water, hitte en fisieke inspanningen het veel zwaarder hebben.

Iedereen heeft bewondering voor ze!.

Toen arriveerde de Sultan, eerst een oude Harley met sirene, een Cadillac in slechte staat met daarin de Sultan

Eenmaal geinstalleerd begonnen de Imans verzen uit de Koran te zingen.
Op het grasveld voor ons zat een grote menigte, men dacht toch wel 20.000, maar hoeveel precies konden ze ons ook niet vertellen. Na deze ceremonie

Heerlijk meedeinend met de mensenmassa die naar het Sultanaat beweegt.

Onderweg mochten we foto's van hem nemen maar werden wel af en toe door zijn lijfwachten teruggeroepen totdat Rik 1 van hen duidelijk maakte dat we een soort ‘press kaart' hadden, toen bogen ze bijna voor ons.

Ik voelde me wel onpasselijk hierbij.
Maar zo is het nu eenmaal.

Na dit alles gegeten bij de missiepost en daarna op weg met het busje naar Bamenda, de stad waar Mama en Emma vandaan komen.
Halverwege de reis komen we bij een erg mooie waterval. Boven de waterval is een stuk grond dat volgens de overlevering van de Bamenda de waterval is waar hun voorouders leven.
Ze eren dit met het verbranden van palmolie.

Hierna doorgereden naar Bamenda om aan te komen in hotel Mondial.

05 Nov. Dag 24 Bamenda.

Een rustig dagje vandaag, we zijn bij een chefferie wezen kijken, de chefferie van Bafut, deze heeft nog een zeer oude authentieke tempel.
Bij de chefferie is een museum waar o.a. de annexatie door de Duitsers en later de Engelsen uitgelegd samen met de gebruiken en levenswijze van de Bafut.

Daarna zijn we naar de tempel geweest, een originele tempel van stammen en gravures.
De trap is door de tijd heen uitgesleten en gelukkig mogen er geen vreemden binnenkomen. Dit is nu eenmaal waar een buitenstaander niets te zoeken heeft.

Door de chefferie word ons een dans aangeboden met mannen die dansen op stelten en houten maskers die de dieren uit het oerwoud voorstellen.
Bij de chefferie leven nog steeds de familieleden van de Sultan, en hebben we kennisgemaakt met de prinsessen en prinsjes.
Ze leven nu niet meer in de originele huizen maar op een apart gedeelte waar meer efficiente en betere huizen staan.

De rest van de dag die ons restte hebben we uitgerust.

Ook vandaag weer een lange reisdag, deze keer een trip van ruim 11 uur.
We waren gaar toen we aankwamen, maar we zijn door een prachtig landschap gereden die snel veranderde, van woud tot palm plantages, bananen plantages tot de rubber bomen.
Hierna wat gegeten en gedronken en vermoeid naar bed.

07 Nov. Dag 26. Kumba - Buya
 

Het meer is gevormd door een oude vulkaan waar zich in de krater water heeft verzameld. Op de hellingen is nevelwoud omdat de mist zicht daar weer condenseert.

We konden vandaag kiezen: met een kano of lekker een wandeling maken.

Het was erg warm en benauwd maar de bomen, vogels en insecten maakten dat weer goed. Heerlijk gelopen en waren na twee uur weer terug waar de anderen op ons wachten.

Hiervandaan de tassen opgehaald en op weg naar Buya.

Via een hele grote omweg, dit omdat de hoofdweg door de regen onbegaanbaar is geworden,

Buya bezweet en vermoeid aangekomen.

's Avonds lekker gegeten maar het duurde erg lang, maar door het gezeur van 1 persoon werd het er niet leuker op.
Sommigen ergerde zich groen en geel aan het gedrag van diegene.

De dragers maken een heerlijk diner klaar: kip met rijst en groenten met saus!!.
Heerlijk gegeten om daarna vroeg naar bed te gaan om morgen fit de laatste etappe te lopen.

Dus de krabbeman heeft toch gelijk: drie zullen het proberen.
Heel even dachten we bij hut twee zouden zijn waar we zouden overnachten, maar helaas was dat een nood hut.
Rond ½ 5 komen we aan bij hut twee. Het is er niet warm, het waait er behoorlijk en je koelt snel af door het zweet

09 Nov. Dag 28 - Mount Cameroon

Voor vieren ‘s nachts eruit om snel alles aan te trekken en wat te eten. En dan: op naar de top!!! In het donker, geen hand voor de ogen te zien en het is vrijwel onmogelijk een pad te vinden. (Als deze er al was)

Met een gids terug naar hut 2 waar ik nog snel de slaapzak in ga om warm een uurtje te slapen.

Om 7 uur wordt ik gewekt voor de lunch waar sommigen wel vreemd keken toen ik tevoorschijn kwam. Buiten vertelt een drager dat Rik en Johan op de terugweg zijn.
Zouden zij het wel gehaald hebben is de vraag??

Maar, nee ze kunnen volgens hem niet de top gehaald hebben.

Na op ze gewacht te hebben naar beneden dan maar!!

Dit is nog zwaarder dan naar boven: de klappen op je knieén, minder controle over je

Beneden worden we opgewacht door Mama, Emma en Bula.
We brengen de gidsen terug naar hun kantoor en dan op weg naar Limbe!Daar wachten Rini, Erika en Ben ons op met ballonnen en een drankje!!??

Alsof we een wereldprestatie hebben geleverd,...... nou vooruit dan maar, zo worden we door hun verwelkomd.

Het hotel is mooi met goede bedden. Na het opstaan last van de kuiten maar wat willen we?? Heerlijk gezwommen in de zee en in een beekje, dat was koud maar lekker. In een dorpje gegeten bij een botanische tuin.

Daarvandaan naar Youande waar we op het vliegtuig zullen stappen. Toen maar wachten en wachten en nog eens wachten tot we te horen kregen dat de enige tractor die het vliegveld rijk was, niet in zijn achteruit kon en dus niet het vliegtuig kon verplaatsen.

Het Afrika gevoel is nog niet verdwenen!!.

We kregen te horen dat we naar een hotel gebracht zouden worden, maar net voordat we het vliegveld verlieten konden we weer terug omdat de tractor weer in zijn achteruit kon!.

Ondanks alles heb ik kunnen genieten van een avontuurlijke rondreis door een land met heel veel lieve en aardige mensen. Ik wil met ondanks zeggen dat de ziekte van Lyme mij meer gegrepen heeft dan ik had gedacht, maar door de leuke groep alles heb kunnen doen wat ik wilde doen.
Door de tamme, volgens Rik de tamste, leuke en gezellige groep heb ik genoten van alles wat deze reis heeft laten zien.

Een bijzondere reis.

Kameroen

11,5 x Nederland

17 miljoen inwoners

Meer reizen van Peter