Afrika - Kenia - Rondreis - Masai Mara

Masai Mara
Tekst en foto's: Debora Bom
Reistijd: oktober 2007

Kenia

 

     
 

Eet smakelijk...

Vandaag staat ons weer een lange rit te wachten. Iets minder lang dan onze vorige verplaatsingen, maar toch weer vroeg uit de veren. We gaan zuidwaarts richting de Masai.
 


Anders ogende koeien

Het landschap wordt weer droger en langzaam aan zien we de dorpen weer veranderen in huttenkampen en daar omheen grote kuddes koeien. Die koeien ogen overigens echt anders dan de westerse zwart- of roodbont. De beesten zijn magerder, dat was te verwachten, maar hebben bovendien een andere bottenstructuur. Meer uitstekende schoft.


We doorkruizen de steden Suswa en Narok. Steden waar verschillende volkeren en stammen samen zijn gekomen. Die verschillen zijn overigens in de gezichten van de mensen goed zichtbaar.

Rond Shaba zagen we veel mensen van Somalische of Ethiopische komaf. Donkere gelaten, smalle ronde gezichten. De Masai en de bij Samburu levende "neven" van de Masai zijn bijna echt zwart en hebben smalle, ingevallen hoekige gezichten. Bovendien zijn zij heel lang.

De Kenianen zoals onze George zijn veel ronder in het gezicht en hebben weer meer een bruintint.

Onderweg maken we weer de bekende stops. Dit maal zijn tot onze verbazing de artikelen geprijsd.


Onderweg naar Masai Mara

Onderhandelen vinden deze verkopers niet nodig. "Maar als je meerdere artikelen koopt”, zo vertelt de verkoper, “kunnen we een mooi prijsje maken...”

Er lopen tevens in traditionele Masai kleding gehulde mannen rond. Foto maken mag, maar wel tegen betaling. Dit laten wij aan ons voorbij gaan.

Na een hobbelige rit arriveren we bij de poort van het reserve Masai Mara. Als we even moeten wachten op alle stempels, stromen een aantal vrouwen op ons busje af. Handen vol kettingen, armbandjes en beelden.

 

Een opdringerige manier van verkopen. George wijst ons er op hier niet te onderhandelen, niets te kopen en geen foto’s te maken. Het is sneu en geeft je een dubbel gevoel. Dit zijn hun inkomsten, maar deze dames geven geen wisselgeld terug. Je wordt min of meer immuun voor de verkopers, maar tegelijk besef je dat dit een manier van leven in Kenia is, die ontstaan is door de toeristenbranche.

We arriveren in ons verblijf. Dit keer een zogehete tented camp. Inderdaad, we gaan in tenten slapen. Nou ja, tenten. Onze eigen tent thuis is primitiever. Het zijn prachtige verblijven. Ieder heeft een eigen ruime tent, met ruim bed, zitje, kast en aan de tent vast een gemetselde badkamer. Heerlijk buiten, hier zouden we wel een week willen verblijven!


Masai Mara Sarova Tented Camp


Gnoes in de omgeving

Rond de tent loopt een dikdik en vlak achter onze tent is het einde van het camp en kunnen we mogelijk buffels of andere beesten aanschouwen.

Als we gesetteld zijn en de lunch op hebben in het al even sfeervolle restaurant, starten we de eerste game drive door Masai Mara.

Dit gebied grenst aan de Serengeti in Tanzania. Miljoenen gnoes trekken van de Serengeti naar de Masai Mara om te grazen. En zo eind oktober trekken de beesten weer terug naar de dan herstelde graslanden van de Serengeti, waar het veiliger voor ze is.

En inderdaad... we treffen direct tientallen zo niet honderden gnoes aan.

 

Gekke beesten eigenlijk. Ze ogen zo rustig, maar het leven van de gnoe zit vol stress. Ze zijn een gewillige prooi voor de leeuwen, cheetahs en andere roofdieren van de savanne. Ook tientallen zebra’s en verderop nog buffels doen zich hier tegoed aan het gras. We constateren dat gnoes en zebra’s eigenlijk kleiner zijn dan we altijd dachten.

Verderop treffen we een kadaver aan... Een gesneuvelde gnoe waar tientallen gieren zich te goed aan doen. Het is eigenlijk een aandoenlijk schouwspel. De vogels huppelen rond het kadaver. Kop en hals verdwijnen naar binnen.

De leeuw en leeuwin die waarschijnlijk initieel het beest gevangen hebben, liggen een eindje verder op uit te buiken.


Zebra's op de savanne


Gieren

We worden vandaag weer getrakteerd op vele dieren. En als toetje treffen we een cheetah. De dame in kwestie doet zich te goed aan een net gevangen gnoe. Haar buik staat al helemaal bol van het eten. Een gier wacht geduldig tot de cheetah weg is om vervolgens zijn slag te slaan.

Wij keren terug naar het camp voor onze eigen maaltijd.
 

 

Meer Masai...

Een vol programma vandaag. Buiten twee game drives zullen we ook een bezoek brengen aan een Masai dorp. Dus met opgeladen batterijen en nog net een kopje koffie of thee naar binnen gegoten, stappen we alweer in ons vertrouwde busje. George zou George niet zijn als hij niet precies de andere kant uit zou rijden dan de andere aanwezige busjes doen. En dat komt ons, zo blijkt keer op keer, weer ten goede.


In de vroege ochtend zon treffen we verschillende leeuwen aan. Een dame en heer genietend van het zonnetje. Prachtig om te zien hoe de kleuren van deze beesten opgaan in de kleuren van de savanne.


Zonnebadende leeuwen


Grote leeuw

Als we doorrijden zien we een aantal zebra’s keurig het pad volgen van de berg af... da’s dus een zebrapad. We passeren een hartebeest, antilopen en kruizen door het uitgestrekte landschap. Het wordt wat stiller, weinig gnoes en zebra’s. En tja, dat blijkt niet voor niets. Want als we net wat verder zijn, zien we een leeuw en een leeuwin aan het ontbijt.

Een - waarschijnlijk - gnoe is het slachtoffer geworden. We kunnen het van dichtbij zien, we kunnen het ruiken, we kunnen het bijna voelen...

Onze aandacht wordt weggetrokken door een andere leeuw. Een groot ouder mannetje nadert van achteren. Een mannetje op oorlogspad. Niet op zoek naar eten, maar naar een ander mannetje om te verslaan. Het ontbijt wordt direct gestopt - een geluk voor de wachtende gieren.


Het grote mannetje nadert de andere leeuwen. Er liggen nog twee jonge mannetjes verderop bij een paar struiken.
 

De blikken kruizen... het grote mannetje neemt een snelle draf en stormt op de jonge mannetjes af. Vol verwachting kijken wij naar het schouwspel. En dan... Dan loopt het oude mannetje door, deze jonkies waren blijkbaar geen spel voor hem. Ach ja, je kunt niet alles hebben. En zoveel geluk als wij al hebben gehad op onze safari’s, daar kan bijna niets tegenop.

We laten de leeuwen weer met rust en rijden door. Ach... drie cheetahs op een berg, ook leuk. Wat heet! Ook weer zo’n uniek beeld. Deze normaal zo schuwe beesten liggen op een berg zand te genieten van de zon. Drie jonge mannetjes, nu nog gebroederlijk bij elkaar. Als ze ouder
worden, zullen ze alleen verder reizen.


Cheetahs


Massai hoornblazer

Bij terugkomst nuttigen we ons ontbijt en proberen alle indrukken te verwerken. Onze volgende missie vormt het Masai dorp. Deze dorpen zijn niet zondermeer te bezoeken. En ja, het is toeristisch, maar tegen betaling geeft een dichtbij gelegen dorp rondleidingen en vertelt over hun manier van leven.

Daar dit voor ons nu de enige manier is om toch iets van deze cultuur mee te krijgen, gaan we op pad. Het maakt het bezoek niet minder indrukwekkend.

Bij aankomst worden we ontvangen met een traditionele welkomst dans. Het zijn jonge Masai krijgers die voor en rond ons omhoog springen en dansen. Ze komen heel dichtbij, het is bijna beangstigend. Een jonge man spreekt ons in het Engels toe. Hij heeft de mogelijkheid naar school te gaan en spreekt zodoende Engels. Hij geeft uitleg en we mogen hem behoorlijk wat vragen.


Masai - Vuur maken


Masai hut


Rituele Masai dans


Hij blijkt de zoon van de dorpsoudste te zijn, een vooraanstaand man dus. Wellicht dat hij daarom ook zo goed verzorgd en doorvoed oogt. We krijgen een kijkje in het leven van de Masai. Dit zijn echt de dorpen waarin heden ten dagen wordt geleefd.
 

Het is goed en mooi te zien hoe de eigen cultuur vast gehouden kan worden.

De vader van "onze Masai" heeft negen vrouwen. Dat staat hem dus zeker ook te wachten. Als wij vragen hoe hij aan deze vrouwen komt, klinkt het antwoord dat zijn vader deze vrouwen voor hem uitzoekt. Maar hij moet eerst 25 jaar worden.

Mijn kersverse echtgenoot krijgt een woord van medelijden als hij vertelt dat hij net met mij getrouwd is en met één vrouw zijn leven zal delen. Voor vijftig koeien kan hij er wel een Masai vrouw bij krijgen. En voor tien koeien wil hij mij wel overnemen... duidelijk een handelsgeest.


Onderhandelingen


Speerwerper

We mogen een van de hutten op het dorpsterrein bekijken. Alle hutten zijn in een ronding geplaatst met daaromheen een omheining van dorre struiken en takken. ’s Avonds worden de kuddes in het dorp gelaten en gaan de openingen in de omheining dicht. Dit uiteraard tegen de wilde dieren (Masai Mara reserve is niet afgezet) maar ook tegen diefstal door andere Masai dorpen. We krijgen ook het vuur maken te zien en de goede man laat ons het speerwerpen zien. Voor hen, samen met een soort knuppel met een houten bol, de manier om te jagen. Wij vragen hem naar een bepaald ritueel bij de koeien, waarover we in een boek hebben gelezen. Hij kan de speer die hij daarvoor gebruikt niet laten zien, die is te speciaal, maar hij wil wel vertellen wat ze doen.

Masai leven van melk, vlees, graan en bloed van de koeien. Om dat bloed te tappen, nemen ze een speciale kleine speer die ze in de halsader van de koe steken. Vervolgens tappen ze zo’n vijf liter bloed af en stoppen de wond dicht. De koe wordt zodoende niet voor het bloed gedood. Een koe wordt sowieso niet zomaar gedood, want hoe groter je kudde, hoe belangrijker je bent.

 


De in het typerend rood gehulde mannen, maken ruimte voor de in allerlei kleuren gehulde vrouwen. Met de vrouwen spreken wij overigens niet, zij spreken geen Engels en hebben een ondergeschikte rol in de Masai gemeenschap.

Aan het eind van ons bezoek worden we nog langs een klein marktje gestuurd waar allerlei Masai
werkjes te koop zijn. We kunnen het ze niet kwalijk nemen, maar passeren dit maal toch.
 


Masai vrouwen

Dieren op bestelling...

Na onze ochtend drive en het bezoek aan het Masai dorp, zijn we bijgekomen en maken we ons op voor de allerlaatste game drive. Omdat we eigenlijk al zoveel geluk hebben gehad en al zoveel hebben gezien, geven we voor de grap onze bestellingen met wat we nog willen zien door aan George.
 


Nijlpaarden

We missen nog de nijlpaarden, we willen nog een mooie zonsondergang en doe ook nog maar wat spectaculaire jacht taferelen.

George lacht breed en zegt ons er voor te zullen zorgen. En zodoende gaan we op pad naar de nijlpaarden.

In het deel van de Masai Mara waar wij verblijven, zijn niet veel grote waterplaatsen. Er gaat een rivier door het gebied die op sommige plaatsen breder is. Zodoende weet George waar we de grootste kans hebben om nijlpaarden te zien. En inderdaad... Na een struisvogel te hebben gepasseerd, treffen we de nijlpaarden in het roodbruine water aan.

 

Het zijn er een stuk of tien, maar het is lastig te zien daar de beesten zich graag onderwater schuil houden. Het is leuk te zien hoe de oortjes van deze grote beesten door het water draaien als kleine watermolentjes. Ze ogen zo lomp en sloom, maar besef wel: dit zijn de gevaarlijkste dieren van Afrika!

Weer wat verder van het water af, treffen we twee Masai giraffen aan. De derde soort giraf die we tijdens onze reis kunnen aanschouwen. De van natuurlijke aard zo schuwe giraf, lijkt het wel gezellig te vinden met ons in de buurt en gaat nog eens sierlijk poseren. De Masai giraf heeft een zeer grillig vlekkenpatroon. Zeker in vergelijking met de giraffen die we bij Shaba zagen.


Kroko bij de rivier


Reticulated giraffe


Masai giraffe


Rotschild giraffe


Ons lijstje met "wat hebben we vandaag gezien" groeit weer aanzienlijk: zwijnen, krokodillen, reiger, topi’s, vele gnoes zebra’s en buffels, mongoes en ook weer leeuwen...
 


Zebravlucht

We volgen een groepje zebra’s wat zich naar een drinkplaats begeeft. De beestjes lopen rustig van een helling af naar het water van de rivier. Vanuit het niets komt een leeuwin in alle rust langs ons busje en begeeft zich richting de drinkende groep zebra’s. Dan haar aanval.

Grote paniek breekt uit. De zebra’s springen, struikelen en proberen weg te komen bij de leeuwin vandaan. Een klein zebraatje huppelt in volle snelheid vlak langs onze bus. De zebra’s maken een oorverdovend blaffend geluid wat nog lange tijd doorgaat. De paniek is in de ogen zichtbaar.

De leeuwin heeft een jonge zebra gevangen. Wij kunnen haar niet meer zien, daar ze onderaan de helling bij het water staat. We kunnen niet naar de overzijde van het water en zodoende gaan we verder.

 

Maar nog geen honderd meter verder valt ons oog op een andere leeuwin die blijkbaar ook van de paniek geprofiteerd heeft en ook een zebra te pakken heeft. Ze sleept het beest vanaf de waterkant naar boven, over het gras naar een beschutte plaats. De zebra zal niet veel lichter zijn dan zij zelf is. Af en toe rust ze om op adem te komen en dan gaat ze weer verder, met de zebra in de nek gegrepen.

Wij zijn in extase, ook deze laatste game drive krijgen we een ongekend National Georgraphic moment. En dan te bedenken dat sommige filmmakers dagen liggen te wachten op zo’n moment.

Ons wensenlijstje is zo bijna ingewilligd.

Alleen nog de zonsondergang.


Leeuwin met zebra vangst


Geen probleem... hakuna matata... we blijven even rustig wachten en krijgen ook de  zonsondergang er nog bij. Met Afrikaanse parapluboom. George krijgt wel een waarschuwing, want we zijn net iets te laat het park uit.
 


Verder naar Mombasa


 
Debora