Afrika - Kenia - Rondreis - Lake Nakuru

Lake Nakuru
Tekst en foto's: Debora Bom
Reistijd: oktober 2007

Kenia

 

     
 

Draaiend water...
 

Vandaag maken we een lange rit via Isiolo richting Lake Nakuru. We rijden eerst een stuk weg wat ook op de heenweg al reden. Zodoende weten we wat voor hobbelige weg ons staat te wachten. Maar geen probleem vandaag, hakuna matata.
 
George slingert weer om de kuilen en hobbels heen. Onderweg treffen we vele voor ons merkwaardige taferelen. Een van de dingen die ons opvalt is dat we altijd, waar dan ook, wel iemand zien. Waar vandaan, of waar naartoe onderweg... we zullen het nooit weten.

Hutten van koeienmest, struiken, huisjes van steen en hout. De diversiteit is eigenlijk groot. De grote overeenkomst is - in onze ogen - dat alles klein is. De mensen leven op straat. Dat is ook goed te zien. Wat ons namelijk tevens op valt is het afval wat overal ligt. Vooral bij de dorpen is het enorm; de bermen liggen vol met plastic, karton en wat al niet meer. Ook in de nauwe straten is het niet anders. Geiten en ezels lijken een maag van plastic te hebben en vreten alles op.


Hotel Almustaquiim


We zien kleine, vooral van hout en golfplaten, gebouwtjes met als tekst "hotel". We vragen ons af of hotel wel de zelfde betekenis heeft als bij ons. Het blijkt van wel...
 


Mount Kenya

Langs deze route hebben we veelvuldig zicht op Mount Kenya, met 5200 meter de hoogste berg van Kenia. Ooit was deze, oorspronkelijke vulkaan, hoger dan de Mount Everest. We kunnen soms net de besneeuwde toppen zien. Blijft toch bijzonder.

Onderweg stoppen we weer bij de toeristenplaatsen. Dit keer wagen we ons aan een aankoop. Twee houten giraffen.

 
De verkoper in kwestie komt met bedragen die zelfs voor Nederlandse maatstaf erg hoog zijn. Gelukkig is er goed te onderhandelen en (na advies bij George in te hebben gewonnen) tegen een naar ons idee eerlijke prijs nemen we ze mee. De volgende stop is op de evenaar.
 


Draaiend water op de evenaar


Thompson Falls

We krijgen een - gratis zo werd ons toegelicht - demonstratie van draaiend water. Aan de ene kant van de evenaar draait het water weg naar links, twee meter verder aan de andere kant naar rechts en op de evenaar loopt het water loodrecht naar beneden weg.

Met eigen ogen gezien: het klopt. Het is raar, bijna ongelooflijk, maar het klopt! We krijgen een certificaat in ons handen en kunnen deze binnen - na betaling van 300 shilling... (gratis?) - laten stempelen.

We rijden ook langs de Great Rift Valley. De 9600 km lange vallei van Israël tot in Mozambique.

Via de Thompson Falls (waterval, genoemd naar een Britse natuurvorser) en grote landbouwgebieden, arriveren we in de middag bij Lake Nakuru reserve. Als we amper het reserve binnen zijn, lachen zes jonge leeuwen ons vanaf een paar oude boomstammen toe. Zo dichtbij... het lijkt bijna gearrangeerd.
We treffen ook direct een aantal bavianen en de zwartwitte colobus aap aan.

Eind van de middag maken we onze eerste game drive door dit reserve. Het gebied is aanzienlijk kleiner en vruchtbaarder dan Shaba en Samburu. Het grote meer is thuishaven voor meer dan een miljoen flamingo’s, vele pelikanen, lepelaars, marabu’s en andere vogelsoorten.
 


Welpje op tak


Vlooiende bavianen


Neushoorn


Vliegende Pelikaan

 
We worden ook direct verrast door een witte neushoorn. Maar het zijn vooral de ontelbare flamingo’s die ons imponeren. Als we doorrijden treffen we nog meer neushoorns aan en heel wat buffels. In de verte lopen ook twee zwarte neushoorns. Helaas te veraf, ook met de verrekijker kunnen we de verschillen niet waarnemen. In dit park treffen we de rothshild giraffen aan. Zij hebben een ander vlekkenpatroon dan de giraffen in Shaba en omgeving.

We rijden terug naar de lodge als nog net een hyena ons pad kruist. Wat een aparte beesten toch.

We moeten helaas constateren dat er bij de lodge veel muggen zijn. Is ook niet zo vreemd zo vlak bij het grote meer. En we treffen ook een klein soort kikker wat een machtig hoog en hard lawaai produceert.


Buffel


Een kloddertje roze hier...

Het is weer vroeg als we ontwaken in hut 72 met de mooie naam "Plumbago".  Vandaag staan er twee game drives op het programma. Eentje net na zonsopgang en eentje net voor zonsondergang.
 


Flamingo's bij Lake Nakuru

We starten nog voor het ontbijt met onze trip naar de noordzijde van Lake Nakuru. Bij het meer treffen we weer de roze deken van flamingo’s aan, maar nu lijkt het nog indrukwekkender dan ervoor. De hele waterlijn is roze gekleurd.

Een zeearend kijkt ons hoog vanuit de boom aan en pelikanen en marabu’s lijken onverstoord tussen de flamingo’s te baden.

We rijden door naar een uitzichtpunt gelegen aan de rand van Lake Nakuru. Naar ons idee klommen we niet heel hoog, maar het uitzicht is geweldig. Op het water zien we flamingo’s als stipjes. Nu valt ook op dat ze zich meer over het meer gaan verspreiden.

 
Op deze mooie plek nemen we gelijk een groepsfoto en laten we ons vereeuwigen met onze Toyota. Als we terug rijden richting de lodge treffen we nog giraffen, dikdiks en jackhalsen. Vier jonge jackhalsen spelen en ravotten met elkaar.

Vlakbij de gate lijkt ook iets te zitten. Het blijkt een leeuw te zijn die zich te goed heeft gedaan aan een giraf. Daar gaat onze illusie dat giraffen toch bijna nooit ten prooi vallen aan de leeuwen.

Na ontbijt en lunch hebben we eind van de middag weer een drive.
Helaas ben ik nu de zieke en zodoende gaat mijn echtgenoot alleen met het gezelschap mee.


Ons safaribusje


Leeuw heeft zich tegoed gedaan aan een giraf

Deze gamedrive geeft het gezelschap eigenlijk niet zoveel voldoening.

Is het omdat we al zoveel geluk hebben gehad en misschien verwend zijn, is het omdat dit park toch een heel andere indruk op ons maakt dan Shaba, Samburu en Buffolo Springs, of is het iets anders...

We zullen het nooit weten, maar deze game drive was niet bijzonder succesvol. Jammer voor hen, een gelukje voor mij.

Het diner maakt deze kleine teleurstelling weer goed... het gezelschap krijgt bij het dessert zomaar een taart!

Feestelijk met fakkel en luid gezang (het gezellige liedje "Jambo") wordt de taart binnen gebracht en tot grote verbazing bij onze tafel neergezet. Niets is teveel, hakuna matata...
 

Verder naar Masai Mara


 
Debora