Homepage

Liechtenstein
 Tekst en foto's: Joyce Frey
Reistijd: juli 2009

 

 
Een paar dagen zou ik in het kleine landje Lichtenstein doorbrengen, dat tussen Zwitserland en Oostenrijk ingeklemd ligt en dat 12,4 KM. breed en 24,6 lang is. Ik kreeg in Balzers bij mijn dochter een kamer met uitzicht op het slot Gutenberg, dat hoog


Schloss Gutenberg

 boven de plaats uit troont.

Met de trein ging ik naar Sargans. Daar werd ik met een auto afgehaald. Na een kleine tien minuten waren we aangekomen en maakten we het ons gemakkelijk op het balkon. Ik verwonderde me erover, waarom hier alles vastgebonden is. Mijn gastgevers grijnsden en vertelden, dat ik dat al vlug zelf zou merken. Dat gebeurde ook.

Het duurde niet lang voor de Föhn kwam. Een hevige warme valwind die uit het zuiden komt als het daar slecht weer is. In de dalen stormt het heviger dan in de bergen. De temperatuur stijgt en een droge lucht zorgt voor een helder zicht.

Maar wie dan naar buiten gaat, zal ik aanraden een regenjas mee te nemen. Want als de föhn zijn kracht verliest, is een regenbui gegarandeerd.
In de middag wandelden we naar het kasteel omhoog, dat op het moment gerenoveerd word. Waarschijnlijk komt er een restaurant in. Van boven af heb je een prachtig uitzicht op het stadje en op de omliggende bergen.


Zicht vanaf Balzers

We gingen weer naar beneden om door het stadje te lopen en om de kerk te bekijken.
 

Dan wandelden we naar de Rhein. In het midden van de brug zetten we een voet in Zwitserland en de andere in Lichtenstein.
 

De grens is alleen maar te herkennen aan een plaatje op de leuning.
Het uitzicht is erg mooi. 


Op de grens

De volgende dag namen Sandra en ik met de bus. Ik kocht een dagkaart voor zeven franken. Later ondervond ik, als gepensioneerde,  maar vijf franken te moeten betalen . Eerst reden we naar Vaduz.

Daar zou ik graag met het toeristentreintje gegaan zijn.
We liepen door de autovrije straat, die niet erg opwindend is voordat we bij het treinstation kwamen.

Daar werd ons verteld, dat alleen maar groepen die gereserveerd hadden  mee konden. Of we moesten het geluk hebben nog vrije plaatsen te vinden.

Twee bussen kwamen. De ene uit Nederland en de andere uit Duitsland. De passagieren stapten uit de bus om in het treintje plaats te nemen. Het was vol. Twee keer per dag rijd het voor "vrije" toeristen. Maar zo lang willen we niet wachten.
 

Wij slenterden naar de andere kant waar druk verkeer was, om op een terrasje met zicht op het slot van de vorsten-familie iets te gaan drinken.
Het slot was boven moderne zakengebouwen en banken nog te zien.


Schellenberg

Vaduz heeft enige musea, maar verder weinig te bieden. Later stapten we in de bus naar Mauren om daar het vogelparadijs te bezoeken. Hier zijn hoofdzakelijk papagaaien uit de hele wereld verzameld.


Zicht op Gaflei

Na tien minuten hadden we het bekeken. Terug in Mauren aten we op een gezellig terrasje en stapten daarna in de bus naar Schellenberg om naar een korte klimtour de ruïne te bekijken.
 

Dan weer terug naar Mauren om vandaar naar Balzers te komen. Tja, dat kleine landje, ben je vlug doorheen.


De dag er op had mijn schoonzoon ook vrij. We zouden een dagje de bergen in gaan. Eerst naar Triesenberg en verder naar Gaflei.

Daar wandelden we de berg op naar het uitzichtpunt. Van hier heb je een mooi zicht op het Rheindal. De föhn deed nog steeds zijn best. Ik moest me een het hek vasthouden om niet weg te vliegen.
Later reden we naar Malbun, dat 1602 meter hoog ligt. Daar staan hotels en vakantiehuizen. Van hier kan je alle kanten uit om te gaan wandelen. Lichtenstein heeft 400 km. wandelwegen, voor rustige wandelaars maar ook een categorie voor wandelaars die
het graag een beetje moeilijker hebben.
In de winter heerst hier meer bedrijvigheid, omdat het een bekend wintersport gebied is. Er zijn skipisten voor beginners en professionals.

Wij maakten nog een pauze in een restaurant voor we weer een stuk naar beneden gingen om het hoogtepunt van de dag te beleven. Die hadden ze voor het laatste bewaard. We zouden mormeldieren te zien krijgen.
 
In Steg werd de auto geparkeerd. We liepen eerst aan een meertje voorbij. Dan verder langs de Valünerbeek tot Valüna, waar een boerderij staat. We zijn een eind gelopen, maar er was geen mormeldier te zien.

De föhn waaide niet meer zo hard, maar het was nog erg heet. 


Malbun
Natuurlijk zoeken die beestjes ook koele plaatsjes. Wij maakten een pauze op een steen aan de beek en tuurden in de bergen. Het fluiten van een dier was te horen. Eindelijk had Sandra een mormeldier ontdekt.


Valüna


Waar zijn die Murmeltiere?


Steg
Ik nam mijn vergrootglas en kon hem ook zien, en nog een en nog een. Het was ja logisch, dat die dieren zich in de schaduw van de bomen ophielden.


Zicht vanaf Fürstenschloss

We zaten nog lang daar om de prachtige omgeving te genieten en konden nog meer mormeldieren zien.

Hoewel ze niet zo dichtbij gekomen zijn, was het toch mooi deze leuke beestjes in de vrije natuur te zien.
 

Tenslotte liepen we weer terug. Mijn schoonzoon had nog een verassing voor ons.
Op de terugweg kwamen we boven Vaduz achter het slot uit en maakte daar nog een stop.


Naar mijn mening heeft Lichtenstein weinig bezienswaardigheden te bieden. Maar voor natuurliefhebbers is het een paradijs.


 
Joyce

462.08.08.09