Homepage

Malawi - “The warm heart of Africa”
Tekst: Annemie Reyntjens
Foto's: Chris Lens en Walter Deproost
Reistijd: april - mei 2008

 

Dorp in Malawi

Reisverhaal: Via safari in Zambia, rondreis door Malawi naar ons einddoel  “Happy Chilumba school”,
Opgedragen aan Walter en Chris

22/04/2008: vertrek ( via Parijs) naar Addis Ababa ( Ethiopia) aansluiting  Lilongwe = hoofdstad van Malawi.
Zonder problemen vertrekken we uit ons thuisland België: de Brusselse douane is een paar breinaalden en aftershave rijker.

Bij de tussenlanding in Parijs kijken we geamuseerd toe hoe de passagiers hopeloos een plekje zoeken voor hun handbagage, de Ethiopische air-hostessen hadden blijkbaar duchtig gewinkeld in het mondaine Brussel.
Resultaat: handbagage op of onder de schoot !  Aangekomen in Lilongwe, de hoofdstad, leidt  Walter ons door de douane.


Wandeling in Lilongwe

 In de luchthavenbank wisselen we onze euro’s  in voor 10 cm  Kwacha’s: (het maximum biljet van 500 Kwacha = 2,2€)
Khama en Blessings, onze chauffeurs, staan ons op te wachten.

Hun van-ver-redelijk-uitziend-wit busje, blijkt een ‘zwart’ busje te zijn: opgekalefaterd voor 25 Afrikanen.
Wij, 5 Witte, vinden er moeilijk plaats in!
Onze bagage op de voorbank, wij op de achterbank….. kwestie van prioriteiten!

Na ons geïnstalleerd te hebben in Kiboko Town Hotel maken we een korte wandeling door de ‘oude stad’: we worden bekeken en hebben gekeken.

’s Morgens worden we gewekt door het gezang van de imam, bizar zo in het diepe zwarte Afrika.

24/04/2008: vertrek naar Zambia via Chipata - grens - naar South Luangwa national Park
In het gezelschap van vier Italiaanse meisjes vertrekken we in twee landrovers naar  Kibokosafari in Zambia .
Na 150km grensformaliteiten:
- Malawi uit: logboek exit invullen, formulieren invullen.  - Zambia in: logboek immigratie invullen, formulieren invullen
Een verontwaardigde Chris : “Waarom hun interesse voor sex?" ... of is het sexe?  

We hebben een klein probleempje met ons niet-officieel :’niet-gele koorts’ document, maar mits we betalen mogen we op eigen risico Zambia binnen.

Gelukkig constateert Luce op tijd dat ze een verkeerde pas teruggekregen heeft.

Zolang we geen camera bovenhalen zijn hier weinig problemen..... respecteren met de nodige Afrikaanse slag.

Nog 150 km te gaan, waarvan 120 km op zandwegen en wat voor …


Luxueuze lodge

Rond 16 u komen we eindelijk aan en worden we beloond met een ‘klein stukje paradijs’.

Ons gezelschap krijgt drie luxueuze lodges.

Alles is voorzien, zelf een fluitje ... enkel te gebruiken bij onrust, niet  voor spinnen!

Na een prachtige zonsondergang met ons eerste, en helaas laatste, sangriaatje worden we verwacht onder de eettent. De kok heeft zijn best gedaan.

Daarna bed in. Ik vertrouw dat bedje niet zo goed … die brullende nijlpaarden en dat fluitje … ik ben stilletjes bij mijn buren (Walter en Chris) in bed gekropen.


25/04/2008: Ochtendsafari: 6 tot 10u en   avondsafari: 16u tot 20.00u.
Naar goede Afrikaanse gewoonte zijn we om 5.30u opgestaan. Het begint te schemeren. Nog maar net het kamp verlaten, in

onze open 4x4 wagen, worden we geconfronteerd met een groepje olifanten: een imposante grijze massa … beginnersgeluk … dachten we.

Dit is het begin, ons ‘oeroud’ jachtinstinct komt naar boven : olifant, impala, kudu, giraf, zebra, puku, visarend, gier, ijsvogel, buffel, waterbok, aardvarken,nijlpaard, krokodil …

Terug in het kamp genieten we van een siësta in de Afrikaanse zon aan de rand van de Luangwa rivier: de brullende, geeuwende, plassende  nijlpaarden worden onze huisdieren.

Om 16 u vertrekken we op avondsafari. Akim ,onze uitstekend gids, krijgt hulp van George, de spotter(=de verlichting).

We rijden dieper het park in, impala’s en zebra’s worden genegeerd, en net voor zonsondergang wordt er bij de rivier een plaspauze gehouden. Akim is nog maar net de wagen uit of op 100 meter … een leeuwin … geen plaspauze!

Een leeuwenfamilie:
drie leeuwinnen en zes welpen!

Welpen die spelen,

Welpen die afdwalen naar de rivier,

Welpen die teruggeroepen worden wegens krokodillengevaar,

Geeuwende leeuwinnen,
Plassende leeuwinnen,

Plots is het donker, blinkende ogen in de nacht. De ‘foto’ jacht wordt verder gezet op genetkatten en allerlei kleine nachtknaagdieren. In de verte zien we een luipaard, dat zich duidelijk gestoord voelt. Twee hyena’s sluipen schuw rondkijkend door het struikgewas. Stilletjes keren we kampwaarts. De eettent verwacht ons. Een nijlpaard heeft zich neergevlijd  …

Wijselijk gaan we slapen, elk in zijn eigen lodge, met de Afrikaanse nachtgeluiden als slaaplied.

26/04/2008: tweede safaridag
Ditmaal trekken we de savanne in, waar we getuige zijn van een harde natuurwet:  een oud mannetjesgiraf wordt uit de groep verstoten. Hem staat het eenzame lot van sterven te wachten. Wat later worden we opgeschrikt door een familie krijsende


Sluipend luipaard

bavianen en opgeschrikte impala’s: een luipaard op pad?

Zelfs Luce’s arendsogen kunnen echter niets bespeuren.

Opnieuw laten we ons verwennen door de kok, gevolgd door een kleine siësta, ditmaal niet in de Afrikaanse zon.

We vertrekken op nachtsafari, een tocht naar het plateau, een prachtige zonsondergang!

De oorspronkelijke rustige tocht eindigt in apotheose, na het verlaten van de zandwegen, staan we plots oog in oog met een luipaard: Prachtig geel gevlekt … ”een rustend luipaard”.
Plots een konijntje ... oren rechtop,
het lichaam gespannen … “een sluipend luipaard”.
Het ontsnapt…een nieuwe prooi gevonden, de impala ... “een jagend luipaard”.  Ze verdwijnt in de donkere nacht. Verbaasde blikken volgen haar.  Bedankt Akim.
Voldaan ga ik slapen met het geluid van een grazend nijlpaard naast mijn met gaas bespannen “open“ deur.
27/04/2008: Terugtocht naar Lilongwe
Onderweg bezoeken we het Tribal Textile Workshop waar we een rondleiding krijgen in lokale ambachtelijke textielkunst.

Onze thuiscadeaus worden gekocht.

Na 120 km  grensrituelen. We worden wat Afrikaanser: formulieren worden niet meer ingevuld … te voet overbruggen we Zambia-Malawi.

Een boeiende terugtocht : magere koeien in het hoge gras, kinderen die spelen met zelfgemaakte plastieken voetballen, vrouwen met baby op de rug en takkenbos op het hoofd, de mannen palaveren onder de boom, sommigen fietsen in pak naar de kerk.

Wat een contrast!


Zelfgemaakte voetbal

28/04/2008: Vertrek naar Liwonde. Onderweg stop Balaka. Aankomst Hippo View Lodge te Liwonde
De tocht gaat zuidwaarts langs de grens van Mozambique. De bevolking heeft  duidelijk de voorbije burgeroorlog nog niet verteerd!


Markt, aan de grens van Mozambique


kerk St. Louis Monfort in Balaka


Hippo View Lodge in Liwonde
Verder langs Balaka, waar we een tussenstop houden om de plaatselijke kerk te bezoeken: een modern gebouw met zwarte Christus, een zwarte zogende madonna, zelfs de kruisgang bestaat uit zwarten.


Tijdens de lunch wagen we het erop om “nsima” te nuttigen: het Afrikaans dagelijks kostje.

Hmmmm … een beetje smakeloos, een “greentje” (plaatselijk gebrouwen Carlsberg bier) smaakt wel.

We logeren in Hippo View Lodge,  mooi gelegen aan de Shire rivier.

De Shire rivier verbindt Lake Malawi met de Zambezi rivier die uitmondt in de Indische Oceaan.

29/04/2008:
Riviersafari op de Shire rivier.  Doorreis naar Zomba en rit naar Zomba plateau. Overnachting in Peters Lodge.
Nadat we gewekt worden door Afrikaanse ochtendgymnastiek, waaraan enthousiast wordt deelgenomen door Chris, stappen
we op de riviersafariboot.

Fauna en flora worden bewonderd: nijlpaardenfamilies, massa’s vogels, baobab’s,
(de meest karakteristieke boom van Afrika die wel 3000 jaar kan worden), fevertree’s (de bladeren worden gebruikt als anti-malaria middel.) ... de rivier laat ons meedrijven
 


zicht vanop het Zomba plateau


zonsondergang op de Shire rivier

  
  Rond 11u vertrekken we naar Zomba, de voormalige oude hoofdstad. Langs vergane residentiële wijken en koele heuvels  bereiken we het Zombaplateau, het dak van Malawi.  Indrukwekkend!

Op de terugweg hebben we granadilla’s, een soort passievrucht, geproefd. Lekker!
We overnachten in Peters’s Lodge, gelegen aan de voet van het Zombaplateau.

30/05/2008: Bezoek aan de markt in Zomba. Vertrek naar Cape Maclear.
Bezoek aan de markt in Zomba: kleurrijk … geurrijk!  Op mijn verzoek maken we een klein ommetje langs de universiteit.
Ik ben aangenaam verrast door de moderne look van de ‘college of arts’, we krijgen een rondleiding, het is er netjes maar … oh zo pover.

Malawi ” land of the Lake” Het meer strekt zich voor ons uit.  Het Malawimeer, het derde grootste Afrikaanse meer heeft  een oppervlakte zo groot als België  en is het meest zuidelijk
 
  meer van de Slenk Valley: dit natuurlijke rif (via het Victoriameer, het Tanganyikameer, het  Malawimeer) verbindt de Rode Zee met de Indische Oceaan.

We vertrekken naar Cape Maclear, waar we 2 dagen gaan uitrusten. Onderweg krijgen we gezelschap van het “ebbenhouten zusje” van Khama, nu zonder trouwring! 
We installeren ons in Gecko Lounge, prachtig gelegen in Chembe: een plaatselijk vissersdorp, waar de mensen nog leven van en op het water


morgen op het Malawi meer

  

De kinderen leren al spelend en zingend het beroep van visser: de muggennetten zijn omgetoverd tot visnetten.

1/05/2008: uitrusten op Cape Maclear.
 Ik ben vroeg opgestaan en heb nog wat geluierd in de hangmat, genietend van een prachtige zonsopgang over het meer.


verpozen in de hangmat

 Vissers op boomstambootjes,
Spelende blinkende kinderen en hun wassende moeders.
Lekker niksen!

Genieten van een zelfgemaakt ontbijt.

In de plaatselijke winkel helpen gedienstige handen ons tomaten en avocado’s uitkiezen.

’s Namiddags maken we een boottocht naar het naburige Thumbi-West-eiland, waar we snorkelend de wonderbaarlijke cichlidenwereld ontdekken: blauw, wit, geel, zwart … honderden kleurrijke dwarrelende visjes.
De kok, een plaatselijke ”Bob Marley”, heeft een heerlijk plaatselijk gerecht klaargemaakt : Kampango (een soort katvis) met

rijst, groenten, tomaten….om je vingers af te likken.

Een visarend!  Een prachtige vlucht, zo dichtbij.
In een sierlijke bocht vangen klauwende poten een toegesmeten vis.

Na een spannende verdwalende avondwandeling genieten we van zelfbereid eten.

Onze huisdieren, de sprinkhaan etende gekko’s kijken toe.

Voor het slapengaan drinken we een koloniale whisky-soda, goed voor onze darmflora.


visarend op jacht

2/05/2008: Vertrek naar Nkhotakota Pottery , overnachting in Nkhota Lodge.
 Met spijt nemen we afscheid van ‘ons’ plekje….. Ik kon er gerust nog wat blijven. Een tocht van 280km noordwaarts. Drie uur later zijn we 25 bananen rijker en 60km opgeschoten.
Het rode zand zit in onze oren, neus en knarst tussen ons tanden.....nog eventjes het  autoportier herstellen... een normale tocht!


groentekraam onderweg

Het landschap verandert: een lappendeken van kasava-, mais- en aardappelveldjes afgewisseld met suikerriet- en bananenplantages.

De bevolking verandert: van fijne neusjes tot grof gesneden neuzensnoeten.

Maar lachen doen ze allemaal!

Gepicknickt onderweg!  Vers brood met kaas, tomaatjes, worst en een banaantje als dessert.


stofferige zandpiste
 In de late namiddag komen we aan in Nkhotakota, gelegen aan een plaatselijke potterie. Na het avondeten, “konijn op zijn Afrikaans”, is het weeral bedtijd.
Ps. Ik heb net een spin gedood, er zit er nog eentje in de badkamer!

3/05/2008: Tocht naar Nkhata Bay, intrek in Njaya Lodge
Het ontbijt bestaat uit 26 keramische kunstwerkjes: thee-, melk- koffiekannetjes, boter- ,cornflakes-, jam-, honingvlootjes….


zingend bergaf

een kleurrijke Engelse breakfast.

Een tocht van 200km.
Ons busje wordt tot het uiterste gedreven. Wederom zijn we verrast door de prachtige ligging van Njaya Lodge.

Al zingend gaan we de heuvel af, we gaan markten …

een met-de-poten-vastgebonden geit op een fiets naast 10 vastgebonden kippen … creatief zijn ze wel.

Eindelijk vindt Lucien zijn gedroomd Afrikaans hemd.

In de plaatselijke kroeg ontmoeten we de eerste Belg,

een bizar vreemde man die in zijn omgebouwde truck den “Afrique” doorreist op weg naar België, al 9 jaar onderweg … hopelijk blijft hij nog 9 jaar weg!

4/05/2008: vertrek Mzuzu. Intrek in Sangilo Santuary Lodge in Chitimba.
We zijn echt niet te houden. Te voet wandelen we de berg af, trouwens sneller dan ons busje.

.

 Net op tijd zien we nog een glimp van de toeterende ILala: de enigste postboot op het Malawi meer, door de kolonialen over land hierheen gebracht en ter plaatse gemonteerd. Eenmaal per week doet de Ilala boot de belangrijkste plaatsen aan op de linker- en rechteroever.

Kort na de middag komen we aan in Sangilo Sanctuary Lodge.

Chris wordt hartelijk begroet door haar naamgenote Chrissie, een jong zwart moedertje dat net “nsima” aan het klaarmaken is. In haar keukentje, een piepkleine hut, brandt een schaars vuurtje. Twee kleine visjes


Sangilo Sanctuary Lodge
liggen te roosteren. Rondom de hut is de aarde netjes aangeveegd en witte stukken gepelde cassavewortels liggen op een mat te drogen. Ze worden tot meel gestampt en verwerkt met water tot een pureeachtige brij. Uit de gemeenschappelijke pot worden nsimaballetjes gedraaid en gedropt in een groentensaus. Eten voor 10 man! We gaan te voet naar beneden naar ons logement.
De houten lodges liggen verscholen in het groen, allen gemaakt met wat de natuur hier biedt: prachtig houtsnijwerk met een duidelijke Engels “touch”.Na een flinke duik in het frisse Malawimeer genieten we op het strand van spelende zwarte en blanke kinderen.


Chris op bezoek bij Chrissie
  Het kan toch zo eenvoudig zijn!
Walter is reeds vertrokken naar zijn project in Chilumba. Bij zonsondergang gaan Chris en ik hem tegemoet, tot


zwart en wit op het strand
bij Chrissie: vijf hutten op een heuvel! Hartelijk worden we ontvangen op een snel opengevouwen mat. Chrissie, met slapende baby op de rug, is weduwe. Ik zie nog twee jonge vrouwen met kinderen en twee oudere vrouwen rustend in de schaduw van de hut.  Een jonge man,18 jaar,

begroet ons. Hij is verantwoordelijk voor die kleine gemeenschap. Bij het afscheid  vraagt hij: “ Do you like chicken?”  Wat heeft dat land dat zelf de armsten willen geven? Neen, zo eenvoudig is het toch niet!

5/05/2008: Bezoek aan Chilumba:  ons einddoel
Om 5.15u opgestaan.
Ik neem een frisse douche achter een met gaasgespannen raam, genietend van de snel opkomende zon. Uniek!


Happy Chilumba Primary School

Een prachtig zwart vogeltje met oranje kop vliegt van tak tot tak.
Een tevreden Walter is al op fotojacht.

Na het ontbijt vertrekken we naar Chilumba. Vol spanning kijken we uit naar het hoogtepunt van deze reis. Net voor het dorp een plakkaat:

“Happy Chilumba Primary school supported by hulpfonds Chilumba -Belgium”

Twee gebouwen liggen netjes op een rij. Het ene is volledig klaar en in gebruik. Het andere wacht nog op een dak, hopelijk nog dit jaar.

Het schoolhoofd staat, in zijn beste pak, ons op te wachten: hij is duidelijk in zijn nopjes. We horen kinderstemmetjes.

Ik krijg een warm gevoel, verlegen kindjes kijken ons aan, vanop hun lokaal gemaakte houten bankjes.

Zij zingen,  Wij zingen,   Samen zingen we.

Het schoolcomité (7 man) verwelkomt ons onder de palaverboom, waar geleende blauwe plastieken stoelen staan.

Een klein meisje zit verlegen op mijn schoot.

Er wordt beleefd gegroet en begroet.

Een eerbiedwaardige oude man, de dorpsoverste, neemt  plaats.

Ze zijn duidelijk fier op hun werk.

De vrouwen zijn een feestmaaltijd aan het klaarmaken, zo te zien voor het hele dorp.


juf Mary met haar klasje

Het klein meisje op mijn schoot heeft nog niet bewogen. Haar kleine hand ligt vol vertrouwen in de mijne.

Een klaslokaal is omgetoverd en versierd tot feestzaal, op de kop een lange tafel vol spijzen met 5 stoelen: voor Walter en zijn “comité”. Na de gezamenlijke maaltijd begint de ceremonie, iedereen stelt zich voor.


de directeur in zijn beste pak

De toekomst van het schooltje wordt uitgebreid besproken.

Ik zie sterretjes in Walter zijn ogen of zijn het traantjes?

Die mensen vertrouwen ons, ze zijn fier op wat ze bekomen hebben en werken aan de toekomst.

Zonder onze hulp, maar ook zonder hun hulp, was hier alleen maar brousse.
Zikomo  Walter,    Zikomo  Chris,

Bedankt voor deze unieke ervaring.


 
Annemie