 |
Van
Tanger naar Essaouira |
|
|
|
||
|
|
||
|
Essaouira |
||
| Tanger - Essaouira | Tiznit - Todra Kloof | Dades Kloof - Larache | Routekaart | ||
|
Inleiding Van 6 februari t/m 13 maart 2010 hebben wij (Roel en José) met auto en caravan een rondreis gemaakt door Marokko. We hebben dat gedaan in groepsverband, samen met 16 andere koppels. Dat betekent totaal 34 personen, onderweg in 14 campers en 3 caravans. |
|
|
We hebben gekozen voor een reis van Vagebond reizen vanwege de
combinatie van tijdstip van de reis (vroeg in het jaar), route door
Marokko (uitgebreid, veel bezienswaardigheden) en karakter van de
organisatie (kleinschalig en ongedwongen). Totaal zijn we ruim 7 weken
van huis geweest. Omdat dat langer is dan mogelijk met onze gewone
vakantiedagen, hebben we deze reis lang van tevoren gepland en hebben
beiden enkele weken onbetaald verlof genomen. Een turbulent begin Donderdag 28 januari zijn we vertrokken naar het zuiden. Het is koud en grijs die dag, we glijden letterlijk de oprit af (het heeft geijzeld) maar hebben een voorspoedige reis naar Noord-Frankrijk. Ook vrijdag kunnen we in treurig weer goed doorrijden naar Poitiers. |
|
Als we daar op zaterdagochtend vertrekken begint het licht te sneeuwen. Dat wordt al snel erger. Op de snelweg belanden we in zware sneeuwval, en na een uur rijden slaat het noodlot toe. We raken in een slip en belanden met auto en caravan eerst links en daarna rechts tegen de vangrail. |
|
Op dat moment
schieten een aantal dingen door je hoofd. Als eerste: we zijn ongedeerd.
Daarna: dit is het einde van de vakantie. Gelukkig is er een inham aan
de kant van de weg waar we meteen kunnen stoppen. Een eerste inspectie
leert dat de schade weliswaar groot is - zowel auto als caravan zitten
links en rechts onder de krassen en deukjes - maar niet rampzalig. De grootste schade lijkt een afgebroken achterbumper met achterlicht van de auto. Met de caravan erachter durven we daar nog wel even mee verder te rijden. Na te zijn bijgekomen van de eerste schrik en met ondersteuning van de werkelijk behulpzame Franse politie besluiten we verder te rijden. Het is zaterdag, dus vandaag en morgen kunnen we sowieso niet naar de garage. Ons oorspronkelijke plan was om zondag een rustdag te houden in de buurt van Biarritz, ongeveer halverwege de rit naar Zuid-Spanje. |
|
|
Om onze tijd zo goed mogelijk te besteden en de kans op reparatie van de auto zo groot mogelijk te maken besluiten we nu om zondag al door te rijden naar Spanje, met de bedoeling om maandag in Madrid naar een garage te kunnen gaan. Dat lijkt een redelijk plan. |
|
|
Zondag om 12:00 uur, zo'n 10 km. voor
Burgos in Spanje, gaat het echter opnieuw mis. We zien opeens in de
spiegels dat de caravan niet meer recht achter de auto hangt. We stoppen
meteen en ontdekken dat de trekhaak van de auto volledig verbogen is.
Kennelijk is de "tik" van gisterochtend toch groter geweest dan we in
eerste instantie dachten. We kunnen onmogelijk nog verder. Nu zakt ons de moed echt in de schoenen
en we leggen ons erbij neer dat we naar huis zullen moeten. We bellen de alarmcentrale van de ANWB en de sleepdienst. Die brengt ons met de caravan naar een camping in Burgos en neemt de auto mee naar een garage. We moeten nu wachten op verder bericht van de ANWB, we hebben het al of niet doorgaan van onze vakantie zelf niet meer in de hand. Op de camping in Burgos overnacht bij toeval een koppel dat met ons mee gaat naar Marokko. Dat stelt ons in staat om even ons hart te luchten. |
|
Als we hen op maandagochtend zien vertrekken weten we nog niet of we hen later in de week zullen weerzien. Een vreemd gevoel is dat. |
|
Om wat te ontspannen maken we een wandeling naar het centrum van Burgos.
We lopen even lekker rond door het centrum en genieten in een barretje
van cafe con leche en cake. Maandagmiddag om 13:00 uur krijgen we dan het eerste goede bericht. De auto wordt vandaag nog helemaal gerepareerd (trekhaak en achterverlichting), na 16:00 uur zal hij klaar zijn. Dat is inderdaad het geval. Nieuwe trekhaak er onder, en provisorisch een nieuw achterlicht gemonteerd. Dat laatste is nog niet naar onze zin, maar na nog anderhalf uur sleutelen is ook dit euvel verholpen. We kunnen de auto meenemen en moeten ons de volgende ochtend melden met de caravan. Omdat immers de trekhaak van de auto bijna was afgebroken willen we zekerheid hebben dat de dissel van de caravan nog volledig in orde is. |
|
|
|
Dinsdagochtend om 9:00 uur melden we ons met auto en caravan bij de
garage, en na ongeveer een half uur staat het licht op groen: we kunnen
onze reis vervolgen! Vanaf dat moment begint alles weer een beetje op een "normale" vakantie te lijken. De ergste schrik en onrustgevoelens bij ons beiden ebben wat weg, zowel letterlijk als figuurlijk begint de zon weer te schijnen en dinsdagmiddag zitten we voor het eerst even lekker buiten. In Tarifa hebben we bovendien nog twee rustdagen, dus tijd om verder bij te komen en nog enkele reparaties binnen in de caravan uit te voeren. Bovendien verzamelt de groep waarmee we de reis door Marokko gaan maken zich hier, dus we kunnen ook ons verhaal even kwijt. |
|
Welkom in Marokko Zaterdag 6 februari steken we over naar Afrika. Dat betekent vroeg opstaan, want de boot vertrekt al om half negen uit Tarifa. Inclusief 1 uur inchecktijd en 45 minuten rijtijd betekent dat om 6:45 uur vertrekken vanaf de camping. De haven in Tanger komt op ons over als een typische Middellandse Zeehaven, een "ongedwongen rommelige chaos". De procedure voor het papierwerk is als volgt: eerst op de boot met een ingevuld formuliertje naar de douanier om een stempel in je paspoort te halen. Dan in de haven een ander formulier invullen om daarmee je auto en caravan in te voeren. Enige tijd daarna verschijnt de douaneambtenaar met het invoerbewijs en kun je door. |
|
Nog even geld wisselen, en de reis kan beginnen, welkom in Afrika. Samen met een ander stel rijden we naar onze eerste bestemming, Moulay Bousselham. De weg is goed en rustig, wij vinden het verkeer bovendien zeer gedisciplineerd (afgezet tegen wat we gewend zijn van andere zuidelijke landen). Onderweg stoppen we nog in Asilah en bekijken daar de oude Portugese vesting. Hier begint ook het eerste onderhandelen, want wij vinden een beloning van 5 Dirham (€ 0,50) voor de parkeerwacht ruim voldoende, zelf denkt hij daar anders over. |
|
|
|
Moulay Bousselham is een slaperig toeristenstadje voor Marokkanen. Je
kunt duidelijk merken dat het laagseizoen is: veel restaurantjes zijn
nog dicht. We schrikken toch wel een beetje van de armoe, veel mensen
wonen hier nog in krotten van golfplaat en plastic. Met de groep maken we een boottochtje in vissersboten door de lagune. Die staat in deze tijd van het jaar bekend om zijn rijkdom aan vogels. We zien ze alleen van grote afstand, dat valt een beetje tegen. De plaatselijke bevolking is in de lagune druk in de weer met het vangen van mosselen en andere schelpdieren. 's Avonds krijgen we die op ons bord tijdens het welkomstdiner. |
|
Maandag rijden we verder door naar het zuiden, naar Mohammedia. Onderweg opnieuw goede wegen maar veel armoe. Krotten (maar soms dan wel weer met een satellietschotel op het golfplaten dak!), tenten van plastic zeiltjes en mensen die in oude kleren in de stromende regen op het land aan het werk zijn. Ook zijn de contrasten tussen arm en rijk erg groot. De sloppen en krotten staan vaak letterlijk tegen de achtermuur van luxe appartementencomplexen. |
|
We rijden naar het zuiden veel over de regionale kustweg. Die komt af en
toe door een dorp, en dan wanen we ons in een filmdecor: links en rechts
van de straat een 5 meter brede strook van hobbelige aarde/stenen/zand,
en daaraan grenzend de winkels: een slager (herkenbaar aan de schapen en
andere geslachte dieren die buiten aan de haak hangen), een gasman
(herkenbaar aan een stapel roestige gasflessen voor zijn deur), de
bandenmaker (je raadt het al, een hoop auto- en fietsbanden voor de
zaak) en ga zo maar door. Op de strook voor de winkels beweegt zich een bonte verzameling van spelende kinderen, mannen die wat rond hangen, oude Mercedessen (taxi's) met gemiddeld 7 personen er in, ezelkarren in alle soorten en maten en roestige vrachtwagens waarop zeker 2 keer zoveel bagage ligt opgestapeld dan in Nederland is toegestaan. |
|
|
's Middags maken we in Mohammedia een lekkere wandeling over het strand. De temperatuur is aangenaam (20 graden) maar het is wel wisselvallig, veel wind. Alle Marokkanen die we tot nu toe (zeer vluchtig) ontmoeten zijn rustig en vriendelijk. |
|
|
Met
de bus maken we de volgende dag een excursie naar Rabat, een van de 4
koningssteden van Marokko. We bekijken enkele hoogtepunten (het Mausoleum van Mohammed V en de Kasbah van Oudaia). Het valt ons op dat er bij deze “topattracties” meer Marokkaanse dan buitenlandse bezoekers rondlopen. In Europese landen is dat meestal andersom, meer buitenlanders dan mensen uit eigen land. De Medina (oude stad binnen de stadswallen) is een verhaal apart. Hier is het een doolhof van straten en steegjes waar mensen wonen en werken. Het leven vindt plaats op straat, en de winkels zijn vaak niet meer dan een grote "kleerkast" waarin de winkelier zijn waar heeft uitgestald. De kleuren en geuren komen je tegemoet. |
|
Langs de kust zakken we steeds verder af naar het zuiden. We stoppen onderweg nog in Casablanca voor een bezoek aan de immense Moskee van Hassan II (de grootste Moskee buiten Saoudi Arabië) en in Safi (aardewerkcentrum). |
|
|
Daarna komen we in Essaouira, een vissersplaats die
tegenwoordig erg populair is als toeristische bestemming. Hier hebben we een dagje "vrij" en die besteden we goed. Het is zonnig en een graad of twintig. Als je dan ook nog hoort dat het in Nederland nog vriest, kan je dag al bijna niet meer stuk. 's Ochtends vroeg zijn we er getuige van het binnenbrengen van de visvangst in de haven. De boten worden met de hand gelost, de vis verkocht aan de tussenhandel die hem op straat schoonmaakt. Ongeveer een uur later ligt hij te koop in de stalletjes. Ook eten we in Essaouira onze eerste Tajine-schotel, heerlijk! |
|
|
Verder naar Tiznit - Todra Kloof |
||
|
|
Roel en José |
|
|
|
||
