Afrika - Marokko - Rondreis met de caravan - Van Tiznit naar de Todra Kloof |
![]() |
Van
Tiznit naar de Todra Kloof |
|
|
||
|
||
Op weg naar Tafraoute |
Tanger - Essaouira | Tiznit - Todra Kloof | Dades Kloof - Larache | Routekaart | ||
De regen als spelbreker Na Essaouira vervolgen we onze weg naar het zuiden, naar Tiznit. Dat is zo'n 300 km, met als resultaat dat (opnieuw) auto en caravan onder zo'n dikke laag stof en modder zitten dat je de kleur bijna niet meer herkent. Het weer is nu bovendien erg wisselvallig geworden, we hebben regelmatig regen. |
|
Dan merk
je meteen hoe slecht de infrastructuur van dit land is. De weg staat
regelmatig blank (waardoor je ook de kuilen niet meer kunt zien,
stapvoets rijden dus) en de ondergrond van de camping die bestaat uit
een mengsel van zand en grind spoelt weg. In Sidi Ifni, 60 km ten zuiden van Tiznit, bezoeken we de Souk. Die vindt eenmaal per week plaats, de boeren uit de regio komen hier naar toe om hun producten te verhandelen. Soms zitten de waren bij elkaar in kratjes, maar veelal liggen de aardappelen en groenten gewoon in hoopjes op de grond. Ook zijn er stoffen te koop, kleding (de soort die je in Nederland bij het Leger des Heils vindt), en plastic artikelen (emmers, kommen etc.). Wil je een kip kopen? Geen probleem, wijs maar aan welke je wilt hebben (ze leven nog) en hij wordt voor je geslacht. |
We verlaten nu de kust en gaan het binnenland in, om te beginnen naar Tafraoute. De natuur is hier fenomenaal: overal om je heen rotsen van rood graniet, en langs de weg amandelbomen in volle bloesem. Jammer dat het nog steeds regent, anders zouden we hier prachtig kunnen wandelen. |
|
De camping staat bomvol omdat over enkele dagen het
amandelbloesemfestival plaats vindt. Het blijft maar regenen, desondanks besluiten we na de lunch om (met regenpakken aan) toch maar een wandeling te maken naar het dorp. We komen niet ver: de straat is inmiddels helemaal overspoeld, het water staat kniehoog. Dan maar weer terug naar de camping. Daar horen we dat alle uitvalswegen inmiddels afgesloten zijn vanwege wateroverlast: het is nog maar de vraag of we morgen weg kunnen. Na onze ervaring van een paar jaar geleden in Zwitserland (camping overstroomd) vertrouwen we er niet op dat we het dit keer droog zullen houden, en besluiten de caravan buiten de poort van de camping op een hoger gedeelte te parkeren. Daar overnachten we. |
|
Het goede nieuws op woensdagochtend is dat de wegen inmiddels weer berijdbaar zijn en dat we onze route kunnen vervolgen verder het binnenland in, naar Taroudant. |
Onderweg moeten we af en toe
nog door een beetje water rijden, maar al met al gaat het best goed. De domper komt 5
km voor Taroudant, als blijkt dat de toegangsweg plotseling afgesloten
is door... een overstroming. Omrijden is ongeveer 100 km extra, de
planning wordt daarom aangepast: we rijden vandaag nog door naar onze
volgende halteplaats Taliouine. Op donderdag gaan we verder oostwaarts,
naar Ouarzazate. Tenminste dat dachten we, tot donderdagochtend vroeg. Het heeft 's nachts weer erg hard geregend, en het laatste nieuws is dat ook deze weg onbegaanbaar is geworden door de overstromingen. |
|
|
De
brug bij Taliouine (2 km van de camping) waarover we daags tevoren nog de
rivier zijn overgestoken, is nu ook gesloten vanwege instortingsgevaar.
We hebben vandaag dus maar één optie: blijven zitten waar we zitten. We
staan gelukkig op een prima camping met redelijk sanitair, een goed
restaurant, soms wat stroom en heel af en toe even internet.
Wie weet kunnen we morgen, vrijdag, onze reis weer voortzetten,
inshallah. God wil het, we gaan verder. Het is vrijwel de hele nacht droog gebleven, en de weg is weer vrijgegeven. We zien in de lucht weer de eerste blauwe plekken en het zonnetje breekt langzaam door. Wordt dit dan eindelijk een mooie dag? |
Met zon het binnenland in Na een aantal dagen regen hebben we op vrijdag 19 februari eindelijk mooi weer! |
Als we vertrekken uit Taliouine is het nog bewolkt en valt er nog wat
miezerregen, maar zodra we de eerste pas over zijn breekt de zon door en
die laat ons niet meer in de steek.
Heerlijk, zeker op deze prachtige route door de Anti-Atlas. De lucht is
bijzonder helder, we hebben wel 50 tot 100 km zicht, in de verte zien we
voortdurend de besneeuwde toppen van het Atlasgebergte. Onderweg stoppen we in Tazenakht, centrum van de tapijtindustrie. Hier worden de zwart-gele woltapijten geweven, een lokale bijzonderheid. Dit is weer een typische Marokkaanse provinciestad: de doorgaande hoofdstraat en enkele zijstraten zijn geasfalteerd, verder is alles onverhard. Het is een grote wirwar van winkeltjes, werkplaatsen, restaurantjes, ezelkarren, volgeladen bestelauto's, mensen die midden op straat hun waar zitten te verkopen etc. We beginnen langzaam aan dit tafereel te wennen. |
|
|
Het weer is nu duidelijk veranderd. De nacht is helder, we zitten een
eind van zee af op zo'n 800 meter hoogte, dus 's ochtends is het dak van
de auto wit. Het heeft gevroren! |
De rit van vandaag voert ons eerst nog een stuk door de bergen, en daarna door het dal van de Draa-rivier. Dit is eigenlijk één grote oase, die vol staat met dadelpalmbomen. Ja, wij wisten het tot voor kort ook nog niet, maar dadels groeien dus aan palmbomen. Het water in de Draa-rivier staat nog steeds erg hoog, vrijwel alle rivieroversteken zijn nog steeds onbegaanbaar, veel dorpjes zijn daardoor nog van de buitenwereld afgesneden. Wij hebben er gelukkig geen last meer van. |
Ons verblijf in Zagora op maandag en dinsdag staat in het teken van de kamelentocht. Supertoeristisch natuurlijk, maar daarom niet minder leuk. Aan het einde van de middag op kamelen naar een berbertentenkamp. |
|
|
|
||
Daar met zijn allen eten en nog even rond het kampvuur zitten, (slecht) slapen en de volgende ochtend weer terug naar de camping. Gelukkig is het kamp niet helemaal in Timboektoe, want dat is vanuit Zagora per kameel 52 dagen gaans... |
Het weer is ondertussen echt zomers geworden, overdag zo'n 25 graden met zon, 's nachts koelt het af naar een graad of 15. Vanavond hebben we met zijn allen gebarbecued, we staan met de caravan midden tussen de palmbomen en zodra het donker wordt tsjilpen de krekels in de bomen. |
Vanuit Zagora trekken we langs de rand van de woestijn "de zandbak" in.
Dit is een relatief lange rit van ruim 300 km naar het noordoosten.
Omdat er in dit gebied relatief veel kans is op zandstormen, vooral in
de middag, rijden we al om 7 uur (vakantie!) weg. In het begin is de weg
erg slecht (om een goede reden, er wordt een nieuwe aangelegd op de plek
van de oude), maar dit duurt gelukkig maar 30 - 40 km. Daarna gaat het
weer stukken beter en bovendien zonder al te veel stof. De route is alweer mooi, maar wel eentonig: bijna 200 km vlakke weg door verlaten gebied, met links en rechts van de weg continue twee bergketens. Heel af en toe passeer je een klein dorpje en twee keer een heus stadje, maar verder is hier helemaal niks. Halverwege de middag komen we aan in Merzouga, onze bestemming voor vandaag. De camping ligt pal tegen de zandduinen van de Sahara aan, een machtig gezicht. |
|
Contrasten in Marokko: Zand en oases |
|
|
We maken een jeeptour rond de zandduinen van Erg Chebbi en dat is leuk, leerzaam en indrukwekkend tegelijk. De chauffeur van "onze" Landrover, Mustafa, is 32 jaar oud en hier geboren en getogen. | |
Hij is nooit naar school geweest maar spreekt desondanks behoorlijk
Frans en redelijk Duits en Engels. Dat alles door intensieve omgang met
toeristen. Hij voelt zich thuis in dit droge en verlaten gebied en wil
het absoluut niet verruilen voor de stad. Gemiddeld regent het hier 2 tot 3 uur per jaar; de vorige week, toen wij in het westen van Marokko een week lang elke dag regen hebben gehad en het hele gebied daar overstroomd was, heeft het hier bij Erg Chebbi ongeveer 3 minuten geregend. |
|
Tijdens onze jeeptour bezoeken we een meer waar zich flamingo’s verzamelen, het “zwarte dorp”, een vindplaats van fossielen van zeedieren (ze liggen hier echt voor het oprapen), zien we hoe de mensen hier geïsoleerd wonen, genieten we van mooie uitzichten op de zandduinen en bekijken het irrigatiesysteem waarmee een heel complex van "volkstuintjes" wordt bewaterd. |
Vanuit Erg Chebbi trekken we verder naar de bronnen van Blue Meski. We verlaten het zand en komen terecht in de rivieroase van de Ziz. Het is hier aangenaam toeven: er is een zwembad dat gevoed wordt door bronwater, we staan opnieuw in de schaduw onder de palmbomen en het weer blijft onveranderd goed. Roel gaat meteen lekker zwemmen. Er is weliswaar veel wind, maar daar hebben we weinig last van door de beschutte ligging van de camping. Om 8 uur 's avonds is het buiten nog steeds 22 graden. We blijven een dag staan op deze camping en gebruiken die voor een korte wandeling door de oase en verder om lekker te luieren. De komende dagen worden namelijk weer vrij druk: vier dagen elke dag rijden en veel bijzondere indrukken opdoen. We willen daar weer fris voor zijn zodat we niks missen. |
|
|
We
rijden verder naar de Todra kloof. Het is vanochtend nogal "heiig", er
zit veel zand in de lucht. Als we zo'n 70 km onderweg zijn begint het
hard te waaien. We stoppen even bij een tankstation om de ventilatieroosters van de caravan af te plakken, maar terwijl we daar nog mee bezig zijn steekt een heuse zandstorm op. Dan is er maar één goede raad: zorgen dat de achterkant van de auto/caravan in de wind staat (zodat er geen zand in de motor waait) en blijven zitten waar je zit. Het tankstation heeft gelukkig een café, dus we staan hier prima. Na twee uur gaat de wind weer liggen en kunnen we verder. In het café kun je ondertussen schrijven op de tafels en stoelen, zoveel zand ligt er al op. Ook dit Marokkaans natuurverschijnsel hebben we weer meegemaakt. Even verderop doen we nog wat inkopen, de winkelier verontschuldigt zich dat alle koopwaar onder het zand zit. Aan het einde van de middag komen we aan in de Todra kloof. We genieten van de spectaculaire doortocht, de rotswanden rijzen honderden meters loodrecht omhoog. |
Verder naar Dades Kloof - Larache |
||
Roel en José |
||
|