 |
Marrakech |
|
|
|
||
|
|
||
|
Donderdag 18 juni vertrokken vanaf Weeze met Ryanair naar Marrakech.
Goede vlucht alles verliep prima, alleen moesten we boven Marrakech
een tijdje blijven rondcirkelen omdat we om een of
andere reden niet konden landen. |
|
|
We konden meteen doorlopen omdat we alleen handbagage hadden maar daar
was de paspoortcontrole op zijn Marokkaans. Een dik uur in de rij
gestaan om een stempeltje. Wat hij nu gecontroleerd had weten we niet
daar worden we al niet meer gestrest van want in dit soort landen is dat
de standaard. Nog ff pinnen, dat duurt dan ook nog een kwartier, toen naar buiten waar we nog een sigaretje rookten en een taxi hebben genomen voor 15 euro (te duur natuurlijk) en zijn toen naar ons hotel gereden. Onderweg al een eerste indruk gekregen: veel brommers, paarden met karren, mensen die in de parken bijeen zitten. |
Prachtig hotel DIWANE echt heel mooi. Ria moest meteen op bed gaan liggen want ze was thuis al ziek weg gegaan had de griep en had koorts (welk soort griep uit welk land wisten we niet). |
|
's Avonds in de buurt van ons hotel toch nog even lekker gaan eten en
een heerlijke koffie gedronken. Het is nog rond de 28 graden als naar
bed gaan. Vrijdag 19 juni 2009 Vanmorgen gaat het met Ria al wat beter (ze is geen klager) en we gaan te voet naar de Medina, een flinke wandeling die volgens het meisje aan de balie 10 minuten is. Maar dan wel Marokkaanse minuten, dus na een dik half uur waren we binnen de stadsmuren. Een mooie roodbruine wal markeert de binnenstad. Het is bruisend maar wel nog rustig omdat we relatief vroeg zijn. De temperatuur loopt op. Op het grote plein (Place Jemaa El Fna) zitten de slangenbezweerders en kunstenaars. |
|
|
Telkens als je ook maar ergens naar kijkt dan komen ze meteen met aanbiedingen. De slangenbezweerders en kunstenaars proberen toeristen te strikken voor een foto en willen dan dik geld vangen. Begrijpelijk, maar in principe betalen we nooit voor een foto en posefotos maken we sowieso niet. |
|
|
Het is een
leuk schouwspel om naar te kijken. Op elke hoek wil wel iemand zijn diensten aanbieden. Het zijn allemaal “professionele” gidsen. Dus ook bij ons staat er wel iemand klaar om ons “iets bijzonders” te laten zien: “For Free”. Zo worden we rondgeleid door een leerlooierij die buiten op een dak is. Hier word het leer gereinigd en geverfd. Huiden drogen in de zon, gaan in een badje van duivenkak en daarna in een verfbadje (natuurlijke kleurstoffen). Berbers doen de grote beesten, rund, kameel en dromedaris. De Arabieren het klein spul, geit, schaap etc. Het stonk afschuwelijk, gelukkig biedt een takje munt onder de neus een tijdelijke oplossing. |
|
Men probeerde ons later nog een leren tas, poef, riem, beurs of schoenen te verkopen. Special Price, laatste kans want morgen gingen de lederjongens voor 15 dagen de bergen in. Dus een uniek aanbod. Daaaag. |
| Hij was echt boos toen
we niets kochten en keek als een dronken leerlooier toen we niets gaven
toen hij zijn hand open hield voor een vergoeding van de rondleiding
“For Free”. Achter ons hoorden we nog: klrjfwwkereiojwoerjwrjjfrtiierit, maar we deden net alsof we hem niet begrepen. Het is inderdaad een wir-war van straatjes en je weet opeen gegeven moment niet meer waar je bent. Als ze zien dat je toerist bent (en dat is niet moeilijk) betaal je voor een flesje shampoo 5 euro. Daaaag. Je moet echt door je oogharen heen kijken als je iets leuk vindt of ergens interesse in hebt want als je maar ergens openlijk naar kijkt of wijst dan word je meteen de shop in gelokt. |
|
|
Bonjour Madam, Special Price, nice souvenir, kijken niet kopen bla bla bla. Op het plein heel veel sinaasappel kraampjes waar je heerlijk zoet sap kunt drinken en enorme tafels waar je voor een paar cent kunt eten. |
|
|
Je hebt een prachtig
uitzicht over de drommen mensen als je op een dakterras eet en ook een
goed beeld van de honderden schotelantennes... Eten is goed lekker en
betaalbaar. Tegen de middag besluiten we om weer terug te wandelen en zien we nog dat 2 paarden van een koets (er staan wel 100 koetsen op het plein) wild worden en bijna op hol slaan, resultaat: een flink pak slaag met de zweep. De wandeling terug gaat moeizaam en er lijkt geen eind aan te komen, het is bloed en bloedheet en wij zijn dan ook erg verheugd als we op onze kamer van de airco kunnen genieten. |
|
We hebben een ticket gekocht voor de stop and go bus en kunnen dus de hele omgeving verkennen en overal weer op of uit de bus stappen zodat je niet zoveel hoeft te zwoegen door de hitte. Lekker zo'n toeristenbus. Het mooie aan de bus was het heerlijk windje als hij rond reed en de Tosti-ervaring als hij stil stond. |
|
Door de stad lopend zie je vooral bovenop de
stadsmuur veel nesten van ooievaars. Soms zijn er wel 6 tot 8 nesten
naast elkaar en zeilen ze rond op zoek naar voedsel voor hun kroost. 's Avonds op Place Jemaa El Fna een prachtige sfeer, duizenden mensen staan in drommen te luisteren naar een verhalenverteller, slangenbezweerder, waterdrager, vrouwen die henna willen aanbrengen, waarzeggers, artiesten etc. Het is ontzettend druk en je moet uitkijken voor de brommertjes die je gewoon van de weg af knallen. Je kunt hier alles kopen o.a. gebruikte kunstgebitten die worden ter plaatse voor je passend gemaakt. Op de Place Jernaa Elfina eten we vooreen paar centen en het is goed en lekker. |
|
|
Zondag morgen te voet naar de Jardin Majotelle gelopen. Dit zijn pracht tuinen die eigendom zijn geweest van Yves Saint Laurant. Heel mooie architectuur met bamboes, waterlelies, citroenbomen, palmen en overwegend cactussen. |
|
|
De tuin werd ontworpen door de Franse architect Jacques Majorelle. Helemaal
achteraan bevindt zich een koningsblauwe, koloniale villa die in de jaren ’60
door de couturier Yves Saint Laurent werd gekocht. Vandaag is er een klein
museum gevestigd waar u een fijne collectie islamitische kunst kunt bekijken.
Het is precies 1 jaar geleden dat Yves is overleden in Parijs. Het is een
verademing om er rond te lopen zonder de hectische geluiden van de stad. Er is
ook een klein restaurantje waar uit de dakranden nevel komt om de planten te
bevochtigen. Maandag 22 juni 2009 We gaan een trip maken naar de Ourika Vallei in de uitlopers van het Atlas gebergte. |
Je kunt vanuit Marrakech de sneeuw op de toppen zien liggen. Maandagmorgen om 9 uur opgehaald door Abdul, een jonge gast die onze chauffeur zou zijn voor deze dag. Nog ff een Italiaanse opgehaald met haar dochter en dat is dan de bezetting voor vandaag. |
|
De Ourika Vallei vernoemd naar de rivier Ourika. Deze vallei ligt ten
zuiden van de stad en het is ook een geliefd dagje uit voor de
Marokkanen omdat het er lekker koel is omdat het hoger ligt. De Ourika-rivier kan soms met geweld buiten zijn oevers treden, zoals in augustus 1995, toen veel huizen werden meegesleurd en tientallendoden vielen. In het begin is dit nog een brede loop met allerlei stroompjes maar het zal uiteindelijk een woeste rivier worden naarmate we verder reizen. Het is een dagtocht dus we verwachtten er niet veel van. Als we de eerste kilometers door en uit Marrakech rijden krijgen we een typische demonstratie van een Marokkaanse gids. |
|
|
|
|
Als er langs de weg een ezel in joggingpak op een fitnessapparaat bezig is met
zijn spieroefeningen en er ook nog een dikke sigaar bij rookt, dan ziet de gids
dat niet maar wijst hij jou het nieuwe Golden Tulip hotel aan. Wij rijden door een pracht landschap en komen door Berberdorpen waar de tijd is stil blijven staan. Herders met hun schapen, ambachtslieden. Je ziet veelal mannen op straat die werken. Onderweg een bezoek gebracht aan een Berberfamilie die aan de rivier woont. Alles heel primitief en ze hebben het hoognodige. Meestal zijn ze erg vriendelijk maar dat is alleen het geval al ze iets te verkopen of op een of andere manier je nodig hebben. Toen we langs de weg gegeten hadden en dat was in verhouding tot Marrakech heel duur, liep ik de straat op om een foto van het dorp te nemen. |
|
Meteen komt er een man op me af met een sik, rond hoedje en een wit kleed aan die me heel agressief benaderde dat ik van hem geen foto mocht nemen. Meteen iemand er bij die de boel wilde sussen, maar hij bleef agressief en wilde de opnames zien die ik gemaakt had. |
| Maar ik had geen foto gemaakt en dat kon
ik hem aantonen. Na bemiddeling van die ene man ging hij scheldend en
vloekend weg. Als ik al een foto van hem had gemaakt was de afstand tot
hem zo groot geweest dat hij een stipje op de foto was geweest en hij
niet herkenbaar was. Dit is ons nu al een paar keer gebeurd. Ze willen niet hebben dat je ze fotografeert. Dit in tegenstelling tot India, Thailand of Afrika waar je moet zorgen dat ze niet allemaal voor je kamera blijven staan. Onderweg nog een prachtig complex van tuinen bezocht waar allerlei kruiden gekweekt werden zonder toevoeging van chemicaliën. Er werden oliën, zalfjes en lotions van gemaakt die allerlei ziekten konden genezen. |
|
|
O.a. een middeltje tegen "NIGHT SYMPHONY", beter bekend onder de naam "Snurken". Natuurlijke VIAGRA hier ook te koop per liter, maar drie druppeltjes zijn ruim voldoende om de buren zover te krijgen dat ze op je slaapkamerdeur gaan kloppen. |
|
|
De jongen die ons rondleidde liet ons nog ff aan een mix van mosterdkruiden
ruiken en daarna gingen we bijna plat omdat je het tot in je hersens voelde (zo
zal wel een overdosis heroďne aanvoelen). Gelukkig was daar de massage afdeling.
We hebben ons nog ff op een heerlijke nekmassage getrakteerd en daardoor kwamen
de mosterdschimmen weer uit ons hoofd en zaten we weer in de "normale wereld". Voor 8 euro lekkere geurtjes gekocht en zijn weer verder getrokken. We konden nog door zijn gereden naar de Waterfalls maar dat was nog 2 uur rijden en 1 uur klimmen. Waterfalls hebben we wel genoeg gezien, dus niet gedaan. Op de terug weg rustig slenterend gereden en nog enkele fotostops gemaakt. |
We zien over de rivier tientallen hangbrugjes gemaakt door de mensen zelf van stukken hout en over het water gespannen kabels. Ze leiden natuurlijk naar de overkant waar heel leuke terrasjes aan het water zijn, ze zijn alleen voor Marokkanen. |
|
Terug in de stad nog ff de Italiaanse signorita met haar dochter afgezet bij
haar heel DIK hotel, een tipje voor de chauffeur/gids kon er echter niet af
alleen maar een arrivederci. De tocht zat er weer op en we waren weer in het bloedhete Marrakech (40 graden). In de bergen waar we vandaan kwamen was het bewolkt, onweer en regen, maar wel een aangename temperatuur. En dan is er weer je heerlijke aircokamer. Pffffffffff. 's Avonds gewandeld door een achteraf buurt waar we maar snel weer weg zijn gegaan omdat we ons hier niet zo op ons gemak voelden. |
|
We worden aangesproken door een raar ventje die sigaretten wil en tijdens het oversteken van de straat worden we schreeuwend uit een auto met een paar jongeren gesommeerd wat sneller over te steken, met een middelvingertje in de lucht natuurlijk. We zijn gaan eten en op het terras mensen bekeken en je blijft ook maar kijken. Er gebeurt van alles. |
|
|
Bedelende kinderen voor de laatste 5 frietjes op je bord die je zielig
aankijken. Een bloemenverkopertje die hardhandig opgepakt word door de politie
en meteen een flinke tik tegen zijn kop krijgt. Mensen die bijna overreden
worden op het zebrapad en scooterende jongens die het leuk vonden om rakelings
op de stoep langs voetgangers te rijden. En niemand die iets zegt!!! Er lopen traditionele meiden en vrouwen rond waarvan je alleen de ogen kunt zien en meiden die heel sexy er bij lopen. En dat is ook zo bij de mannen, enorme verschillen dus. Op elke hoek staan blinden, invaliden, rolstoelen, invalidenkarren etc. Soms waan je je echt in de middeleeuwen. |
|
Er was ook nog een concert omdat er zomerfeesten waren maar dat stelde niks voor. Op de terugweg staat er op het zebrapad een politieagent het verkeer te regelen en geeft ons dus vrije doorgang om over te steken en toch wordt Ria nog bijna omver gereden. Ze rijden gewoon plankgas door. Er bestaan HIER geen verkeersregels. |
|
|
Het is dan ook niet zo van zelfsprekend maar wel heerlijk als je
toch weer veilig 's avonds in je bed ligt. Dinsdag 23 juni We zijn naar de Medina geweest en wat inkopen gedaan, weer eens de spelletjes op het plein bekeken. Er was een Amerikaanse meid die ongewild een henna-tatoo op haar arm had (ze houden gewoon je arm vast en beginnen). Ria hadden ze gisteren ook willen prikken maar ze trok heel snel haar arm weg. Verder bange vrouwen die gillend weglopen omdat ze ineens een cobra om hun nek hebben hangen en dan de reactie van die woedende mannen. |
|
|
Telkens word je aan gesproken voor Photo, Photo zodra ze zien dat je een camera bij je hebt. Trap je er in ben je 5 euro kwijt of ze lopen tierend en scheldend achter je aan. |
|
|
De slangbezweerders behandelen hun slangen als tuinslangen en de mensen met hun
apen behandelen die dieren ook niet echt diervriendelijk, ze kijken ook raar als
je op voorhand al zegt dat je geen foto wilt. En toch zijn er nog genoeg mensen
die zichzelf of hun kinderen laten vereeuwigen met een aap waardoor ze deze
handel levend houden. Bejaarde waterdragers in hun kleurrijke kleding en met hun
grote mutsen lopen op het plein en verkopen amper water en hopen op een betaalde
fotoshot. Er ontstaat ineens een rumoer en er staan een stel schreeuwende en scheldende vrouwen tegenover elkaar die waarschijnlijk een ruzie over handel uitvechten. Het gaat er fel aan toe totdat ze uit elkaar worden gehaald. |
|
Wij wilden spontaan een foto maken van de kraampjes waar gegeten werd maar dat werd niet op prijs gesteld. Meteen boze blikken en armen in de lucht, felle blikken en opmerkingen. Oh wat reageren die mensen toch fel op een camera. Wel werd me duidelijk gemaakt dat wanneer ik aanschoof om ook te eten het geen probleem was om te fotograferen. |
|
En dan te bedenken dat we bij diezelfde kramen nog gegeten hadden en ze
supervriendelijk waren toen ze met de menukaart kwamen.
Woensdag 24 juni 2009 - Ouarzazate / Marrakech (204 km) |
|
Toen we in Quazazate aankwamen (het Marokkaanse Hollywood met hele filmstudio's) hebben we de mooie kasba bezocht en de filmstudio, waar heel bekende films zijn opgenomen. Quazazate ligt aan de barrage d'El Mansour-Eddahbi, een groot stuwmeer. |
|
|
Het is dan ook vreemd zo'n grote waterplas te zien in de Poort van de Sahara. Eerst een fotostop bij de Atlas filmstudio, we konden niet naar binnen omdat men bezig was met het opnemen van een film, nog ff stiekem gegluurd of we een of andere ster konden spotten maar dat was niet het geval. |
|
|
Eerst maar even lekker wezen eten op het dakterras tegenover de KASHBAH de TAOURIRT. Dit vestingdorpje vind je op het einde van de oostelijke zijde van de Mohammed V Boulevard. De Taourirt kashba dateert uit de achttiende eeuw. Sindsdien werd het meerdere malen gerenoveerd. |
|
De buitenkant van deze lemen kashba wordt gedomineerd door de rode kleur en ziet
er uit als een groot fort, versierd met kantelen. Dit lemen dorpje is nog op
bepaalde plaatsen bewoond. De kashba werd als decor gebruikt bij het draaien van
meerdere films zoals 'Jewel of the Nile' en 'Lawrence of Arabia'. Nog een bezoek gebracht aan het Musee de Cinema waar we door de decors van diverse films liepen. Als achtergrond speelde een CD van diverse films en het mooie gefluit van inheemse vogels. Ria kon zo op het bed van Cleopatra gaan liggen en ik zat nog op de troon van Keizer Augustus. Knap hoe je marmeren zuilen en kerkers van karton kunt maken. |
|
|
Alles zag er realistisch uit en het karton is tevens erg handig voor de verfilming van de grote brand in Rome. Wij waren de enige bezoekers die hier in “Marrokwood” voor 1 euro entreegeld rondliepen en hebben we o.a. op het zelfde toilet gezeten als Robert de Niro en Steve McQueen. |
|
|
Na nog even onze keel geblust te hebben
met water op en terrasje zijn we weer terug gereden naar Marrakech en
hebben we genoten van het uitzicht onderweg dat weer heel anders uitziet
omdat de kleuren veranderd waren. Wij rijden vrij kort langs de vangrail en soms heb je het gevoel in een vliegtuig te zitten, zo hoog. De natuur is soms zo ruw en onherbergzaam alsof je je Iran of Afghanistan waant. Het landschap verandert van woestijn naar prachtig vruchtbare dalen. Zo zie je alleen maar zand en zo zit je weer in een oase vol palmen. En onderweg loopt of fietst iemand in de brandende zon die nog kilometers voor de boeg heeft. Soms gekleed in een dikke jas met of zonder parasol. |
|
Er loopt een oud vrouwtje met een berg hout op haar rug van wel 1,5 meter hoog en haar man heeft ook een wandelstok in zijn handen!!! Dus de taken zijn weer verdeeld. Onderweg hebben we nog even gestopt bij een groep mensen waar ook een auto in de berm lag (gelukkig op een lager punt). |
|
De auto was total loss en de mensen waren al naar het ziekenhuis gebracht.
Waarschijnlijk in slaap gevallen. Bij een andere aanrijding die net gebeurd was tussen een vrachtauto en een toeristenbus was minstens één dode te betreuren. De bestuurderszijde was helemaal plat gewalst. Dan slik je even en ben je blij dat je een zo attente en rustig rijdende chauffeur hebt. We voelden ons echt veilig bij hem en hij was ook heel aardig. Telkens als we iets tegen hem vertelden dat door hem bevestigd werd deed hij dat met de Engelse uitdrukking: EKKUZEKULIE (exactly). Om 19.00 uur werden we door hem netjes afgezet voor ons hotel en namen we afscheid van Mohamed. |
|
Donderdag 25 Juni 2009 - Onze laatste dag We droppen onze tassen bij de receptie en gaan nog lekker naar de medina waar we lekker eten en slenteren. Op ons vast terrasje voor ons hotel komt ons vast schoenpoetsertje langs. |
|
|
Ik had hem verteld dat ik voordat we weg gaan nog eenmaal van zijn
kunsten gebruik wilde maken. En schitteren deden ze weer!!! Om 18.35 uur komt ons vliegtuig en we nemen een mini-taxi naar de luchthaven. |
|
|
Mini taxi's zijn het goedkoopst omdat je dan geen airco hebt, met je knieën in je nek zit, door elkaar geschud wordt en helemaal bezweet uitstapt. Op de luchthaven worden we staande gehouden door de politie. Voordat de agent met strenge blik door het raampje van de taxi een blik naar ons werpt zit de chauffeur smekend aan ons te vragen of we niet willen vertellen wat we voor de taxirit hebben betaald (wij hadden 100 Dirham ongeveer 9 euro afgesproken). |
|
|
Wij deden net alsof we geen Frans verstonden en Ria zei: English??? Yes
Yes... en wij vertelden hem dat we een taxi hadden besteld en nog niet
wisten wat we moesten betalen waarna we door konden rijden. Duizend maal
dank van de Chauffeur die daardoor geen boete hoefde te betalen en
eventueel zijn vergunning kwijt was. Na een vertraging van enkele minuten stegen we op en zagen we onder ons de mooie bruine kleuren van de huizen en gebouwen van Marrakech onder ons verdwijnen om plaats te maken voor woestijnzand en wolken. Nadat we geland waren zaten we in de auto richting Rotterdam en hoorden we dat Michael Jackson was overleden. |
|
|
|
|
Ton en Ria | |
|
|
||
