| Homepage |
Namibië - Caprivi strip - Okavango |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
28 Augustus 2007: Etosha - Caprivi. De langste rit van de reis komt eraan! Vandaag gaan we 640 km rijden, gelukkig allemaal op goede, verharde weg. We rijden naar de Caprivi strip. De Caprivi is een zeer smalle landstrook die loopt tot de grens met Botswana. Dit zou een totaal ander stukje Namibië moeten zijn omdat je hier wel water hebt want de Okavango rivier stroomt hier. |
|
|
Merkwaardig genoeg hebben we tot nu toe niemand ontmoet die ook dit
stukje Namibië bezoekt. Is het de afstand die iedereen afschrikt of zijn
het de verhalen over Angolese rebellen die vroeger de streek onveilig
maakten en die de mensen afschrikken? Wij hebben er in elk geval veel
zin in. We vertrekken en via Tsumeb rijden we naar Grootfontein. De weg is perfect en we kunnen constant 120km/u rijden (en soms iets harder). In Grootfontein, wat een gezellig klein stadje is, gaan we iets drinken en eten kopen en we vertrekken weer. Een beetje verder passeren we |
| weer zonder problemen het Veterinair hek en plotseling verandert de omgeving. Langs de weg zie je plots typisch Afrikaanse dorpjes. Kleine gemeenschappen staan langs de kant van de grote weg. Overal zie je hutten, kinderen (daar gaan onze lolly's weer), mensen die maïspap maken, vrouwen die de onmogelijkste dingen op hun hoofd dragen en enorme stukken rundvlees |
|
die gewoon hangen in de takken van de bomen. We stoppen langs de weg bij
een jongetje die prachtige houten maskers verkoopt. We hadden dit al in
ons hoofd zitten om mee te brengen als souvenir maar tot nu toe hadden
we nog niets gezien naar onze smaak. Deze maskers zijn echter zeer mooi.
We vragen de prijs en hij antwoord maar we verstaan hem niet en vragen
nogmaals de prijs. Onmiddellijk zegt hij dat we "discount" kunnen
krijgen! We bekijken de maskers en wanneer hij ze omdraait kan je
duidelijk zien dat deze met de hand gemaakt zijn. Je ziet aan de
achterkant nog steeds de boomschors! Prachtig. De prijs is 200ND (20
euro) voor twee maskers (man & vrouw). We vragen hoelang hij hieraan gewerkt heeft en hij maakt ons duidelijk dat één masker twee weken werk vraagt. We krijgen het dan ook niet over ons hart om op de prijs af te dringen. We betalen en hij heeft nog een vraag. Of hij ons petje krijgt |
|
| dat in de auto ligt! Wordt het toch nog kostelijk. We rijden verder en genieten enorm van de mooie omgeving. Dit is inderdaad een totaal ander Namibië. Dichtbevolkt en precies zoals je Afrika verwacht. Overal mensen en houten hutten, we zien mensen op een bank zitten naast klompen vlees die zo zwart zien als.... vlees maar zwart kan zien. Grote stukken zijn afgebeten door de |
|
|
dieren en de stukken waar nog vlees zit zien zwart van de vliegen.
Sterke mensen wonen hier dat ze dit kunnen eten. In Rundu tanken we in
een tankstation waar een massa mensen en vooral jongeren rondhangen.
Voor de eerste keer op deze reis voel ik mij iets minder veilig omdat een paar van hen wel erg veel interesse hebben in het eten en de dingen die op de achterbank liggen. Gelukkig kunnen we zonder problemen weer verder rijden maar ik zou hier mijn auto niet onbewaakt achter laten. Overal zie je de was buiten hangen of komen mensen terug van de rivier met enorme manden wasgoed. We bereiken de grens met Botswana rond 14.00u en de lange rit is formidabel meegevallen. we krijgen in ons hotel, de Mahangu Safari Lodge, een zeer mooie ruime kamer en gaan onmiddellijk kijken naar de rivier die |
| vlak naast het hotel loopt. Zoals ik al eerder schreef hoop ik hier nijlpaarden te zien maar voorlopig lukt dit nog niet. We beklimmen een hoge uitkijktoren en zien recht tegenover ons op de andere oever een kudde olifanten uit de bossen komen om te drinken aan de rivier. Het restaurant ligt op een terras gedeeltelijk over de rivier en bij het avondeten horen we de olifanten en |
|
nijlpaarden brullen. Ik heb ze nog niet gezien maar dan toch al gehoord.
Naast het hotel ligt een klein National Park en daar gaan we morgen
naartoe. In de namiddag gaan we een boottocht maken onder begeleiding
van een gids uit onze lodge. Weer een dag om naar uit te kijken. Het
eten hier was trouwens ook uitstekend!
29 Augustus 2007: Caprivi. In de bomen zitten haviken en mooie vogels in alle kleuren. We rijden verder en zien rechts van ons een klein wagentje een zijwegje inrijden in de richting de rivier. |
|
| Ik ben er bijna zeker van dat dit geen 4x4 is en neem me voor om straks bij het buiten rijden deze weg ook eens te nemen. Verderop komen we aan een enorme baobab. Deze oeroude boom is werkelijk gigantisch in omvang. Dit park is kleiner en gezelliger dan Etosha en de meeste toeristen nemen het hier ook iets minder met de regels. We stoppen op een open plek |
|
|
aan de rivier en volgen een paar Duitse toeristen die samen met hun gids
in het gras verdwijnen naar de oever van de rivier.
Plots horen we kreten en een enorme plons. Blijkt dat er op de oever een
grote krokodil lag die, gelukkig voor ons, vlug het water in vluchtte
toen wij er aankwamen. |
|
| de oever aan het grazen. We genieten in stilte van dit tafereel maar kijken toch maar goed rond ons of er geen dieren ongemerkt dichter komen. We rijden verder en komen aan de grens met Botswana. Het is belachelijk maar ik kan het niet laten: ik rij met de auto over de grens om me 20 m verder weer om te draaien en terug te rijden. We zijn toch maar lekker in Botswana |
|
|
geweest! In dit park moet je dezelfde weg terug naar de uitgang nemen.
Blijkbaar moet er ergens een dood dier liggen want plots zien we een pak
gieren onrustig heen en weer lopen en steeds naar dezelfde plek terug
gaan. Het is echter te ver om goed te kunnen zien wat er ligt en we
durven hier ook niet uitstappen.
Even verder kom ik aan het wegje waar ik deze morgen de andere kleine wagen zag inrijden. Het is verboden de hoofdweg te verlaten en de andere kleine wegen zijn duidelijk afgebakend maar bij deze weg staat er niets en we hebben daarnet gezien dat het kon dus....... 15 m verder zit ik vast! Het was dus wel een 4x4! We stappen uit en graven maar hoe meer we graven hoe dieper de wagen zakt. Largo begint ondertussen lichtjes ongerust te worden maar dan stopt er een andere auto om ons te helpen. De mensen helpen duwen maar in de ondertussen |
| al heel diep gezakte wagen is geen beweging te krijgen. Net op het moment dat de andere mensen om hulp wilden rijden komen er 3 jeeps aangereden. We doen ze stoppen en het valt mij op hoeveel volk er uit deze wagens komt. In elke jeep zitten zeker 7a 8 mannen gekleed in kaki "soldatenuniform". De mannen komen naar ons en vragen hoe dit is kunnen gebeuren. |
|
Een iets oudere man komt bij ons en maakt een zeer belangrijke indruk op
ons. Alle andere mannen benaderen deze persoon met heel veel respect. We
tillen de wagen uit het zand en dan begint de discussie. Is deze weg
goed afgezet of niet? Nee natuurlijk niet want er staat niets.
Na veel gediscussieer vertrekt de oudere man richting de rivier en één
van de soldaten vertelt mij dat ik een wel heel slecht moment heb
uitgekozen om mezelf vast te rijden. |
|
| We rijden voorzichtig naar het hotel en blazen uit tot 16.30u het tijdstip dat onze boot vertrekt. We zijn de enige toeristen in dit bootje en we vertrekken onmiddellijk onder begeleiding van een gids. De man laat ons allerhande vogels zien en we varen langs de oever vlak naast krokodillen. De dieren bekijken ons niet eens hoewel we ze wel heel dicht naderen. |
|
|
|
|
|
Aan de Okavango rivier |
| En dan is het eindelijk zover! Een beetje verder liggen een kudde nijlpaarden samen in het water. Enorme dieren zijn dit die onder en boven water liggen en direct imponeren. De gids blijft echter op een veilige afstand en vertelt dat dit de gevaarlijkste dieren van Afrika zijn. Deze monsters maken per jaar het meest menselijke slachtoffers. Wanneer je geconfronteerd wordt met |
|
|
een nijlpaard op het land en je komt per ongeluk tussen hem en het water
terecht valt hij onmiddellijk aan. Ook in het water is dit dier niet te
vertrouwen. Een nijlpaard kan over de bodem lopen dus je ziet niet waar
hij is wanneer hij onderduikt. Ik bekijk ons superlicht bootje en ben niet ontevreden dat de gids een respectabele afstand bewaard. De krokodillen benaderen we heel dicht omdat die normaal toch gewoon het water invluchten maar van de nijlpaarden zijn de Afrikanen zelf echt bang! Verder zien we niet veel dieren maar de mooie zonsondergang maakt toch wel veel goed. We varen terug naar de lodge als plots op een paar meter afstand van ons onverwacht een nijlpaard boven komt. De gids schrikt ervan en geeft onmiddellijk meer gas. Nogmaals een bewijs dat je een ontmoeting met deze lieverdjes beter |
|
uit de weg gaat. Wel spannend! Wanneer we zitten te eten horen we plots
onder de struiken die vlak naast het restaurant in het water hangen
gegrom. Dat het serieus is blijkt uit het feit dat alle mannelijke
personeelsleden van de lodge de bediening direct stoppen en allemaal op
onderzoek gaan naar de rivier. |
|
|
Sammy |
|
|
|
||
|
|
| 424.14.01.09 |