| Homepage |
Namibië - Grootfontein |
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
30 Augustus 2007: Caprivi - Grootfontein Wanneer we de volgende morgen opstaan horen we nog steeds de nijlpaarden tot in onze kamer. We gaan kijken en in het daglicht zien we de dieren nu echt vlak voor de lodge in het water liggen. Tijdens het eten zien we ze onder water duiken, boven |
|
|
komen en af en toe zie je een gigantische muil opengaan. Het is
dan ook met tegenzin dat ik deze lodge verlaat om verder te trekken. Het besef
komt ook stilaan dat de reis op zijn einde begint te lopen. We hebben echter nog
2 dagen en besluiten om een bezoek te brengen aan de poppa falls. De poppa falls
zijn geen echte watervallen maar eerder kleine stroomversnellingen die op het
terrein van een andere lodge liggen.
Terwijl Anouck aan de receptie betaalt zit ik in de auto te wachten en zie een fransman in een enorme camper stappen en achteruit vertrekken. Het probleem is dat die mens maar blijft achteruit rijden en doordat wij achter hem staan.....rijd hij tegen ons. Een ongeval in Namibie! Het is weer iets nieuws. We bekijken de schade aan de wagen en zien dat het allemaal best meevalt. In ons contract staat dat elk ongeval moet aangegeven worden bij de politie maar |
|
mijn franse vriend
heeft hier geen tijd voor want hij vertrekt naar Botswana. We maken
voorlopige papieren op en hij vertrekt. Wij gaan naar de belachelijk kleine poppa falls kijken en komen tot de conclusie dat dit geen ongeval waard is maar te laat dus.. Bij de eerste politiepost kunnen ze ons niet helpen want daar hebben ze geen ongevalformulier. Zij sturen ons 25 km verder naar |
|
een andere post en wanneer we daar aankomen vinden we een
politieman die bijzonder weinig zin heeft in de administratieve taak. Hij begint
er uiteindelijk toch aan en dit aan een tempo van een wielrenner zonder doping.
Na anderhalf uur (echt waar) is het ongevalsformulier ingevuld en denken we klaar te zijn. Niet in Namibie dus! Het origineel moet hier blijven maar de kopiemachine is kapot en fax hebben ze uiteraard ook niet. De chef van het bureau is er ondertussen bijgekomen en heeft een oplossing. We krijgen het origineel mee om in het volgende bureau een kopie te laten maken en moeten daarna het document terug brengen. Eén klein detail: het volgende bureau is 75 km verder. 150 km voor een kopie te laten nemen vinden we een beetje te veel van het goede en we zoeken een andere oplossing. |
|
| De chef beweert dat hij morgen toch naar weer een ander bureau moet en zal daar het papier naar de autoverhuurder faxen. Ik krijg voor 30ND een betalingsbewijs en uiteindelijk kunnen we na bijna 2 uur vertrekken. De weg naar Grootfontein is 450km dus dat wordt een beetje gasgeven. We schieten goed op en tanken in Rundu waar weer verschrikkelijk veel volk op en rond het |
|
|
tankstation hangt. We komen aangereden
en de pompbediende doet ons teken om naar een andere pomp te rijden. We doen dit
en de man tankt de wagen vol. Uiteindelijk komen we 430km verder in Grootfontein maar ontdekken dat ons hotel niet in Grootfontein ligt maar nog 80km verder. We rijden dan maar verder en het moet gezegd worden de Ghaub Guest Farm ligt in een enorm mooie en eenzame omgeving. Om in die omgeving te komen moet je echter wel kilometers over een lange, slechte, eenzame weg rijden. Af en toe moet je over een stukje privé terrein dat afgebakend is met een hek met de mededeling: rie door en sluit die hek! geen probleem. Wel een probleem is het lampje dat al een tijdje op mijn dashbord aan het branden is. Wijzelf kennen niets van auto's of lampjes maar denken dat het te maken heeft met de benzine die we |
| in Rundu getankt hebben. Waarom moesten we nu toch een andere pomp nemen? Ik denk dat er vuil in de getankte benzine zit en hoop dat ik hier niet in panne val. Kilometers aan een stuk heb ik al over deze weg gereden zonder ook maar één ander voertuig tegen te komen. Dit is niet echt een openbare weg maar een weg die gebruikt wordt om naar het hotel te rijden met als |
|
gevolg dat we hier wel
een tijdje zouden kunnen staan wanneer we hier moesten stilvallen. Met een ferm
ei in ons.....broek rijden we verder en bereiken uiteindelijk dan toch ons
hotel.
De Ghaub Guest Farm is een omgebouwd politiekantoor en ligt in een zeer mooie omgeving met weids uitzicht en zeer mooi ruim zwembad met zelfs een poolbar! De kamers zijn ruim en er is ook hier een drinkplaats voor dieren. Ik had Largo beloofd om één keer in Namibië te zwemmen en dat zal dan maar hier moeten gebeuren. Ik spring in het(ijs)koude water en alles (maar dan ook werkelijk alles) trekt samen van de kou. Onmiddellijk eruit en afdrogen maar. Rusten, en daarna gaan eten. Het restaurant is bijzonder klein maar supergezellig. We krijgen een eenvoudige boerenmaaltijd |
|
|
met vlees, groenten en aardappelen en het smaakt als nooit te voren. Wanneer we naar de kamer terug
gaan bekijken we nog even de prachtige tuin en gaan onze voorlaatste keer slapen
in Namibië!
31 Augustus 2007: Grootfontein- Waterberg Plateau |
|
|
graag een avond -game drive doen op het
plateau. Dit is mijn laatste kans om alsnog neushoorns te zien. Ik heb reeds
enkele malen geprobeerd om te bellen en te reserveren maar krijg geen gehoor op
het opgegeven nummer.
We vertrekken en na 50 km bereiken we Otavi. We gaan tanken want we willen die vermoedelijk vuile benzine uit onze tank. Na de tankbeurt rij ik achteruit en ...... ik rij tegen een andere wagen! Het zit niet mee de laatste twee dagen. Er is geen discussie mogelijk, ik ben in fout en zo rijden we dus voor de tweede keer in evenveel dagen naar een politiekantoor. De agent gisteren had niet veel zin maar deze wil zelfs niet aan de administratie beginnen. Hij komt buiten kijken en ziet dat de wagen slechts heel licht beschadigd is en vertelt ons dat hij voor zo een bagatel geen papieren opmaakt. |
|
Wanneer we blijven aandringen gaat hij een jongere agent halen en die begint vol
goede moed onze gegevens op te schrijven. Zit er dan toch een systeem in de Namibische
politie of niet? Ik weet het niet maar net zoals gisteren duurt het ook nu anderhalf uur om de papieren in te vullen. We vertrekken ook nu weer |
|
zonder papieren want de jonge agent mag de papieren niet ondertekenen en de
andere is al een tijdje niet meer te bekennen. We zien wel wat er van komt. We
komen zonder verdere problemen in het WPP
aan. Het lampje op ons dashboard is ondertussen ook al uit dus het moet
inderdaad vervuilde benzine geweest zijn.
Bij aankomst in WPP blijkt dat we nog eens 180ND moeten betalen alhoewel onze kamer reeds geboekt en betaald is. Deze toegangsprijs is echter om het park te betreden waarin de kamers gelegen zijn. Ik probeer een game drive vast te leggen maar daar zijn we al veel te laat voor.
Er zijn ongeveer 50 kamers in het hotel en er zijn 2 jeeps met elk
plaats voor zes |
|
|
Ik ben dan maar van plan om met de eigen wagen een
stukje het park in te rijden maar dat is ten strengste verboden! We moeten dus
180ND betalen als toegangsprijs voor een park......waar we niet inmogen!!! Dit ruikt naar afzetterij! Dit is het eerste hotel waar we komen dat geleid wordt door de regering en dat is er duidelijk aan te zien. |
|
|
De kamers zijn oud, vuil en
ongezellig en Largo heeft geen bed. Terug in de wagen en naar de receptie die
1km van de kamers ligt. We vragen een extra bed zoals op onze vouchers staat en
waarvoor we betaald hebben maar blijkbaar kan dit niet. Largo kan alleen nog op een matras op de grond slapen. De matras wordt op de grond in het vuil gegooid en wij kunnen maar zorgen dat ze het hele eind tot op de kamer raakt en dat we ze zelf opmaken! Service nul! We gaan dan maar bij gebrek aan iets anders naar het kleine zwembad waar we iets willen eten, maar uiteraard is er niets waar we kunnen eten want het restaurant is overdag gesloten. Dit is echt een rotdag! De laatste dag in Namibie op een mooie locatie en niet de kans krijgen om er iets van te zien. We eten in het restaurant en ook daar loopt alles fout. |
|
Voorgerechten komen niet en hoofdschotels komen te laat en dubbel enz.... Dit hotel kan je best vermijden, zeker als je hier niet meer dan één dag kan blijven. De grootste tegenvaller van deze reis!
01 September 2007: WPP - Windhoek |
|
middag en we moeten vandaag nog
ongeveer 300km rijden dus we rijden voorzichtig verder en hopen op iets meer
geluk dan de vorige dagen. We komen aan bij de luchthaven zonder problemen en
dan zit het erop!
Eerst vliegen we naar Zuid Afrika waar we vernemen dat onze
aansluiting naar Londen vertraging heeft waardoor we ginder onze aansluiting
naar Brussel missen. |
|
| landschappen, vriendelijke en authentieke bevolking, wilde dieren, het land heeft het allemaal. We zijn 2.5 weken weg geweest maar voor mij mocht het gerust nog veel langer geduurd hebben. |
|
|
Sammy |
|
|
|
||
|
|
| 425.14.01.09 |