Homepage |
Dorpen aan de Sepik river |
|
|
||
|
||
|
|
|
|
|
|
Palembei, Yentchan, Korogo, Kanganaman
Om 08 uur
vertrekken we naar het eerste dorp: Palembei.
Na 5 minuten met de speedboot gaan we aan wal. |
||||||||||||
|
Het vragenuurtje kan
beginnen. Ongeïnteresseerd in onze vragen, kijken ze voortdurend naar mijn lange blonde vlecht. Een van de meisjes durft het er eens aan te voelen. Als ik hem vervolgens los maak en mijn blonde haren laat wapperen, is de sensatie compleet. Ze giechelen van opwinding en weten van geen ophouden. |
|||||||||||
We bezoeken eerst de "Haus Tambaran" |
||||||||||||
|
||||||||||||
Verkouden jongen in Palembei |
Palenbei - Haus Tambaran |
|||||||||||
spreekstoel (Oratorial
Chair). In deze stoel huien de voorvaderen en helpen de mannen bij het
spreken en orakelen. Zo komen de woorden vlot en vergeten ze niets. Dit is een zeer mooi dorp waar ze tijdens het regenseizoen enkele malen per jaar overstroomd zijn. |
||||||||||||
Dit is een zeer mooi dorp waar ze tijdens het
regenseizoen enkele maanden per jaar overstroomd zijn. Dan komt het
water meer dan een meter hoog en doen de palen waarop deze huizen gebouwd zijn zeker dienst. Tijdens deze lange periode kunnen de dorpelingen niets verbouwen en zijn ze aangewe- zen op een dieet van sagomeel. Het is dan ook zeer druk in de huizen omdat honden, varkens en kippen ook binnen moeten. We krijgen de heilige drums te horen waarna we ons naar het tweede spirithouse bege- ven. Daar vindt bij de jongens normaal het initiatieritueel plaats zoals vooraf beschreven. Om de littekens dikker te maken en zo meer aanzien te krijgen, wrijven ze de wonden |
||||||||||||
|
||||||||||||
|
||||||||||||
|
||||||||||||
Palembei |
Palembei - Krokodil insnijdingen |
|||||||||||
ondergaat. Eén van de jongens toont zijn verminkte, getatoeëerde lijf. Ongelooflijk! De littekens lijken dikke, 2cm hoge blaren en bedekken een groot deel van zijn borstkast, rond de tepels en als een riem rond het middel. Achteraan op de rug staan ze in de vorm van een kruis. De boven armen zijn ook bedekt. Vreselijk. | ||||||||||||
Ik heb hier een ‘Limescontainer’ gekocht. Jongens die het
initiatieritueel volbrengen, krijgen dit cadeau. Mannen kauwen hier namelijk op Beatlenut en ginger, die worden in limespowder gedoopt. Dit poeder wordt gemaakt door limestone (een soort koraal) te pletten. Dit is erg bitter en samen met de beatlenut het een reactie in de mond. Tanden en mond worden bloedrood en vormen hier de typische glimlach waar je de eerste keer wel van schrikt. De limescontainers dienen voor het bewaren van het poeder en verhinderen dat dit gaat klonteren door de vochtigheid. Volgende halte is Yentchan. In de Spirit Haus mogen we hier de orakelstoel wel fotograferen. Anders dan in andere dorpen zitten de geesten hier niet in de stoel, maar in de grond ernaast. In een Haus Tambaran heb je twee zijden: de maan- en de zonzijde? Mannen die tijdens de maan geboren zijn (’s nachts dus) mogen alleen langs de maanzijde binnen en buiten. Hetzelfde geld voor mannen die overdag zijn geboren, die komen en gaan langs de zonzijde. Ze mogen ook elkaars zijde niet betreden. De oudste mannen zitten naar het midden toe terwijl de jongste dichtst tegen de uitgang zitten. Iedereen heeft zijn plaats op de hoge, lange banken. Jonge mannen mogen ook niet in het centrum komen tenzij ze een erg goede reden hebben. En dat gebeurt dan op zeer eerbiedige wijze. |
||||||||||||
|
||||||||||||
Typische mond van beetlenut kouwer |
Dit schema-tje maakt het misschien iets duidelijker. |
|
|
|
Terug aan boord voor de lunch. Daarna nog eens een beetje werken: kaarten en zegels verkopen.
Het volgende dorp is het prachtige
Korogo.
Zoals bij iedere Haus vertegenwoordigt iedere steunpaal een andere clan. Bijvoorbeeld 12 palen
zijn 12 clans, hoe meer clans in een stam hoe meer steunpilaren voor de Haus.
We krijgen de gelegenheid om oude munten
te kopen die gebruikt werden door de Duitse bezetter (ja, hier ook) |
Korogo's unieke "Huis Tambaran". |
Deze huizen, met bovenop een afbeelding en met 2 luikjes, behoren tot de belangrijkste mannen van het dorp. |
We zien de mensen aan
het werk in hun woning, het eten wordt klaargemaakt. Er staat ‘pis’
op het menu, wat het pidgin is voor vis (fish) of ‘pik’
wat varken betekend (pig of pork)! Grappig.
Het valt op dat de mensen hier erg
vriendelijk zijn en dat ze vooral Janet Barter goed kennen. Zoals ik al
vermeldde is zij onze gids en eigenares van Melanasian Tourist Service. Ze woont
al 20 jaar in PNG en de mensen komen naar haar toe voor een handdruk. Ze geniet
enorm veel aanzien en respect. |
|
Kinderconcertje in Korogo |
We gaan weer aan boord van de speedboot om onze laatste bestemming te bereiken: Kanganaman. Tijdens ons vaartochtje wordt het toch wel gevaarlijk donker op de achtergrond. |
|
We moeten terug een eindje te voet en na enkele minuten krijgen we de
stortvloed van een tropische regenbui op onze weg. |
Interieur van een gewoon hutje |
wat we tot nu toe nog niet hebben gezien. Normaal zijn er vier muren en kan je niet binnenkijken. Hier zijn er maar twee, namelijk de twee lange zijkanten. |
We vertrekken terug naar de boot en
komen alweer in een plensbui terecht. Ik word vergezeld door een stelletje
dorpsjongens, waarvan Manuel de nieuwsgierigste is. Hij biedt aan mijn spullen
te dragen en is zowat verlegen.
Terug op de boot worden we met de
tuinslang schoongespoten. Kleren, schoenen, benen, alles wordt zo ontdaan van
modder en slijk. |
|
Mijn kajuit op de Melanesian |
We spreken van 1930 als Michael Leahy in opdracht van de Australische regering, op zoek gaat naar goud in de Highlands van PNG. Hij ontmoet er als eerste blanke de totaal verschrikte inheemse bevolking. Schitterende film, gemaakt in 1983 en met getuigenissen van ‘overlevenden’. Morgenvoormiddag gaan we naar Chambri Lakes. We bezoeken de dorpen Wombun en Aibom (aardewerk ) en in de namiddag Tambanum. Daar zullen 4 vrijwilligers (Toon, Raymond, Celine en ik) zich laten beschilderen. |
|
|
Kristine |
||
|
247.14.07.07/24.09.07 |