Van Tari naar Port Moresby
Tekst en foto's: Kristine Hannon
Reistijd: september - oktober 1998

Ik word vroeg wakker en verlaat mijn bedje dat verwarmd wordt door een elektrische deken. Een laatste keer werp ik een blik door het raam, dat een 180° panorama biedt op de natuur rondom en de vallei beneden. Joseph, vogelzoeker en ooit medewerker van David Attenborough hier, brengt ons geen geluk. De vogels treuren om ons vertrek en laten zich niet zien. Het krieken van de dag en de zonsopgang zijn des te indrukwekkender, een mooiere afsluiter kon ik mij niet dromen.

We verlaten de hooggelegen lodge, om 08u45 rijden we met twee bussen (geladen met 18 man + bagage) naar de luchthaven van Tari.
Onderweg is het een echte ravage. Na de overvloedige regen gisteren, ligt de weg er zo slecht bij dat één van de bussen algauw vast rijdt. Het is bijna niet te doen van de diepe putten en de vijverdiepe modderpoelen. De weg is helemaal kapot gereden door het zware vervoer dat hier passeert.

Deze Highlander Highway is de enige verbinding tussen Tari en Mount Hagen. Het traject Mount Hagen – Mendi – Tari (zo’n 200 kilometer) duurt ongeveer 9 uur en kost je per PMV 20 kina.
Je kunt ook verder naar Lae aan de kust, maar dat zal twee dagen in beslag nemen en 32 kina kosten.
De hotelmanager raadt ons aan ooit een het traject Mount Hagen – Tari te doen. Het is een prachtige exotische rit, maar erg gevaarlijk. Je laat je best begeleiden door een politieman als je niet overvallen wil worden.

Het plaatselijk openbaar vervoer of PMV's

Op de primitieve luchthaven worden we terug ‘gewogen’ en wachten we, liggend in het gras, op de vlucht uit POM. Rondom ons een metershoge omheining.

Buiten honderden mensen, duwend tegen het traliewerk, wachtend op familie of kennissen die terugkeren uit de ‘rijke’ stad. Het is vandaag ook marktdag en als het toestel uiteindelijk in zicht is, stroomt een kleurrijke mensenzee richting landingsbaan. Een spektakel.

Eenmaal in mijn vliegtuigstoel, word ik door de piloten uitgenodigd de vlucht in de cockpit mee te maken. Dat moeten ze geen twee keer vragen! Goed vastgesnoerd met de rug tegen de cockpitdeur, hoofdtelefoon op en lekkere sandwiches binnen handbereik, stijgen we op.

De piloot is een Duitser en de co-piloot een PNG-er. Via onze microfoontje praten we over politiek, reizen, België, PNG tot we anderhalf uur later veilig landen in POM.
Een ervaring en twee vrienden rijker worden we vervolgens naar het hotel gebracht.

Port Moresby: Klaar voor vertrek

We betrekken de kamers en nemen een snelle lunch. Nadien vertrekken we voor een stadsrondrit, alles moet snel gaan want sluitingstijd nadert.

Eerste halte is het nationale museum, hier staan artifacts van over heel PNG.
We zien ook het ontstaan, het dierenleven en de evolutie in PNG.

We bezoeken het parlementsgebouw dat 20 miljoen kina heeft gekost!
Het is ontworpen door een Nieuw Zeelandse architect in opdracht van de regering.
De voorkant is gebouwd als een Haus Tambaran en loopt zo over in een achterste deel dat de vorm heeft van een Highlander huis. De schilderingen die aangebracht zijn, symboliseren alles wat PNG te bieden heeft.

Daarna volgt de botanische tuin, een mooie mix van bloemen, planten en ook dieren. We zien paradijsvogels, casouaries, hornbills, boomkangoeroes en cous-cous. We bezoeken ook de orchideeëntuin, gloednieuw en pas open sinds 28 augustus.

Ten slotte bezoeken we de PNG artifacts shop, een grote schuur volgestouwd met kunst van over heel papua. Hier vind je werkelijk alles wat in elke streek te koop is. We blijven lang rondneuzen en worden door de eigenaar terug gebracht naar het hotel.

Port Moresby. Parlementsgebouw

Tijdens het avondeten ontmoet ik Peter Tsimili van buitenlandse zaken en goede vriend van Herman. Na afloop gaan we nog iets drinken in de bar waar ik kennis maak met Linda (30) en Agnes (20) beiden afkomstig uit PNG. Linda speelt netbal en werkt bij een bedrijf dat jonge mensen helpt een zaak op te starten.
We zakken af naar de disco, waar we ons tot in de vroege uurtjes uit de naad dansen met de plaatselijke Papua’s.

Afscheid

Ongelofelijk dat ook dit avontuur terug voorbij is, die 25 dagen zijn voorbijgevlogen.
Ik slaap wat langer en word plots gewekt door de telefoon. Linda belt mij
vanuit de receptie, ze wil afscheid nemen en heeft een cadeautje voor mij.
Hoe lief, ze heeft een bilum mee en een fotootje van zichzelf, of ik haar wil schrijven… Dit is hartverwarmend en bewijst dat mensen, ongeacht hun afkomst, behoefte hebben
aan waardering.
Ook George belde gisteren, en kwam mij nog een goede terugreis te
wensen.
Hij logeert in het Gateway Hotel en speelt vandaag om 15u de finale van de
South-East pacific cup tegen de ploeg van Cook Islands. Jammer dat ik er
niet bij kan zijn, maar ik zal duimen!

Emotioneel weerzien van mijn dochtertje 
in de luchthaven.

de Website van Kristine Hannon