![]() |
Roemenië - Richting Hongarije en Slovenië |
|
|
||
|
||
Duitsland - Polen - Slowakije | Noord Roemenië | Centraal Roemenië | Hongarije - Slovenië | ||
|
Dag 15 - Vrijdag 20
augustus |
Het doel van vandaag lag tegen Boedapest aan, we hadden een klein hotel geboekt in het plaatsje Erd. Boedapest was in Noordwestelijke richting en dat was ook min of meer de bedoeling, langzaam terug richting Nederland. Het geboekte hotel bleek voorzien van thermaalbaden en zelfs de wc werd er mee gespoeld, niet geheel tot ons genoegen, want iedere keer volgde |
|
er een rotte-eierenlucht. Voor vandaag en morgen was het verder prima. In plaats van te gaan zwemmen hadden we eigenlijk naar Boedapest moeten gaan, maar ja, weet dat allemaal maar vooraf! De feestdag bleek namelijk ook gepaard te gaan met een enorm vuurwerk ’s avonds, op een van de vele bruggen over de Donau. Tegen de tijd dat we daar achter kwamen zaten alle wegen al vast en was de trein overvol, dus maar gewoon simpel gehouden die avond en na lekker eten en wat lezen, vroeg de koffer in. Om half negen hield de bediening er zowiezo mee op.... Ten opzichte van Polen, Slowakije en vooral Roemenie is Hongarije eigenlijk al compleet verpest. Van het originele van het Hongarije van enkele jaren geleden is niet veel meer over. De grote Franse en Engelse supermarktketens, maar |
|
ook Ikea en erger nog, de Macs, Pizzagribus, Kentucky ruined chickens en de
kebabs hebben de
lokale tentjes verdrongen en de smaak van de Hongaren grotendeels
verpest; je kunt net zo goed naar Scheveningen rijden. Dag 16 - Zaterdag 21 augustus ‘s Morgens probeerden we via het plaatselijke station met de trein naar Budapest te gaan, omdat de auto afgeraden werd. Nu kun je wel op het station komen, maar een kaartje kopen, geen idee en er is dan verder ook niemand te vinden die je in het Engels, Duits of Frans verder zou kunnen helpen. Dat bevreemdde ons wel, omdat dit in Polen, Slowakije en Roemenie bijna nergens een probleem was. Dus zat er niet veel anders op dan toch de auto te pakken. De routeplanner zag wel enkele parkeerplaatsen aan de Noordkant van de stad dicht bij de Donau. Wij zijn zover mogelijk richting de bruggen gereden en tot onze verbazing (het was zaterdag), waren er eigenlijk volop parkeerplaatsen te vinden gewoon langs de weg op een minuut of 10 lopen van de bruggen. (Villanyi Utca en omgeving). Om nu Budapest te gaan omschrijven lijkt me niet zinnig, het is gewoon een prachtige Stad waar je uren kunt rondwandelen en waar van alles te doen is. Sla vooral het grote park op het eiland in het midden van de Donau niet over en verbaas je over het vele groen, het Olympisch zwembad, de atletiekbaan etc. en dat alles midden in de stad. Leuk om te zien is hoe het enorm grauwe Budapest in 15 jaar is veranderd in een meestal heldere stad, waarbij vooral de jeugd goed gebruik kan maken van hostels die op de meest onverwachte plaatsen zitten en waardoor het er hier sfeervol uitzag. Het was al weer behoorlijk laat in de avond voordat we terugreden richting Erd voor ons laatste nachtje Hongarije. |
|
|
Omdat we de snelweg weer zoveel
mogelijk meden kom je op de meest fantastische plekken, en het rijden in
Roemenie zorgde ervoor dat als hier en daar de weg ineens een grindpad
bleek, we daar in ieder geval niet voor omkeerde. Dit is een omgeving die velen het liefst met de fiets zouden doen denk ik zo, echt een plaatje. Lasko zelf stelt niets voor, het |
|
grappige is wel dat je er een ultra modern hotel
kunt vinden compleet met subtropisch zwemparadijs en alles erop en
eraan. Daar hadden wij natuurlijk weer net niet geboekt, we keken er op
uit, maar met een briefje van ons hotel kreeg je korting en kostte zwemmen hier
‘slechts’ 12,50 Euro. Niet echt Roemeense prijzen dus, maar als je het goed bekijkt kun je 10 dagen met 4 personen voor een zeer |
|
acceptabel bedrag boeken, tenminste,
als je daar 10 dagen zou willen zitten. Dag 18 - Maandag 23 augustus Na een nacht goed geslapen te hebben, vertrokken we in de morgen richting Bled, althans ongeveer richting Bled, want er zijn te mooie passen in de buurt die net Oostenrijk aandoen en dan weer Slovenië, om over te slaan. Via Logarska Dolina en de weg |
|
428 even via Oostenrijk weer terug Slovenië in
via de 210. Deze omgeving heeft echt de ‘wauwfactor’. Als je je ogen goed de kost geeft, vind je vanzelf mooie terrasjes aan het water waar wandelwegen beginnen en waar het genieten is van het zonnetje in een schitterend landschap. Wij hebben al besloten dat we hier terug willen als er wat meer tijd is. Later in de middag zijn we in Bled aangekomen en even buiten Bled hoog in de heuvels hadden we een kamer geboekt voor 2 nachten. Bled zelf is best grappig om doorheen te lopen, het kasteel en het klooster op het meer zijn natuurlijk prachtig, maar het is wel erg toeristisch. Je hebt in ieder geval keuze genoeg aan restaurantjes om te eten en ‘s avonds is er ook nog genoeg te doen als je wilt . De door ons geboekte kamer bleek vlakbij een kerktorentje te staan. Niet zo erg zou je denken, maar de imam roept slechts 1 keer per nacht op tot gebed al |
duurt dat dan wat langer, deze toren sloeg per kwartier + de uren. 3 uur in de nacht is dan 4 slagen vanwege het hele uur + 3 om aan te geven dat het 3 uur ‘s nachts is etc. Nu slaap ik erg licht en dus in dit geval gewoon niet en was het zaak om een 2e nacht |
te voorkomen. Daar was men hier niet zo makkelijk
in als in Roemenie, maar al was het prijskaartje hoog, we konden in
ieder geval weg. Dag 19
- Dinsdag 24 augustus |
|
nevel er nog volop (wel fris) en kom je op de smalle stukjes over de houten vlonders niet te veel tegenliggers tegen. Na de uitgang volg je de weg een kleine 200 meter en 2 haarspeldbochten en bij een huis kun je de weilanden in, terug naar het restaurantje bij het beginpunt. Ook dit is weer zeer de moeite waard juist omdat niet veel mensen dit doen en je een prachtig |
|
uitzicht hebt over het dal met Bled en het meer. Verder is
het heerlijk rustig lopen langs de bergwand en wat wil je nog meer, bij
de parkeerplaats een grappig terrasje met koffie, broodjes en wat al
niet meer. Daarna was het richting Kranska Gora. Het meer en
de bergen rond Bolhinj hebben we bewust gelaten voor wat het was omdat
we nog een keer terug willen naar Slovenië. Vanaf Kranska Gora loopt een
mooie weg naar Tarvisio in de uiterste Noordoosthoek van Italië, dat
land hadden we nog niet gehad deze reis. |
Gelukkig is het ‘s zomers lekker rustig en is het lekker om in de frisse wind rond te lopen. Wat zon betrof hadden we nog steeds geluk, nog steeds was het droog, al dreigde de donkere wolken roet in het eten te gooien. |
Via de 111 een smalle weg
door Oostenrijk in westelijke richting, richting Lienz gereden. Hier en daar eruit, maar voor de 2e keer deze vakantie overvallen door een enorme hoosbui, die het rijden een klein uur niet tot een pretje maakte. Na de regen komt de zonneschijn, althans in dit geval, maar de rustig kabbelende beekjes waren veranderd in woeste waterstromen die een soort van bruine koffiekleur hadden gekregen, indrukwekkend. Vanaf Lienz richting Matrei in Osttirol door de tunnel, de weg over de Grossglockner hadden we een vorige vakantie al een keer gereden en bergweggetjes hadden we al een paar kilometer gehad deze vakantie. Bij Matrei zijn we linksaf geslagen om een gasthof te zoeken en aangezien een bord aangaf dat 18 kilometer verderop een waterval zou zijn, zijn we dan ook tot |
|
het einde van het dal doorgereden. Hinterbichl am Grossvenediger of zoiets |
|
Een klein
plaatsje waar de wereld op lijkt te houden en als je omhoog kijkt zie je
boven op een van de almen een bordje met ‘Gasthof’, dus daar wilden we
naartoe. Volgens mijn vrouw kon daar nooit een weg naartoe liggen, maar
ja, hoe krijg je dat bord dan daar? Er bleek toch nog een paadje te lopen en aan het eind was inderdaad een gasthof, niet het gasthof dat ik gezien had; daar zat nog een spleet met kolkend water tussen, maar op 300 meter afstand lekker hoog in de bergen, heerlijk rustig. Een kamer was zo geregeld, maar voor het eten konden we beter....... juist, naar dat andere gasthof. Hup naar beneden het volgende slingerpad net buiten het dorp op en naar boven. Weer regen en zon en dus de regenboog, heerlijk gegeten met een prachtig uitzicht over de bergen en de nevels en daarna terug naar ons plekkie, |
nee geen
kerktorens, geen imam of wat dan ook, alleen het geraas van het water op
de achtergrond. Kijk voor de grap eens op Youtube Hinterbichl
hochwasser en je begrijpt wat ze met hoogwater bedoelen. Zo hoog stond
het die avond niet; dit zijn opnames van half juli, maar het kwam
redelijk in de richting. Je gaat dan niet voor je plezier op het
bruggetje staan want het gerommel van de stenen blokken in de beek
herinneren je eraan dat de natuur altijd wint. |
Dag 20 - Woensdag 25
augustus |
|
De grootste grap is eigenlijk dat je mensen met zware bergschoenen ziet puffen en zweten en oude mensen, (dik boven de 70) op normale schoenen of op zijn hoogst sportschoenen al kletsend de weg naar boven ziet oplopen. Ook naar beneden toe heeft het geen zin te proberen ze bij te houden, dat gaat simpelweg niet. Het feit dat ze hier mee opgegroeid zijn en eigenlijk hun hele |
|
leven dit soort wandelingen gemaakt hebben, telt zwaarder als menigeen die uren in de sportschool heeft doorgebracht. (zelf behoor ik tot geen van beide groepen en moet dus ook enorm hijgen) Hierna rijden we verder en gaat het richting Duitsland; nog steeds de grote weg vermijdend, lopen de kilometers nog aardig op. De bedoeling is om tussen ergens tussen Kufstein en Innsbruck in de Duitse grens over te gaan. Het werd Achenwald, waarna we door de Zuid-Duitse Alpen richting Saulgrub rijden. We overnachten in een hotel met de prachtige naam Zum Bayrischen Paradies. De bediening in Dirndl en bikers welcome; ik maakte me op voor een leuke avond aan de bar. Het hotel bleek echter door nonnen gerund te worden en de dame in dirndl had daar al niet de gebruikelijke vormen voor en bleek een jaar of 70. Voor de rest een uurtje wachten voordat men kwam vragen wat je wilde |
drinken en of je zelf bestek en zo maar wilde verdelen en het was wel makkelijk als je dat met het eten en drinken ook deed. Wij hebben ons kostelijk geamuseerd; wie zegt dat ‘faulty towers’ niet echt bestond? Dag 21 - Donderdag 26 augustus |
De dag erop zouden we nog richting sauna bij
Frankfurt rijden maar het weer naar het Noorden toe werd steeds
slechter. Wij hadden in ieder geval deze hele dag de zon nog. Eerst naar
slot Neuschwanstein; als je er dan toch in de buurt bent wil je het ook
zien. Dat dachten een paar honderd Japanners ook, waar haalt Disney zijn inspiratie vandaan, dat moeten we zien. De rondleidingen gaan grundlich und rechtzeitig, dus daar hebben we maar niet aan meegedaan. Met 50 Amerikanen van rond de 70 een uur naar de po van koning weet ik wie staren, zagen we niet zo zitten. De wandeling naar boven is echter goed te doen, wel steil, maar te overzien en het kasteel is goed te fotograferen. Vanaf dit punt moest de neus van de auto toch echt richting Nederland. 100 kilometer snelweg genomen tot in de buurt van Stuttgart en daarna gewoon links |
|
aanhouden en naar boven. Zo kwamen we
die dag toch nog in Frankrijk uit en overnachtten we in de het
Duitstalige stukje van de Franse Elzas, ook een gebiedje om nog eens op
het gemak te bekijken en niet ver weg. Dag 22
- Vrijdag 27 augustus |
|
in de middag weer in Eindhoven
op de stoep te staan. Hoezo mazzel! Het was een prachtige reis, een klein beetje anders dan gepland, maar plannen is alleen leuk als je van je planning kunt afwijken. Wij gaan zeker nog een keer terug richting Slovenië om daarna ook Kroatië, Monte Negro en misschien Kosovo Macedonie en Bulgarije te bekijken. |
|
Ron |
|
|