 |
Van de
Costa Brava naar Núria |
|
|
|
||
|
|
||
|
Núria - 2000 meter hoog |
||
| Start Spanje | Costa Brava Achterland | Costa Brava - Van de kust naar Núria | Salvador Dalí Triangel | ||
|
Laten we voor de herkenbaarheid beginnen
in Figueres. De plaats waar Salvador Dalí woonde en zijn museum is.
Al spoedig staat Olot aangegeven en dat is de weg die u moet hebben.
U
rijdt nu op de N-260, de weg van de Frans-Spaanse kust naar Andorra.
Na
korte tijd bent u al in het schilderachtige Besalú. Maar omdat dit
plaatsje bij het "Achterland" wordt besproken, rijden we er aan voorbij en maken ongeveer 15 km verder
een stop bij een wegrestaurantje met heerlijk terras. |
|
|
Van hieraf hebt u
een formidabel uitzicht op het op een steile rots, angstwekkend gelegen
plaatsje: Castellfollit de la Roca.
Iedere keer als ik hier ben, houd ik mijn hart vast bij de gedachte, dat een klein kind hier makkelijk tientallen meters omlaag kan vallen.
Maar misschien denken alleen laaglanders er zo over.
Er wordt een nieuwe weg onder het plaatsje door aangelegd.
Die zal
intussen wel klaar zijn, zodat niemand meer het kleine dorpje hoeft te
doorklieven. Nu weer verder in de richting Olot. Er gaan twee wegen naar het verderop gelegen Ripoll. Nu niet meer recht door, maar men geeft het aan via een nieuwe route door het dal van Vianya. Een prachtig dal, aan weerskanten mooie groene heuvels, die ook in het Sauerland konden liggen. |
|
De vroegere weg ging over de 1010 meter hoge Coll de Coubet. Fluitend en genietend van al het schoons komen we onverwacht in een tunnel terecht. Splinternieuw en bijzonder goed verlicht. Dit nieuwe bouwwerk is de Collabós tunnel. |
|
|
|
Na vijf km verlaten
we de tunnel weer en slaan links af door een bijzonder mooi dal, naar Sant Joan de les Abadesses.
We hadden een stil dorpje verwacht, maar het
krioelde van de toeristen. Er is een kloostercomplex uit de twaalfde eeuw.
Maar het schijnt ook een belangrijk knooppunt te zijn voor verwoede
wielertoeristen die langs een zijarm van rivier El Freser kunnen fietsen.
Kortom: een gezellig druk plaatsje. We rijden door naar Ripoll en parkeren langs de rivier El Freser, vlak bij de middeleeuwse boogbrug. Het centrum is vlakbij en gezellig met smalle winkelstraatjes en feestelijke vlaggen hangen boven die straatjes. Het centrum bestaat uit een groot plein waar knusse tweepersoonsbankjes staan, voor de keuvelaars. Recht er tegenover staat het Santa Maria de Ripoll klooster. Dit Romaanse bouwwerk stamt uit de 10e-11e eeuw. Het is deels door brand verwoest in de 19e eeuw en weer opgebouwd. Vermoedelijk niet in de oorspronkele staat. |
|
|
Maar ons doel is Ribes de Freser. Dit stukje weg langs de rivier is werkelijk formidabel. We zijn ongemerkt van zeeniveau naar 920 meter geklommen. We willen niet naar Andorra, dus we gaan het dorpje in. We zoeken naar het station voor de tandradbaan naar Núria. Na enig gevraag zijn we daar aangekomen en het begint ook meteen te regenen. We laten ons niet afschrikken en kopen de kaartjes. |
||
|
|
Naast het station is een museum waar je
gratis de wachttijd kunt doden, door eens naar binnen te glippen. Er zijn
de eerste treinstellen te zien. Ook een, ingericht als superdeluxe salon
wagon. Men laat het een en ander zien over de geschiedenis en de aanleg
van de baan. Dat is een leuk bezoekje, als er tijd over is. Dan kunnen we instappen. Af en toe valt er nog een druppeltje, het lijkt weer droog te gaan worden. We zijn maar met zes personen in de wagon. Terwijl ik een strategisch punt zoek om video opnamen te maken, gaat de boordradio aan en worden we verrast met een soort begrafenismuziek. Ik vond het maar onheilspellend klinken. Bovendien begon het weer te regenen. Maar het fluitje ging en we vertrokken, de berg op, naar ons eerste doel: Queralbs. |
|
|
De muziek is niet meer hoorbaar door de regen, dat nu met bakken omlaag komt. Het uitzicht blijft ondanks dat, toch bijzonder fraai. Bij Queralbs stapt nog iemand in en we gaan verder. Overigens kan je tot dit plaatsje met de auto komen. |
||
|
|
Er zijn nog steeds maar zes passagiers in onze wagon en wat doen die nu? Bij een flinke afgrond gaan ze allemaal aan dezelfde kant bij en door het raam hangen. In de stromende regen. Even dacht ik nog, straks helt die trein over en liggen we allemaal in de diepte. Maar dat is natuurlijk onzin. Dus ga ik me weer met filmen bezig houden. Helaas kunnen het geen spectaculaire beelden worden want we zitten midden in de regen en mist. Een eind voor ons, zie ik in een grote bocht een viaduct tussen de bergen hangen, waar we overheen moeten. Begint die trein ook nog te piepen en knarsen. Enfin we komen er natuurlijk makkelijk overheen en het begint me toch echt te spijten, dat we zo weinig kunnen zien van het speciale berglandschap. We hopen verderop boven de wolken uit te komen. |
|
|
Maar nee, hoe hoger we komen,
des te uitbundiger gaat het regenen.
Opeens wordt de ruimte voor de
bergbaan erg smal. Vlak naast ons stroomt een woeste rivier.
Even later
lijken we weer op een vlakte aangekomen te zijn.
Nog een stevige bocht en het eindpunt komt in zicht. Het eerste wat we zien is een prachtig meer met daar achter een kloostercomplex. Het lijkt er althans erg op. Maar het is een kapel met allerlei gebouwen er om heen. En dat alles voor het welzijn van de toerist. Als we gedacht hadden hier alleen te zijn, konden we dat snel vergeten. Op het station stonden honderden mensen die niets liever schenen te willen dan van hier weg te komen. |
|
|
Via een overdekte galerij konden we naar de hoofdgebouwen lopen. Ook hier was het enorm druk. De helft van alle aanwezigen bestond uit scholieren, die hier een soort school uitstap maakte. Dat maakt het wel levendig. |
||
|
|
Nat en rillerig kwamen in
het hoofdgebouw aan. Een drukte van jewelste. Logisch, iemand die niet
buiten moet zijn, is hier binnen.
Er is van alles te zien. Infobalie,
kiosk met allerlei fotoboeken e.d.
Er is ook een ruimte waar een expositie
gehouden wordt van foto's van het dal en erg mooie schilderijen. Met
hetzelfde thema. Ook is de heilige St. Gil hier te vinden. Want dankzij deze heilige is het hier een skioord geworden. Men heeft zijn kapel gebouwd, daarna een hotel enz.enz. In de stromende regen vluchten we dan naar een zelfbedieningsrestaurant, waar het ook al erg vol is. We dwalen nog wat door de gebouwen en tot slot gaan we de kerk van de heilige St. Gil binnen. Dat is de enige plaats waar het erg rustig is. We worden direct opgeschrikt door een galmend ge-bel. In de verte horen we ook veel gelach. |
|
Wat blijkt: achter en boven het altaar is een "speeltje" voor de jeugd. Wie zin heeft kan een trap oplopen, om boven het altaar te komen. Daar ontdek je dan de reden van het vele gebel. |
|
| Wat is het geval? Onder toeziend oog van een afbeelding van St. Gil staat een zuil met kruis er op. In de zuil is een mooi rond gat, waar je net het hoofd kunt doorsteken. Dat is ook de bedoeling. Hoe gaat het te werk? Je steekt het hoofd door die opening. Gelijktijdig moet je aan die zeer luidruchtige bel trekken. Het resultaat van dat alles is dat de persoon in kwestie in de toekomst vruchtbaar zal zijn. Natuurlijk is dit alleen voor vrouwen. Maar net is er een stel tieners gearriveerd en de meiden moeten direct aan de slag. De jongens hebben een grote mond en lachen zich gek, maar toch is er niemand die zo brutaal is om ook z'n hoofd eens in dat gat te steken. Die bel bleef onophoudelijk galmen. Het plezier bleef lang aanhouden. |
|
|
Achter in de kerk zag ik een stuk of acht op schaal nagebouwde kathedralen en schouwburgen. Je kan het bekijken als of je door een kijkdoos kijkt. Het doorkijkgat is hier echter wel zo'n 50 cm. Het is werkelijk verbluffend hoe alles in miniatuur is na gebouwd. Zelfs de imposante verlichtingsornamenten zijn er en werken ook. Alles is compleet. Zelfs de mensjes zijn heel goed nagemaakt. |
|
|
|
Helaas heb
ik er geen foto's van gemaakt. Maar met de videocamera heb ik alles wel
opgenomen en dan is het helemaal fantastich. Levensecht!!!
Echt een reden om toch maar eens die kerk binnen te gaan. Tijd om weer terug naar de kust te gaan. De regen is nog even vervelend bezig. We zien in een glimp nog de kabelbaan naar de "Pic de l'Aliga". Maar deze staat stil. Drommen mensen lopen naar het station. Men doet er alles aan om het volk naar beneden te krijgen. Er zullen twee treinen gaan rijden, met elk zes wagons. Als dat maar goed gaat denk ik dan. We kunnen met de voorste trein mee, als we het niet erg vinden om tussen de schooljeugd te zitten. Nee, dat vinden we best. Ik heb zelden of nooit in een treinwagon mogen zitten met zo'n 50 schoolkinderen die bijna muisstil waren. Niet dat ze onder de indruk waren of iets dergelijks. Helemaal niet. Ze hadden geen enkele belangstelling voor al het moois dat buiten te zien was. |
|
Ze konden evengoed in de tram van het Antwerps station naar de Groenplaats kunnen zitten. Ik was minder gerust op de goede afloop. |
|
|
Jawel, het zijn Zwitserse
treinstellen.
Veiligheid gewaarborgd. Ze rijden al bijna een eeuw, zonder ongelukken. Maar die
trein achter ons?
Houdt die wel goed afstand? Ik vond dat de bestuurder veel
te hard reed. Misschien wel 15 km per uur. Dwaas die ik ben!!! Natuurlijk komen we ongedeerd beneden, waar het al wat minder hard regent. We stappen in de auto en beginnen aan de terugweg. In Ribes kijken we ook nog even bij het andere station, waar de trein Barcelona - Toulouse stopt. Hier hadden we ook kunnen opstappen, voor het treintje naar Núria. Maar het andere stationnetje is veel leuker. Vooral door het museum er naast. We rijden steeds verder terug naar de kust en per kilometer wordt het weer beter. |
|
|
Als we in Figueres aankomen is
de lucht strakblauw en de temperatuur rond de dertig graden. Dat is al
gauw een temperatuur verschil van twintig graden. Toch vinden we het een
geslaagde dag en beloven elkaar hier nog ooit terug te komen, als we de
zekerheid hebben op mooi weer. |
|
Info: Het keteldal van Núria ligt op 2000 mtr. hoogte Afstand Figueres - Ribes de
Freser: 90 KM Prijs van een treinretour Ribes de Freser - Núria - 14 Euro Volop wandelmogelijkheden langs de rivier naar Núria Verblijf in hotel of appartement zeer goed mogelijk
in Núria Trein gaat ook in de wintermaanden - een prima ski-oord Toeristische informatie: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Charles |
|
|
||
