Homepage

Uganda
Tekst en foto's: Peter Jongkind
Reistijd: december - januari 2003 / 2004

     

 

Ugandese theeplantages

  
Brussel- Entebbe Zo. Ma. 14/ 15 Dec.

Vanuit Schiphol met de trein naar Brussel toe om daar met de shuttle naar Zaventhem te reizen.
Op Zaventhem aangekomen al een beetje kennis kunnen maken met leden van de groep en daar blijkt dat we allemaal naast of achter elkaar zitten, dus kunnen we op de heenreis kennis met elkaar maken.
De groep is erg gezellig, tot nu toe lijkt het erop dat het een groep wordt van 40+, maar dat mag de pret nu al niet drukken.
''s Avonds in Entebbe aangekomen waar we direct naar Kampala rijden waar de camping is.
Op de camping aangekomen door de drie musketiers verwelkomt, Marcel, Sander en Eric deze zijn eerder in Afrika gekomen en waren daarom al op de camping.
De vlucht en de rit zijn erg goed verlopen.

Thee plukken
Kampala Sipi Di. 16 Dec.

Vanuit Kampala naar Sipi, een plaatsje waar drie watervallen op verschillende hoogten zijn.
De tocht is erg afwisselend met erg veel bananen plantages, dorpjes, papyrusvelden enz..

Op de camping aangekomen de tent opgezet en heerlijk gegeten.
's Avonds wel een biertje gedronken in de bar om het stof weg een beetje weg te spoelen.

Sipi Wo. 17 Dec.

Gelukkig niet al te vroeg op om naar twee watervallen te lopen, dit is meteen een training voor de gorilla’s!!.
De tocht daar naartoe is mooi, vooral de uitzichten en de watervallen zijn er om even bij stil te staan.
Om 12.30 weer op de camping aangekomen waar we een heerlijke lunch kregen van Ezra.
Om ongeveer 14.30 wandelden we naar Sipi town om een soort van Cultural walk te doen.
We hebben erg veel gelachen  met de local people, tevens kregen we een klein optreden te zien dat werd opgevoerd door weduwen.
Onder andere met welke werktuigen de gewassen bewerkt worden, hoe men jongens besnijdt  en we kregen lokaal bier, dat je moest drinken uit een rietje van ongeveer 1 meter lang!!!
Het duurde wel lang voordat er eindelijk bier uitkwam.
Het was sterk en je kon duidelijk het gist en planten (gierst en hop) proeven.
Er werd ook uitgelegd hoe men er in het verleden en nu leefden.
Toen we weg gingen kregen we als dank voor ons bezoek een dans als uitgeleide.

Sipi Waterfalls


Sipi – Jinja Do. 18 Dec.

Vandaag gaan we de reis voortzetten naar Jinja, waar we morgen kunnen raften, wandelen in het regenwoud of lekker op de camping blijven.
De rit naar Jinja was mede mooi doordat we door een groot papyrus- veld reden waar we even stopten en foto’s van de bijzondere planten konden maakten.
Toen we in Jinja aankwamen daar lekker rondgestruind, een zaklantaarn gekocht en een soort bananen stamppot gegeten.
De mensen in dat stadje zijn vriendelijk en goedlachs, ze zijn niet opdringerig en daarom kun je rustig rondkijken.
’s Avonds aten we vis met patat en natuurlijk weer lekker veel vers fruit.

Jinja Vrij. 19 Dec.

Omdat we toch in de regenwouden zijn, zin om het regenwoud in te gaan, het raften kan altijd nog wel.
Om 09.15 werden we opgehaald om na een uurtje te worden afgezet in een regenwoud waar de wandeling zal beginnen.
Dus nu maar op zoek naar de apen, vlinders en vogels.

We hebben veel soorten apen gezien, helaas wel op grote afstand dus nu maar hopen dat de foto’s gelukt zijn.
Het tochtje door het woud is goed te doen, vooral omdat er veel uitleg werd

Nieuwsgierig kijkend naar ons
gegeven over het woud, de planten en dieren die daar in leven.

Gelukkig konden we ook ervaren wat het is om in een regenwoud te lopen, want er viel een fikse regenbui en waren we dus tot onze onderbroek nat.
Daarna zijn we naar een hotel gegaan waar we pancakes aten en veel foto’s heb gemaakt van witte reigers en vissers.
Nadat we uitgekeken waren op naar Mama Jane, een opvangtehuis voor zwerfkinderen.
Je krijgt wel weer medelijden als je die kindertjes zo ziet.
Ziek door de t.b.c. of andere ziekten.
Het viel wel op dat de meeste kindertjes er wel goed doorvoed uitzagen.
Mattieu en z’n polaroid hebben daar veel vrienden gemaakt, het was net of hij toverde, zoals de foto’s zichtbaar werden!.
Helaas was Mama Jane zelf niet aanwezig zodat we de kleding aan iemand anders van het tehuis hebben gegeven.

 
Hierna richting camping waar we nog even gestopt zijn om het gezin van onze matatoe (taxi)- chauffeur te ontmoeten en
natuurlijk moesten er foto’s van hun gemaakt worden.
Ondanks dat Patrick werk heeft leeft hij in een normaal huisje van steen, leem en riet.

De kinderen mogen gratis naar school.
De middelbare school kost ongeveer 170.000 Ush, terwijl zijn salaris 80.000 Ush bedraagt.
Dus moet hij drie maanden werken om 1 kind te laten studeren.
Gelukkig kost hun levens- onderhoud niet veel, ze hebben een moestuin waar ze alle groenten en fruit hebben om van te leven, de huizen gaan van vader op zoon dus heeft hij daar geen kosten aan.
Het enige wat geld kost zijn kleding, benzine en een brommer/ busje om te kunnen werken.

Zonsondergang in Jinja.

Jinja- Masindi Zat. 20 Dec.

Vanmorgen zijn we naar Masindi gereden waar we alleen zullen overnachten.
Helaas bleek bij het uitstappen dat er een bladveer was gebroken zodat er uit Kampala een nieuwe veer gebracht moest worden.
We kwamen met regen aan maar gelukkig werd het wel droog dus dan maar op zoek naar de muziek die in de verte weerklonk.

Niet ver van de camping was een groot feest zodat Marcel, Anja en ik daar naar toe zijn gelopen.
Als enige Mzungu’s stonden we daar te luisteren naar de muziek.
De mensen waren niet de beweeglijke dansers zoals gehoopt, maar werd er uitgelegd:
Ze wachten tot de ster van de avond komt, een band die in de top 3 staat van Uganda.

De band is mede zo populair omdat ze in hun lied duidelijk maken hoe je aids, Soa en andere ziekten kunt voorkomen door voorbehoedsmiddelen te gebruiken.
Het heeft resultaat omdat Uganda het enige zuid- Afrikaans land is wat het aantal besmettingen heeft teruggebracht van 40% naar ongeveer 10%.
Dit door goede voorlichting, ziekenhuizen en het gratis informatie en middelen verstrekken.

 
En inderdaad werden de mensen beweeglijker toen ze begonnen met hun optreden.
Bij de eerste druppels zijn we weer teruggelopen naar de camping.

Masindi- Murchison falls Zo. 21 Dec.

Toen we wakker werden was de veer weer vervangen en konden we onze trip weer voortzetten.
Op naar de Murchison falls.!! Het schijnt een mooi en groot park te zijn met veel olifanten, vogels, nijlpaarden enz..
In het park zijn zo’n 90% van alle olifanten afgeschoten zodat ze erg schuw kunnen zijn.
De camping is vlakbij de ingang van het park zodat we een wandelingetje zijn gaan maken naar een pad waar volgens twee reisgenoten een wrattenzwijn zou zijn.
Is dat de wrattenzwijn die op de camping rondloopt??
We zullen het zien.
Bert en ik lopen toch wel

Vissers op een vissersboot. (zilverreigers)

Pas op! Hier ben ik!!
voorzichtig naar beneden, het is een uitgesleten watergeul, de kleuren zijn mooi oranje- rood met af en toe een salamander of een vogeltje.

Na een tijdje te hebben gelopen hoorden we geritsel zodat we er als een bange haas weer vandoor gaan.
Onderweg naar de camping kwamen we nog twee slangetjes tegen die natuurlijk op de foto moesten, maar vlakbij de camping werden we teruggeroepen door de eigenaresse dat we niet naar beneden mochten omdat er leeuwen in de buurt liepen!!!
Gelukkig zijn we die niet tegengekomen.
Wel liepen er wartogs( wrattenzwijn) en bushbokjes rond op de camping.

 

Slang op onze weg.
Murchison falls. Ma. 22 Dec.

Na lekker te hebben geslapen de tent uit, om te gaan game-driven.
In het park zagen we veel Rotthshild giraffen, bushbokken, wartogs en waterbokken(gazelle-soort).
Plotseling vallen de ogen van Sander en Peter tegelijk op iets dat vijfhonderd meter van ons vandaan is.

Wat kan dat toch zijn??? Nog eens goed kijken, zou het kunnen zijn, JA een leeuw!!!.
Dus wij ernaartoe gereden waar er drie welpen, een leeuw en een leeuwin bleken te liggen.
Toen ze ons zat werden en het hoge gras in liepen zijn we verder gereden.
Bij de rivier zagen we olifanten die inderdaad erg schuw waren zodat ze snel het struikgewas ingingen.

Leeuwin tussen het hoge gras.
’s Middags met een bootje de Nijl op om naar de watervallen te varen, onderweg zagen we olifanten, krokodillen, hippo’s, vogels enz…
Bij de waterval zelf aangekomen werden we af en toe aangevallen door de tsee- tsee vlieg, deze vliegen zijn ook de reden dat het parkhotel na een aantal jaren ophield te bestaan.
Maar het is een mooie en woeste waterval.
’s Avonds na het traditionele biertje naar de tent gelopen waar we halverwege het pad langs een hippo (nijlpaard) liepen,
op 5 (m) afstand niet gezien, totdat anderen ons erop wezen!. Kortom het is weer een geslaagde dag.

 

 
Murchison falls- Fort Portal Di. 23 Dec.

Helaas moesten we vroeg op om naar Fort Portal te gaan,
Portal was een majoor die goed met de stammen kon opschieten en daarom bloedvergieten heeft kunnen voorkomen tussen de kolonialen en de stammen.

De tocht is zoals altijd erg mooi, maar we halen het stadje maar met moeite.
De motor lijkt ons niet meer van dienst te willen zijn.
Dus toen maar een ander vervoersmiddel gezocht terwijl de truck naar de garage gaat voor reparatie.
Na de gebruikelijke inkopen van eten en drinken met gehuurde bus en jeep naar de camping gereden,
De camping is gelegen tussen 3 kratermeren en zijn allerlei terrasjes waar we de tent kunnen opzetten.
 

 


Het dagelijkse leven van Fort Portal.

 
Fort Portal Wo. 24 Dec.

Vandaag naar de Chimps, tenminste hopelijk zien we ze.
In de matatoe’s mee naar Kibale forest waar de chimps leven.
Helaas moeten we tot 12.00u wachten dus als een warming-up gaan we naar een moeras toe waar we een rondleiding krijgen.
Dit moeras wordt volledig beheerd door vrouwen zodat ook zij werk hebben en eigen inkomsten hebben.
Gelukkig dat dit er tussendoor kwam want het is een leuk tochtje waar we veel gezien hebben, en er uitgelegd is hoe en wat er in het moeras leeft.

Toen naar het regenwoud van de Chimps: Na een lange wandeling vonden we een grote groep Chimps. Ze liepen zelfs over de grond!
Dus nu maar hopen dat de foto’s gelukt zijn.
Er was ook een Chimp bij die een voet mist.
Deze heeft vastgezeten in een val, waarna zijn familie hem heeft bevrijd.
De familie heeft hem daarna verzorgd, het bloeden gestelpt en gezorgd dat er geen infecties optraden. Dit alles door hun kennis over de natuur!!
Een mens had hem niet kunnen bevrijden omdat je dan gedood wordt door de groep. Hierna zijn we doorgelopen naar een lijkje van een colobus aap die gedood is door Chimps.

Hoog in de boom een familielid.
De Chimps schijnen wel vaker vlees te eten, ze jagen dan een colobus op, omsingelen hem en slaan deze dan letterlijk vanuit een boom op de grond, waar een andere Chimp de colobus aap pakt en tegen een boom slaat zodat zijn nek breekt.

Het is weer een heerlijke dag geweest.

Fort Portal Do. 25 Dec.

‘s Ochtends een lekkere stevige wandeling gemaakt naar de Top of the World!!
Een pittige wandeling die ik zag als een training voor de gorrila trek.
De Top of the World valt mee, er zijn mooiere plekken waar een mens is geweest, je kunt helaas niet alle drie de kratermeren

goed zien.
In het middelste kratermeer leeft 1 enkele hippo, die vanuit de nijl, waarschijnlijk rivieren heeft gevolgd en toen hier terecht is gekomen.
Op het moment dat wij er waren hebben we haar niet gezien.
Terug op de campsite lekker gezwommen en verder een beetje gerust.
’s Avonds was er een kerst-disco waar vrijwel al het jeugd uit het plaatsje naar toe ging.
Het is een hele gewaarwording om te zien hoe zij hun kerst vieren en naar de disco gaan.
Emmy had een paar bellenblazers meegenomen zodat zij snel in de belangstelling kwam te staan en de disco niet belangrijk meer voor hun leek te zijn!!
Crazy Mzungu’s!!!

Maar we hadden veel plezier met ze  

Fort Portal- Queen Elizabeth N.P. Vrij. 26 Dec.

Op weg naar Queen Elizabeth N.P. niet echt veel gezien, waarschijnlijk omdat er wel wat uurtjes aan het slapen werd gespendeerd.
Aangekomen in het park meteen een game-drive gemaakt waar we veel waterbokken, rallen, springbokkies enz. zagen.
Ook de olifanten en de wartogs waren weer van de partij.
Op de campsite aangekomen hoorden we dat er ’s ochtends leeuwen lagen te slapen waar wij ons kamp gingen opzetten!! Dat wordt ons een nachtje wel.
Er liepen wel veel bush-bokken, wartogs, hippo’s en mariboe’s rond.

’s Avonds vroegen de drie musketiers of ik zin had om met hun de volgende dag een jeep te huren en op zoek te gaan naar de boomklimmende leeuwen!!
Ik hoefde er niet over na te denken, tuurlijk.
Later op de avond hebben we nog wel geprobeerd om met kippenboutjes de hyena’s te lokken, maar helaas waren we iets te luidruchtig vrees ik.
   
Queen Elizabeth N.P. Zat. 27 Dec.

Om half zeven worden we opgehaald om eerst leeuwen en luipaarden te spotten.
Na ongeveer 20 min. zien we al een luipaard lopen, dit begint al goed!! Het is nu al een geslaagde dag.
Nadat mister leppard de struiken ingelopen is, komen we 10 min. later weer een mister leppard tegen!!!
Deze liep vlak achter de jeep over de weg heen!!
Daarna zijn we met een omweg langs Queen Elizabeth N.P. gereden, omdat er geen weg door het park loopt.
De weg loopt tot aan de grens met Rwanda die maar 20 km. verderop

 

De boomklimmende leeuwen.
is. Daarvoor reden we Queen Elizabeth N.P. weer in.
Dus nu maar weer achter in de pick-up om de boomklimmende leeuwen te spotten.
Na lang rondgereden te hebben zagen we er 1 in de verte. Iets te ver voor ons maar toch!
De ranger die met ons mee het park inging zei dat het toch apart is, want hij zag er 23 dagen geleden maar 1 in een boom.
Toch nog een beetje teleurgesteld de ranger teruggebracht, geluncht en toen maar weer op zoek naar de leeuwen.
En warempel, net toen Sander en ik half sliepen in de jeep horen we de chauffeur zeggen: did you see the lions?? Did you see the lions?
No!, maar voordat hij uitgesproken waren stonden we al in de pick-up.
Wat een mooi plaatje, twee leeuwinnen op een dikke tak, en nog langs het pad ook!. Na wat plaatjes geschoten te hebben de chauffeur omgepraat om dichterbij te komen.
Nu stonden we oog in oog met de leeuwinnen, 1 daarvan lag lekker te luieren maar de andere was niet echt gediend van onze aanwezigheid.
Ze gromde wat, strekte haar rug en stond op, zodat we toch wel wat angstig werden.
Omdat we het al zagen gebeuren vroegen we aan de chauffeur
 
EASY... EASY.. START YOUR ENGINE………..GO!!!!!!
Want wat gebeurde er: de leeuwin stond op het punt om van de tak af te springen, voor ons?? We zullen het nooit weten.
Maar wat we wel weten is dat de chauffeur er met een rotgang vandoor ging over dat zandpaadje, we vielen er bijna vanaf!!?
Na twee a driehonderd meter stopte hij en vertelde ons doodleuk dat hij dacht dat er iemand uitgevallen was,
liever 1 opgegeten dan 4 klanten toch??

Maar we hebben ze op de foto’s en zijn een avontuur- verhaal- rijker.
Opgelucht lachten we wat af, vooral om dat easy, easy GO!. Wat een dag, drie leeuwen en twee luipaarden. Dat doen maar weinig toeristen ons na!.
Dus maar wat blij dat ik gevraagd ben om met ze mee te gaan.
Op de camping alles in geuren en kleuren verteld waarna we nog een paar biertjes hebben gedronken op de onvergetelijke dag.

Queen Elizabeth N.P. – Bwindy Zo. 28 Dec.

Vandaag een lange dag tegemoet om van Queen Elizabeth N.P. naar Bwindy toe te rijden, dit is het plaatsje waar de gorilla’s leven.
De weg was best wel slecht, maar we zijn er weer gekomen, onderweg veel gezien en geslapen zodat de rit snel ging.
’s Avonds kregen we uitleg over hoe je je moest gedragen bij de gorilla’s en wie met de eerste groep meeging, dit waren Emmy, Carin, Bert en Maarten.
Deze groep gaat morgen en de volgende gaan de dag erop.
In ieder geval is iedereen er benieuwd naar.
’s Avonds aan de waragi gezeten wat niet echt beviel, wel de drank maar niet de nacht zelf.

Maar ach morgen zal het wel weer gaan denk ik.

 

Bwindy Ma. 29 Dec.

De eerste groep is nu onderweg naar de Berggorilla’s toe om ze van dichtbij te bewonderen.
Ze waren vrij snel terug: 20 min gelopen en ongeveer 1 uur bij ze gekeken!. De beelden die de video’s hadden waren indrukwekkend! Hopelijk zien wij ze morgen ook nog.
Verder de dag een beetje gelopen en gelezen, vol spanning wachtend op morgen!.

’s Avonds kwam er een koor van weeskindertjes voor ons zingen, erg goed en daarom een cd gekocht met twee flesopeners.

Bwindi weeskinderen koor.
 

Bwindy – De Berggorilla’s Di. 30 Dec.

We worden om 08.15 opgehaald om naar het hoogtepunt van onze reis te gaan.
De rit naar de gorilla’s toe duurde ongeveer een 45 min.

Helaas voor ons duurde de wandeltocht door de jungle niet meer dan 10 min. dat was een domper even een domper omdat we er niet veel voor hoefden te doen.

Maar de gorilla’s zijn de moeite waard om ze van zo dichtbij te mogen zien.
Het zijn net mensen, ze eten hetzelfde, hebben dezelfde kijk en zien er gewoon leuk maar imposant uit.
Vooral de kleinere waren grappig zoals ze speelden en klommen.
Na een klein half uur begonnen de eersten zich van ons te verwijderen en na een uur was het afgelopen.

Het is wel 1 van de hoogtepunten uit mijn vakanties! Wat mooi zeg.
Wel waren we somber en beduusd omdat we er zo weinig moeite voor hoefden

Berggorilla's
te doen, een wandeling die ons veel pijn en zweet had
gekost was meer een beloning geweest.
Maar het is niet anders en andere mensen hebben soms 5 uur moeten lopen en afzien om ze te mogen aanschouwen.
Het zijn nu eenmaal uitersten en wij hadden er 1 van.
Nadat we weer op de camping waren lekker gegeten waarna we
een eind zijn gaan lopen door de

   
jungle naar beekjes en watervallen.
Deze tocht was mooi en goed te lopen. Een mooi einde van deze dag.
 
Bwindy- Lake Buyondi Wo. 31 Dec.

Met de truck vanuit Bwindy naar Lake Buondy om daar 2 nachten te verblijven.
Het uitzicht van de camping is grandioos, hoewel de camping zelf veel te luxe is voor ons, netjes aangelegde veldjes en perkjes met een restaurant.
’s Avonds oud en nieuw gevierd wat veel plezier gaf bij de locals.
Ze zullen wel weer gedacht hebben: Crazy Mzungu’s!

Dus veel lol en dronken blanken. Het vuurwerk bestond dit jaar uit sterretjes en warragi.

Een mooier einde van het jaar is niet denkbaar!!.

Lake Buyondi Do. 1 Januari 2004

Waterval Bwindi N.P.

Na bekomen te zijn van het feestgedruis samen met Emmy, Maarten Bert en ik een wandeltocht wezen maken langs het meer. We zagen in het meer meerdere hoofden uit het water steken en die bewogen zich snel, wat zou dat toch zijn?
Het bleken otters te zijn, dus konden we deze ook wegstrepen uit ons lijstje wilde dieren

Na ongeveer 2 uur te hebben gelopen kwam er een man naar ons toe gelopen die vertelde ons dat er een bootje naar een eiland toe ging waar je kon eten en drinken.
Dus waarom ook niet?
Het restaurant is van ruwe balken gemaakt met een groot veranda.
Dit past in de stijl van de bevolking en de omgeving. Na een heerlijke omelet gegeten te hebben en het gebruikelijke biertje, vroeg de man of we met een kano (uitgeholde boomstam), weer naar de camping wilden.
Tuurlijk wilden we dat, dus zo gezegd zo gedaan.
Onderweg begon het te regenen en we vreesden al het ergste, onweer en veel

Reuzen otters.
wind. Gelukkig waren we op het land toen het echt begon te hozen.
We zouden midden op het meer tot de onderbroek nat zijn geworden als we niet in een verlaten huisje konden schuilen.
Na een kwartier stopte de regen en konden we naar de camping toe lopen.

Lake Buyondi- Mburo N.P. Vrij. 2 Jan.

Nadat we de tenten opgeruimd hebben gaan we naar het Mburo N.P..
Onderweg even gestopt om een hamburger te eten en toen naar het park zelf om een game-drive te maken, waar we veel impala’s waterbokken, buffels enz. zagen.
Het park is op zich niet zo groot maar is wel ruig en de meren maken het bijzonder.
De campsite is top, mooi uitzicht over het meer, visarenden, hippo’s en waterbokken in de buurt.
Wat is het leven weer goed!.
Af en toe voelden we een drupje regen maar dat kon dat vrije gevoel niet drukken.
Omdat we morgen een game-walk zouden maken en het af en toe regende vroeger dan normaal naar de tent gegaan.

Lake Mburo N.P. Zat. 3 Jan.

Voor de verandering eens niet vroeg op om naar een andere campsite te gaan maar om een game-walk te maken.
Samen met een ranger inclusief geweer op pad.
Eerst liepen we een beetje over een pad naar een informatie hutje toe waar we konden zien wat voor dieren en planten er in dit park voorkomen.
Daarna lekker lopend door de wildernis uitkijkend naar de mister leppard, buffels enz..
We zagen wel Zebra’s, koedoes, wrattenzwijnen en een hol van een aardwolf.
We konden wat rustten aan de rand van een moeras, waar we koereigers en andere vogels insecten zagen vangen.
Hierna werd het weer tijd om naar de campsite te gaan.

 

Lokaal vee.

’s Middags liepen Anja en ik nog even een stukje over een smal paadje heen, waar we veel vlinders zagen en we probeerden wat dichterbij een visarend te komen.
Al kijkend liepen we verder totdat we tegen elkaar zeiden dat weer zo weinig wild zagen lopen.
Nog geen minuut later schrokken we ons het apelazerus, want wat kruiste ons pad: een Mister Leppard op nog geen 15 meter bij ons vandaan.

Wat moeten we nu? Naar de camping kon niet want daar liep hij.
Gelukkig verdween de luipaard, om achter een bush-bokje aan te gaan.
Heel voorzichtig lopend en steeds maar verschrikt omkijkend als we een takje hoorde kraken.
   

Op de camping nog even verbaasd, en vol van dat avontuur, bijgekomen.
Voor hetzelfde geld waren wij de prooi en waren we echt het haasje geweest.
Tot onze spijt geen foto’s kunnen maken omdat alles zo snel ging en je er niet bij nadacht.
Onder het genot van een biertje dit aan de groep verteld. Sommigen geloofden het, anderen hadden hun twijfels over dit verhaal.

Maar 1 ding weten Anja en ik zeker: dat Mister Leppard ons pad heeft gekruist.

 

Kraanvogels - het nationale symbool
 		  
Mboru N.P.- Kampala. Zo. 4 Jan.

Het einde van deze spannende reis nadert, nog 1 nacht in het mooie Uganda en dan met het vliegtuig terug naar het koude Holland.
Maar niet voordat we nog een mooi stukje van Uganda te zien krijgen.
Ook deze route is erg ruig, maar hoe dichter we bij Kampala komen hoe meer kale vlakten er zijn, alleen op grotere hoogtes niet omdat het daar kouder is en er minder mensen wonen.

Onderweg zagen we ook nog een werkkamp voor gevangenen die daar aan het werk waren.
Geen foto’s maken en niet te veel naar de mensen kijken.

We eindigen weer op de camping bij Kampala waar we de eerste nacht sliepen, alleen slapen we nu in huisjes zodat we een beetje kunnen uitrustten.
Als laatste een barbecue met natuurlijk de waragi.

Een potret van een Ugandese.
 

Kampala- Amsterdam Ma. 5 Jan.

Vandaag vroeg uit de veren om de drie musketiers gedag te zeggen.
Daarna lekker gedoucht waarna we naar een souvenir-markt gingen om de laatste souvenirs te kopen en even naar het thuisfront te bellen dat alles goed is gegaan en we morgen weer thuis zijn.

’s Middags niet veel gedaan, wat gelopen en de herinneringen ophalen van deze vakantie.
Helaas is het dan zover, de spullen worden voor de laatste keer in de matatoe geladen.

Op naar het vliegveld waar de reis nu echt eindigt.
   

Oeganda

5,6 x Nederland

28 miljoen inwoners

   


Meer reizen van Peter
Peter

printversie
172.010207