Vietnam - Mekong Delta
Tekst en foto's: Sammy Tempels
Reistijd: augustus 2008

 

 

Boten op de Mekong rivier

 

Hanoi - Halong Beach

Overstroming - Sapa

Danang - Hoi An

Saigon - (Ho Chi Ming city)

Mekong Delta


Maandag 18/08/2008   saigon- Mekong delta- Can Tho

Onze derde en laatste week in Vietnam begint en normaal moeten de volgende twee dagen hoogtepunten worden in onze vakantie. Samen met de bergen in het noorden en Sapa, wat we dus door de overstroming gemist hebben, is de Mekong-delta

de reden waarom ik naar Vietnam wou komen.

We vertrekken met een bus richting Mekong gebied. De bus zit vol toeristen die allemaal een andere dagplanning blijken te hebben dus hoe en waar we terecht gaan komen weet ik niet.
Na een rit van ongeveer 4u stopt de bus en worden we naar het water gebracht.

Een kleine boot ligt op ons te wachten en mijn opluchting is groot wanneer blijkt dat onze groep maar uit 8 mensen +gids blijkt te bestaan.

We varen de rivier op onder donkere onweerswolken en bezoeken de drijvende markt. Veel markt is er niet meer te zien, daarvoor moet je hier heel vroeg in de ochtend zijn, maar we zien wel nog veel drijven. Eigenlijk drijft er van alles in het water dat
dan ook nog een bruine kleur heeft maar vervuild schijnt deze rivier niet te zijn. De boot vaart dan maar verder en we krijgen al een klein beeld van het leven langs de rivier. Aan de oever staan allemaal gebouwtjes die je met enige zin voor overdrijving en met veel optimisme huizen kan noemen.

 

De mensen zitten vlakbij het water en doen hun dagdagelijkse dingen zoals groenten wassen, de vaat en hun kledij wassen. Allemaal in het water van de Mekong uiteraard!

We varen een breed stuk water over en komen in een smalle vaargeul die uitkomt op wat een stuk eiland in de Mekong blijkt te zijn.
We stoppen en gaan aan wal om te eten. In een plaatselijk

Kinderen (ook volwassenen) wassen zich in de rivier. 

restaurantje eten we de befaamde “Elephant Ear Fish”. Een lelijke vis die gevangen wordt in de Mekong en best lekker is.

vrouwen wachten in hun bootjes

Mijn kleine vietnamees in de hangmat

Elefant ear vis leeft in de Mekong

Samen met de noedels, rijst en tijgergarnalen laten we het ons smaken terwijl vlak naast ons in de beek de vissen boven springen. Wanneer je een pan naast de beek zou houden sprongen de vissen er zo in!. Na het eten staan er fietsen op ons te wachten en hebben we tijd om het eiland te verkennen. Rustig en groen is het hier uiteraard. Kleine baantjes met tientallen bruggetjes over riviertjes en kleine beekjes. De plaatselijke bevolking kijkt ons lachend na en zwaait naar ons.
Vooral de kleine blonde kop van Largo heeft veel succes. We rijden verder en het eiland doet heel landelijk aan.

Fietsen op een eiland in de Mekongdelta

Wanneer we terug rijden stoppen we even op een brugje om een foto te nemen van ons drietjes. We vertrekken weer, ik met Largo op kop, en ineens horen we een gerammel achter ons! Blijkt dat Anouck ondertussen ZO verliefd op Vietnam is geworden dat ze beslist heeft om de Vietnamese bodem eens innig te omhelzen.
Blijkbaar was de liefde niet echt wederzijds want ze houd er een geschaafde knie en elleboog aan over.(+ een reputatie bij de Vietnamezen).

 

We zetten de fietsen terug op stal, wat veel veiliger is, en ondertussen is de lucht niet meer donker maar pikzwart. Wanneer we aan de boot komen zit de schipper dan ook met een verdacht glimlachje ons op te wachten. Ook het felroze regenjasje dat hij ondertussen heeft aangetrokken geeft ons weinig moed. We vertrekken en de hemelsluizen gaan open.
Vietnam is een mooi land maar wanneer het er regent…..regent het meestal

ook goed. M.A.W. het giet! We hebben één troost: onze gids verteld dat de boottocht maar drie uurtjes duurt dus……
Een uurtje later hebben we geluk en verminderd het een beetje met regenen zodat we ondertussen toch al de oever kunnen zien.
Dit is het Vietnam zoals ik het me had voorgesteld. De mensen leven hier op, naast en vooral met het water. We zien mensen de vaat doen, vis en groenten wassen, hun lichaam wassen, hun haar en kledij wassen en kinderen die met emmers water overgoten worden als douche.


Het meest tot de verbeelding sprekende was echter de man die vanuit zijn
“huis” rechtstreeks in de Mekong aan het pissen was terwijl zijn buurman naast hem……….. zijn tanden aan het poetsen was. (Echt waar).

 

Onderweg stoppen we nog even bij een huisje waar ze rijstpapier en poprijst maken (een soort popcorn maar dan van rijst). Na uren in de regen, ik heb het ondertussen echt koud gekregen, komen we aan in Can Tho.
Can Tho is de hoofdstad van de gelijknamige regio en de grootste stad in de Mekong delta. We slapen deze nacht in het Ninh Kieu hotel, een ongezellige

Wassen in de rivier

vierkante bunker. Dit hotel was vroeger een legerkazerne en dat is er aan te zien ook. We klagen echter niet en zijn al lang blij dat we even droog zitten en andere kleren kunnen aantrekken. In Can Tho is eigenlijk niks te zien behalve een klein marktje en

Vrouwen tijdens het maken van rijstpapier

een mooi standbeeld van Ho Chi Mingh en we gaan dan ook eten. In het restaurant Nam Bo kan je zowel Aziatisch als Westers eten.

 

Ook enkele specialiteiten staan op het menu waaronder slang. Er is een volledig slangenmenu te verkrijgen, voorgerecht en hoofdschotel met slang, maar we beslissen om alleen het slangenvoorgerecht te  proberen. Slang is niet slecht

Bokaal slangen voor de slangenwijn

maar ook niet mijn ding. Een ietwat speciale smaak en   structuur die je met weinig andere vleessoorten kan vergelijken. Lekker maar niet om elk jaar te eten…..
 

Dinsdag 19/08/2008   Mekong delta
Tweede dag op de Mekong en ongelooflijk: de zon schijnt als nooit tevoren en het leven lacht ons toe. Vanmorgen vroeg opgestaan en een typisch Vietnamees ontbijt genomen met noedels enz….dus ik kan ertegen! Onder een stralend zonnetje

Enorme drukte op de drijvende markt

vertrekken we met een klein bootje naar de drukke drijvende markt van Cai Rang. De Mekong is de op 2 na langste rivier van Azie en stroomt door 6 landen nl. China, Birma, Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam.

 

Dit is dus één van de meest levende en bevaren rivieren ter wereld. De Mekong is druk bevolkt met schippers, vissers, groente- en fruitverkopers, en daartussen de ontelbare kleine roeibootjes van de vrouwen die naar de grote boten varen om hun inkopen te doen.

 

De grote boten komen van overal en de schippers weten niet hoelang ze hier gaan blijven. Zolang ze goederen in het ruim hebben liggen leven soms ganse families op de boot. Pas wanneer alles verkocht is keren ze terug naar huis. Welke goederen er aan boord zijn kan je zien aan de grote stok die op de voorplecht hoog in de lucht steekt. Wat daarop gespiest is wordt er verkocht.

We zien stokken met ajuinen, look, pompoenen,…. Grote kolen en boten vol ananas komen voorbij gevaren. Het wordt ondertussen zo druk dat de gids beslist om over te stappen op een nog kleiner roeibootje dat gemakkelijker bestuurbaar is en meer wendbaar. Het leuke is dat het overstappen moet gebeuren midden op het water terwijl links en rechts de boten voorbij
razen. Ik denk even over Anouck en haar evenwicht (zie haar fietstochtje) maar zet deze (hoopvolle) gedachte vlug opzij.

 

We stappen over en varen tussen de plaatselijke bevolking die naar de markt komt per boot. Vrouwen klimmen schijnbaar moeiteloos uit hun roeibootje om daarna de goederen te gaan keuren en op het dak van de boot wordt over de prijs onderhandeld. Bij akkoord worden de goederen van op de grote boten in de kleine gegooid wat een raar schouwspel geeft.

 

Een oude vrouw zit boven op het dak van een boot lekkere verse ananas te schillen en voor de democratische prijs van

De lange stok geeft aan welke waren er verkocht worden

25 eurocent kopen we er één. De drijvende markt is een onvergetelijk schouwspel van kleuren, geuren en mensen. Na de drijvende markt gaan we naar een plaatselijke markt aan wal. We zien kramen met verschillende soorten rijst en ook de geur van gedroogde vis is onmiskenbaar. Iets verderop zijn de kramen met vleeswaren, altijd leuk. Varkenskoppen en alle soorten

levende padden en slangen om op te eten.

ingewanden hebben we ondertussen al gezien maar lekkere verse varkensogen die je liggen aankijken blijft toch iets vreemd.
 

Verderop hebben we de visverkopers. Een vrouw opent voor Largo een enorme ketel waarin honderden levende palingen zitten. Een vrouw komt net paling kopen en we zien het dier onzacht dood geklopt worden. Met een houten stok wordt, een keer of tien, op de kop van de paling geklopt tot het dier uiteindelijk niet meer durft te bewegen.

Gaia zou hier weer werk hebben. Het rare is dat tussen de viskramen één kraam staat met….beha’s!
De logica ontsnapt ons.

Achter de hoek komen we het vreemdste kraam tegen. Levende padden liggen met de poten aan elkaar vastgebonden de raarste capriolen uit te hangen. Achter de padden liggen de slangen. Het ziet er allemaal lekker uit en het stokoude vrouwtje is
verschrikkelijk lief en vriendelijk maar toch kopen we niets. Dit is één van de dingen die ons het meest opgevallen zijn in Vietnam.
Op internetforums lees je over de opdringerigheid en onvriendelijkheid van de Vietnamezen maar wij hebben nog nietsondervonden. Iedereen is vriendelijk en ook op deze markt beginnen de mensen spontaan te lachen en tonen ons trots hun waren en goederen.


We vertrekken na iets gedronken te hebben en stoppen bij een rijstfabriek. Ik blijf echter buiten staan en sta versteld te kijken naar twee mannen die een boot met rijst aan het laden zijn. De boot is al bijna vol en de mannen moeten elke keer met twee grote zware manden op de rijst naar boven klimmen om de volgende mand uit te kappen.

 

Tussen de wal en de boot ligt één enkel smal plankje waar ik zelfs zonder mand

Met zware manden over een smalle loopplank

niet over raak. De man ziet dat ik een foto wil nemen en blijft rustig met zijn zware lading staan poseren. Ik haast me om de foto te nemen en hij vraagt of ik ook eens de manden wil optillen. Ik durf niet weigeren en zet mijn schouders onder de manden.

Vissers halen hun netten op.

Ik ben geen slappeling maar ik was blij toen ik ze terug op de grond kon zetten. (Anouck deed trouwens verdacht lang over het nemen van de foto terwijl ik de manden optilde). Ik schat dat elke mand ongeveer 40kg woog. Dus 80kg op de schouders en dat  tot een volledige boot vol is. Mijn respect voor deze twee mensen is onmetelijk groot en meer dan terecht!
 

Ze waren trouwens niet de enige die hard aan het werk waren. In het water passeren twee mannen met een meterslang visnet achter hun. Dit zal ook wel een deftig gewicht hebben. Iets verder trekken ze dan met enkele personen het loodzware visnet boven waarna de vis in de boot wordt uitgekieperd.

 

De Mekong delta is Vietnam op zijn best en alleen al voor deze twee dagen is het de moeite waard!
Eindelijk eens echt tussen de mensen en het alledaagse leven.

De rit terug naar Saigon duurt ongeveer 5u dus wanneer we daar eindelijk terug zijn is het nog alleen iets gaan eten, trouwens u gelooft het nooit maar………het regent hier alweer pijpenstelen!

Woensdag 20/08/2008  Saigon- Phan Thiet (Mui Né)
Laatste dagen in Vietnam dus….even rust nog. We vertrekken naar Phan Thiet en meer bepaald het kuststadje Mui Né.
We nemen de taxi naar het station en komen met onze koffers in de trein. We hebben genummerde plaatsen in de eenvoudigste coupés. De banken zijn oud en vuil maar kunnen ongelooflijk ver achteruit. We zitten echt tussen de plaatselijke bevolking.
 

Ik vraag me af waarom de vrouwen zelfs hier op deze trein hun mondmaskers ophouden? Zouden ze hier bruinen door de lampen in de trein of is de lucht hier ook niet goed genoeg?

We vertrekken aan een slakkengangetje en alle 5min stopt de trein. Blijkt dat op sommige plaatsen er maar één spoorlijn ligt en blijkbaar hebben de treinen die uit de andere  richting komen altijd voorrang. Wanneer die trein gepasseerd is vertrekken wij terug. Dat gaat hier een tijdje duren.

Ik maak mij niet druk en geniet van het uitzicht en de omgeving hoewel dat eigenlijk ook niet echt meevalt. De Vietnamees achter mij heeft ontdekt hoever zijn zetel achteruit gaat en heeft daarbij zijn voeten op de vensterbank naast mij gelegd. Wanneer ik mijn hoofd draai en buiten kijk zie ik een paar Vietnamese voeten vlakbij. Speciaal!

Zwembad van het beach resort in Phan Thiet

Uiteindelijk duurt de rit veel langer dan verwacht: 5u!
We komen aan in Phan Thiet tegen de middag en gelukkig gaat het inschrijven vlug en is onze kamer al vrij. Het hotel is mooi en verzorgd met een mooi zwembad en heel mooie tuin vlakbij de Chinese zee. Het klimaat is hier ook stukken beter en de zon schijnt volop. Een verademing na Saigon. We trekken ons zwembroek aan en duiken meteen in het zwembad. Daarna een stukje eten vlakbij het strand en met zicht op zee. Ik heb al slechtere momenten gekend.

 

Na de middag zwemmen en luieren en ’s avonds even wandelen. We krijgen meteen te zien waarom ze dit een kuststad noemen. Aan de rechterkant van de straat heb je hotels en aan de linkerkant restaurants. Spannend!

We wandelen voorbij tientallen restaurants, die grotendeels BBQ aanbieden. Nu hebben we in alles goesting behalve in BBQ dus we eten in het hotel. Hadden we beter niet gedaan want het was niet lekker. Morgen beter.

Donderdag 21/08/2008   Strand van Mui Né

Haha weer uitstekend weer dus we kunnen weer genieten van zon, zee en strand. We zwemmen dat het geen naam heeft, amuseren ons, gaan in de sauna en er vlug weer uit (das toch warm zo een sauna!) en tegen de middag………zijn we het beu!

Zon, zee en strand: het is niets voor ons.

We vertrekken dan maar en huren twee brommertjes om het eiland te verkennen. We rijden richting Mui Né “stad” en toeteren naar goede Vietnamese gewoonte naar alles wat nog maar in onze buurt komt.

Het dorp Phan Thiet ligt aan de Chinese zee.

De Vietnamezen zelf kijken niet eens om als die twee rare toeristen passeren. In Mui Né komen we terecht in smalle, onverharde straatjes waar de vis buiten ligt te drogen. Speciaal geurtje hier! De mensen zelf lachen ook hier ons vriendelijk toe en zwaaien wanneer we voorbij rijden. Wat wel opvalt is de manier waarop ze hier met het milieu omgaan.

Vis ligt op straat te drogen. Pittige geur!!

De stad ligt aan zee en de smalle straatjes komen allemaal aan zee uit maar aan het eind van de straat liggen ongelooflijk grote bergen vuil en afval. Het is hier echt smerig en hopelijk beseffen ze binnen enige tijd dat ze hier iets gaan moeten aan doen.


Mijn brommer heeft benzine nodig en na enige navraag komen we bij een man die twee flesjes benzine heeft staan. Wanneer hij de flessen in mijn tank gooit beginnen de mannen aan de overkant van de straat te lachen en te roepen en ik begrijp dat ze willen zeggen dat hij het 4dubbele moet vragen van de normale prijs. Ik lach en doe teken dat ik hen begrepen heb, mij gaan ze niet liggen hebben, en betaal uiteindelijk gewoon………..het dubbele.

 

We rijden verder en trekken de duinen in. Mui Né heeft grote rode zandduinen. Je verwacht dit niet in Vietnam maar wanneer je er tussen rijd doet de omgeving

je aan Afrika denken. We stoppen en Largo gaat met een klein meisje mee naar boven om te “zandsurfen”. Anouck zegt dat ze op de brommers blijft passen dus ik ben het slachtoffer dat mee moet om foto’s te trekken.
 

Eiland zien op gehuurd brommertje

Largo klaar om te surfen

Jongetje verkoopt schelpen op strand

Met mijn tong op mijn schoenen en een kwartier achter de kinderen kom ik uiteindelijk boven  en krijg een adembenemend uitzicht cadeau. Mijn trofee voor mijn inspanningen! Largo en het meisje zijn al druk bezig een soort piste aan te leggen en even later schuift hij dan ook naar beneden. Wanneer ik ronddraai zie ik overal dieprode duinen en in de verte een baai van de Chinese zee met honderden kleine bootjes erin. Mooi! Terug naar Phan Thiet en nu eten we op straat. Ik bestel een “hot pot”. Vis en scampi’s aan tafel in een speciaal soort pot klaargemaakt met noedels en groenten. Lekker en 9 scampi’s voor 5€ is geen geld.

 

Vrijdag 22/08/2008   terug naar Saigon
De reis zit er nu zo goed als op, vandaag alweer terug naar Saigon. In de ochtend zwemmen we nog (een mens sport wat af op reis) en daarna terug op de trein. Alweer 5u rijden want nu hebben de treinen die uit Saigon komen voorrang!

De omgeving en het uitzicht zijn wel totaal anders want dit keer geen Vietnamese voeten naast mijn hoofd. Wanneer we in Saigon komen regent het maar dat had u al begrepen.

We eten weer in het Sasa café waar ik ondertussen de Nasi-Goreng en de vis in mosterdsaus kan aanbevelen.


Zaterdag 23/08/2008  
vertrek naar Amsterdam met stop in Hong Kong
Het zit er alweer op en we vertrekken naar huis. Nu ja naar huis: eerst naar Hong Kong en daar moeten we 8u wachten op de volgende vlucht. Dit is datgene waar ik het meest tegenop zag, 8u wachten op een luchthaven.


Uitzicht vanuit ons hotel in Saigon

Nu zit Anouck tijdens de landing, dus vlak voor we landen in Hong Kong in een tijdschrift te kijken en merkt dat je voor China binnen te komen geen visum nodig hebt. Bij mij gaat er een belletje rinkelen en mijn hart gaat twee keer sneller slaan. Misschien moeten we geen 8u wachten op de luchthaven.
Na aankomst begeven we ons naar de info balie en idd, we kunnen de luchthaven zonder problemen buiten.


Chinese buitenwijk van Hong Kong

Een probleem: we weten over Hong Kong alleen dat ze er chinees spreken maar verder niks. We zien wel. We gaan naar een stand waar een vrouw staat die de taxi’s regelt. Wanneer zij ons vraagt waar we naartoe willen en wij zeggen dat we het niet weten valt er een veelbetekenende stilte maar uiteindelijk komen we er toch uit.

 

We gaan naar Kowloon of toch ergens daar in de buurt. We hebbe geen flauw benul wat Kowloon is en eigenlijk hebben we ook geen flauw benul waar we heen gaan.

 

We stappen in en de taxi vertrekt over mooie ruime en goede wegen. De omgeving is eerst mooi en algauw doemen de eerste mega-flats op.

Hong Kong is een wereldstad en dat zie je al van ver. Nu blijkt dat de luchthaven op een soort eiland ligt en daarom moeten we een brug over. De taxichauffeur overhandigt een kaart aan de tolbediende en mompelt al lachend iets tegen ons dat we niet verstaan.  We lachen vriendelijk terug maar dat veranderd wanneer we de prijs voor dit ritje horen.
35€ enkele reis. We betalen met onze Amerikaanse dollars….en daarmee zijn die ook op. We hebben geen geld en we weten niet waar we zitten maar hé…we zijn op reis. Hong Kong is…..druk. Meer kan je eigenlijk niet zeggen.

 

De winkelstraten zijn hier enorm groot en breed, overal zie je grote reclameborden en schreeuwen de neonlichten je toe. En mensen! Duizenden mensen lopen hier naast (en ik denk soms over) elkaar. Shoppen kan je dit niet noemen want je ziet geen enkele etalage.

 

Wel valt me op hoe tuttig de Chinese meisjes en vrouwen hier zijn. Ze zien er allemaal heel jong en zelfs kinderachtig uit en, voor de dame’s die dit lezen, de nieuwste mode in China op schoenengebied zijn……rubberen laarzen.
De caoutchou botten zoals wij hier zeggen. Overal zie je deze laarzen, in alle kleuren en meestal met bloemetjes op.  Mijn grootmoeder moest het nog

Nooit geziene drukte in Hong Kong

meemaken. Wat ook opvalt zijn de onnozelheden en futiliteiten die hier in de winkels liggen. Poppetjes, speelgoed mannetjes en allerhande prullaria kan je hier overal kopen. We wisselen enkele dollars en ontdekken dat hier geen Chinese yen als betaalmiddel gebruikt wordt maar de Hong Kong dollar. We leren alweer iets bij.

Neon en mensen; het leven in Hong Kong

Ik geniet met volle teugen van deze onverwachte namiddag maar Anouck loopt, om het zacht uit te drukken, toch een beetje ongerust achter me aan. Het onbekende, niet weten waar we zijn en hoe we terug moeten en de drukte stellen haar niet op haar gemak.

 

We drinken een koffie in een Starbuck’s en spreken het meisje van de bediening aan. Anders dan in Vietnam spreekt hier iedereen Engels en zij vertelt ons dat er goedkopere manieren zijn om terug naar de luchthaven te gaan als per taxi. Dus nemen we het openbaar vervoer, hebben we dat ook eens gedaan.

 

 Het moet gezegd: het is hier een wereldstad maar de mensen zijn hier ongelooflijk beleefd en vriendelijk en behulpzaam. De Chinese politie helpt ons nog een handje om de juiste bus te vinden en we bereiken zonder problemen

de luchthaven waar onze vlucht al 2u vertraging heeft. We eten in de luchthaven een maaltijd die ons ongeveer evenveel kost als het eten in Vietnam de vorige drie weken samen en 2u later dan verwacht vertrekken we naar huis.


Naar de Weblog van Sammy


Sammy

409.20.10.08