Homepage

Swaziland - Dumazulu - Hluhluwe park
Tekst en foto's: Dirk Dewulf
Reistijd: 2005

      

     

Johannesburg - Soweto - Pretoria

Swaziland - Dumazulu - Hluhluwepark

Port Elisabeth - Kaapstad

     

Start Zuid Afrika


Wekker om zes uur voor de langste rit van deze rondreis.
Dwars door Swaziland tot aan de Bushlands aan de Indische Oceaan. Bizar, er zitten vele kleine oogjes op de bus vandaag
 


 

We zijn al aan onze zesde dag toe ! Tot 9 u is het bijzonder stil. Nagenoeg iedereen is weer ingeslapen als we de grenspost van Jeppes Reef bereiken. Paspoortformaliteiten dwingen ons te voet het Koninkrijk binnen te stappen.
Het kleine koningrijk waar de Swasi bevolking zich in de 18e eeuw kwam vestigen werd onafhankelijk in 1881.
Vier jaar later probeerden de Britten het terug in te palmen.
Na de Boerenoorlogen werd het een Brits Protectoraat en pas sedert 1968 echt onafhankelijk .

De huidige koning Mswati III is een absoluut monarch die regeert zonder grondwet.
Het is een omstreden figuur die alle wetten naast zich neerlegt en enkel oog heeft voor eigen weelde en dat van enkele vertrouwelingen.

Hij heeft 13 vrouwen en 24 kinderen en haalde dit jaar nog het nieuws toen hij zich een nieuw bruidje van amper 17 jaar uitkoos.
Officieel is ze nog pas zijn verloofde, want nog niet zwanger. Volgend jaar op 25 april 2006 zal Mswati III 20 jaar op de troon zitten. De vorige koning Sobhuza II deed nog beter.
Die had 70 vrouwen en 210 kindjes. Awel, awel  !

Jeppe's Reef

   
Nabij Pigg's Peak houden we een fotostop en  rijden daarna verder tot net voorbij de hoofdstad Mbabane. Het landschap is ook hier indrukwekkend . De bevolking vriendelijk, maar arm.
De schamele hutjes getuigen daarvan.
In Mbabane bezoeken we een lokaal marktje waar allerhande souvenirs en houtsnijwerkjes te koop aangeboden worden. Mensen moeten hun inkomsten halen van de voorbijkomende toeristencars terwijl enkele meters

Hutje in Pigg's Peak

Lokaal marktje

verderop de rijken van dit landje lustig staan golf te spelen.
Van een contrast gesproken . 's Middags eten we in de  " Calabash ", het beste restaurant van Swaziland, zegt men.
Nu niet direct een etablissement dat je in zo'n arm land zou verwachten, ware het niet dat ook dit middenin een luxueus golfterrein ligt.
Die toeristen toch ook, hé !

contrast; een golfterrein in zo'n arm land

 
Na de lunch, en om de plaatselijke bevolking te sussen zeker , wordt er nog een bezoek gebracht aan een kaarsenfabriekje van niemendal met bijhorend verkooppunt. Een beetje wrang gevoel houden we er aan over. Nu ja, wij hebben die stopplaatsen niet

zelf uitgekozen. Het worden vele lange kilometers tot aan de volgende grenspost, waar we nog maar eens gescreend worden alvorens we weer Zuid Afrika in kunnen. We rijden een tijdlang nabij de grens met Mozambique.

De duisternis begint stilaan in te vallen en het gaat regenen.
Tegen dat we in de Bushlands aankomen is het een en al vuurwerk aan de hemel . De regen valt met bakken uit de lucht en het dondert en bliksemt dat het niet meer mooi is.
Welkom in
Dumazulu, de donderende Zulu. De naam kon niet beter passen. In het pikkedonker en onder de gutsende regen moeten we onze hut opzoeken, wat een avontuur op zichzelf is.

Uiteindelijk valt het goed mee.
De bungalows zijn een replika van de Zulu-hutten , maar bieden verder alle komfort van een hotelkamer.
Erg ruim en gezellig en bovendien bijzonder praktisch ingericht.

Damazulu. Rondavel

Als het onweer wat bedaard is gaan we het restaurant opzoeken. Daarvoor moet je enkele honderden meters over een houten loopbrug door de bush lopen. Het maakt indruk. |
Naast het restaurant is nog een gezellige bar waar de drank koel staat. Hangt daar toch wel een foto van Helmut Lotti
zeker in diezelfde hut. One for the road en daarna het bed in, want morgen is het weer safari. En dat wil zeggen... juist, weeral vroeg weg.
Gelukkig ligt het Hluhluwe - Umfolozi Park niet zover af. Het werd in 1895 door de Zulukoningen opgericht ter bescherming van de zwarte en vooral de met uitsterving bedreigde, witte neushoorns .

Het ligt in het hart van Zululand in het Noord-oosten van de provincie Kwazulu Natal op zo'n 280 km ten Noorden van Durban. Het is een heuvelachtig gebied met een weelderige begroeiing, waar het echt aangenaam rondrijden is. Bovendien was het eerste wildpark in Zuid Afrika dat safaris aanbood.
Weinig parken kunnen immers zeggen de Big Six  te herbergen ( zowel de zwarte als de witte neushoorns). Het is dan ook een safari die bij iedereen in de smaak viel. Geen gebrek aan dieren.

onderweg naar Hluhluwe

     

   

   
Prachtige uitzichten en een prima game- drive gevolgd door een lunch op het terrein .
Meer moet dat niet zijn om de goede sfeer er in te brengen.
Rond 14 uur is de pret afgelopen en krijgen we nog een drankje aangeboden in de thuisbasis van Insinkwe - Safaris.
In tegenstelling tot Krugerpark is alleman het er roerend over eens dat dit " echt de moeite was"
Terug in Damazulu worden we om 15u30 verwacht voor een rondleiding door het Zulu-dorp met uitleg over de levensgewoonten van deze stam. Na de rondleiding worden we vergast op Zuludansen waarbij de bush pas echt tot leven komt onder het geroffel van de drums.

s' Avonds na het diner komen de Zulu's ons nog verrassen met een a capella-uitvoering van het volkslied. Echt een kippevel-moment.

De electriciteit valt af en toe eens uit vanavond en dat maakt de boel nog gezelliger. Ook al omdat de receptie morgen vroeg nog zal gesloten zijn moet er vanavond nog afgerekend worden.

Sfeer dus in de bar en daarbuiten waar het kampvuur werd aangestoken. We drinken er eentje meer op de geslaagde dag want morgen moeten we pas om 6 uur opstaan om tegen 7u15 te vertrekken.
Bah, op de duur wen je er aan.

Zulu volksdansen. Kippenvel moment


Drakensbergen

Slechts 463 km vandaag, wat een luxe .
Een overgangsrit door Kwazulu Natal , ook wel de Battlefieldsroute genaamd.
Gelukkig schuift het steeds wisselende landschap voorbij.
In de glooiende graslanden en beboste heuvels van noord-westelijk KwaZulu Natal herinnert weinig nog aan de vele bloedige veldslagen die hier geleverd werden.
In de 80 jaar die volgden op de veldtocht van Zulukoning Shaka om de verdeelde stammen te verenigen, werd er heel vaak oorlog gevoerd.

Hier ligt dan ook de grootste concentratie slagvelden van heel Zuid Afrika. Zulus tegen Nwandwe, Afrikaners tegen de Zulu en Britten tegen Zulu en Afrikaners. Veel is er overigens niet te beleven onderweg.
Geen wonder dat het al snel weer heel stil wordt in de autocar.

De batterijen moeten wel even bijgeladen worden. Tegen de middag bereiken we Dundee en het Talana Battlefield museum , waar we de lunch gebruiken.
Daarna kan men , op eigen houtje , het museum dat de tweede oorlog tussen de Engelsen en de Boeren  doet herleven gaan verkennen. Eerlijk gezegd is daar, buiten een vrij mooie collectie glazen en een treinstel uit

Battlefields route : Talana Museum

die  periode, vrijwel niks te zien. De meesten houden het dan ook vlug voor bekeken en trekken terug naar het restaurant voor een extra drankje.  Want heet is het hier anders wel.
Tegen 17 u bereiken we Bergville aan de voet van de Drakensbergen en ons hotel aldaar: Sanford Park Lodge.
Het is een Lodge in oud Engelse stijl , waar toch een zekere charme van uitgaat. Wij zijn in elk geval blij dat we eens een paar uren vrij hebben. Het terras van de lodge zit dan ook rap vol.

Na het diner vergasten de leden van het hotelpersoneel ons op een geimproviseerd concert.
Bergbewoners hebben altijd iets speciaals, nietwaar.

 

Sanford Park Lodge

Geloof het of niet, maar tegen zes uur in de morgen loopt bijna iedereen al rond in de tuinen van de lodge. Toch vertrekken we pas om half acht. De zon straalt  nu al boven de Drakensbergen.
Het belooft weer een mooie dag te worden.
Na het ontbijt rijden we weg van Bergville en na een klein uurtje bereiken we het Royal Natal Park.
Daar wacht een wandeling in de natuur tegen de wondermooie flanken van de Drakensbergen.
Deze vormt de natuurlijke grens tussen Zuid Afrika en het mysterieuze thuisland Lesotho.

De geschiedenis van Drakensbergen loopt zo wat parallel met die van Loch Ness.
Ook hier zou men op verschillende tijdstippen in de oudheid draken of monsters hebben waargenomen in het hooggebergte. Vandaar de naam. Een feit is zeker;
Dit park is van een buitengewone schoonheid waar je nooit op uitgekeken geraakt.
Een muur van graniet van meer dan 3.400 meter .
Hier voel je je als mens heel kleintjes

Drakensbergen

Na de ochtendwandeling rijden we via een panoramische route weg via Sterkfontein , waar we nog een laatste fotostop houden vooraleer door te reizen naar Johannesburg. In de late namiddag moeten we immers het vliegtuig halen dat ons, in anderhalf uur aan de Zuidkust moet brengen in Port Elisabeth.
Meteen het einde van het eerste gedeelte van deze geweldige rondreis. We overnachten in het Protea Edward Hotel, aldaar
 


Verder naar Port Elisabeth


Dirk

printversie

264.25.08.07